Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
voor velen een ver-van-je-bed-show, vandaag jammergenoeg voor ouders en grootouders een groot lijden, angst en wanhoop, twijfel aan de eigen opvoeding ...
Met de groeten van van ondergetekende die van natuurlijke schoonheid houdt, onbetwistbare poort tot God."
Beste, mijn woorden zijn nog niet koud wat het verlaten van de nieuwe blog betreft en wat vind ik in mijn mailbox, en dan nog met een religieuze inslag?!
En wat lees ik verder?
"Het fenomeen van de verschillende affiniteiten en affectiviteiten is voor mij een diep, maar mooi mysterie, even diep en mooi als bvb. de muziek. Tussen haakjes: kunt u een vrouwelijke componist noemen? Omdat het een mooi mysterie is, is het voorzeker een bron van waarheid, goedheid en schoonheid. Eerlijkheid in de beleving van dit mysterie is daarom belangrijk: hoe eerlijker, hoe heerlijker (waarheidsdimensie). Dankbaarheid omdat dit mysterie ons zalvend overkomt (dimensie van goedheid: God is als vader ondermeer ook 'man'). Lieflijke deugd ten derde omdat we altijd weer verliefd worden op een onuitsprekelijk goddelijke verschijning (schoonheidsdimensie). Het mysterie mag ons niet driemaal onevenwichtig maken (te streng, te los, verblind), maar evenwichtig gelukkig binnen een zeer boeiende wereld."
Blijf trouw aan jezelf met je fouten, je krachten, Je eenzaamheid soms, je emoties, je moed, Aan dat wat alleen maar in jou kan groeien In wisselend klimaat met wat kwaad en wat goed. Blijf trouw aan je denken, verlangen en voelen Aan uiten, aan warmte, aan stilte en muziek, Want jij bent een mens als geen ander op aarde, In jou is de wereld bijzonder uniek.
Blijf trouw aan jezelf, aan je lachen, je zingen, Je vallen en opstaan, je inzet, je pijn, Aan dat wat bij jou hoort, je warmte en verlangen Waardoor je in alles herkenbaar kunt zijn. Blijf trouw in je denken, je zwakte, je aarzelen, Je hoop, en je waarde, je angst je, muziek, Want je bent een mens die gewoon van belang is In zijn bestaan zo uniek .
Blijf trouw aan jezelf, bouw een hut in de wereld Waarin je kunt wonen, kunt schuilen voor t kwaad, Kunt warmen en wapenen in hoop en begrijpen Wanneer men je pijn doet, in liefde en in haat. Blijf trouw aan je wezen, je zwakte en krachten, En speel heel alleen voor jezelf wat muziek, Want jij bent een mens om van te houden, In jou is de wereld bijzonder uniek .
Prachtig, vriend, zoals reeds zovaak gezegd, wie schrijft die blijft en ook nu, na deze mooie bloemlezing van een vervlogen oktoberdag wordt bevestigd wat sommigen onder ons reeds lange tijd ontdekt hebben ...
Vriendschap is iets mirakuleus ...
Je weet soms écht niet waar het begonnen is en toch blijft het duren als vaste waarde doorheen alles wat je zelf als "ik" in je soms bekrompen wereld meemaakt.
Vriendschap is grensverleggend, uitdagend ook, iets wat je steeds opnieuw warmte geeft in soms kille tijden, belangeloos ...
Vrienden zijn er om momenten van "eenzaamheid" écht te doorbreken ...
Ze zijn er, je hoort ze niet, je ziet ze niet, maar ze zijn immer aan jouw zijde, ook met hun vele zorgen en beslommeringen ............
Van harte,
een vriend,
Een mooiere en betere aansluiting kon ik niet vinden!
Wat zouden we zijn zonder fotograaf? In elk geval zouden we niet de mooie beelden kunnen bewonderen die ik nu ook op mijn ander blog plaats. Vandaar deze foto. Fotografie, dat zou ik nog willen leren, maar ik tril nogal zo af en toe ... en zo geef ik weer een beetje van mezelf bloot! Aan de andere kant best één zaak goed doen en er voluit voor gaan, is het ook niet zo Tom als duivenliefhebber?!
En weer eens ervaren dat we daar toch voor een stuk zelf voor verantwoordelijk zijn, al kan je dat maar achteraf zeggen. Is er dan iets bijzonders gebeurd? Nee, helemaal niet of misschien toch. Ooit blogde ik hier hoeveel deugd het kan doen de pc af te zetten en geen tijd te verdoen met zinloze junkmails of doelloos te surfen ... Dus maar een goed gemoed opzetten, en wanneer dat laatste er nog niet is: wel begin dan met een nieuwe trui aan te trekken, een ander jasje ..(laatste ooit aangeraden door mijn zus wanneer ik mindere tijden meemaakte!),nog even tandjes poetsen en dan de deur achter je sluiten, zomaar ergens weg nog niet goed wetend waarheen.
Of misschien toch? Er is altijd een reclame die blijft nawerken, en ja zo was het ook wanneer ik slechts een paar stappen buiten de deur was en ik een man zag met een plastic zak met opdruk: 'Standaardboekhandel'. Indeed, waren er geen opendeurdagen ... de richting was dus bepaald, ondertussen genietend van de herfstkleuren al moet ik mezelf corrigeren, want alle bomen staan nog groen en in blad. De terrassen -ja, een terras eind oktober!- zaten overal vol en een njuffrouw had zelfs haar zonnebril opgezet!
Ik hoorde accordeonmuziek en een heldere vrouwenstem. Hier moest het dus zijn en ik was er niet alleen. Ik meende op een receptie te zijn verzeild want pas binnen kreeg ik al een glas witte wijn toegestopt dat ik natuurlijk in dank aanvaardde. Wat een mooie gelegenheid eens op een andere manier doorheen het boekenaanbod te wandelen, zonder verplichtingen en echt op zijn zondags. Alle gezichten opgewekt en uitkijkend naar de laatse uitgaven. En dan te bedenken dat naast die duizenden boeken nog iedereen zijn eigen blogje wil maken. Laatste bedenking maakte ik wanneer ik een reuze-poëzieboek doornam.
Ik wou nog even langer blijven slenteren, maar de zon nodigde me naar buiten en in gedachten dat pas het winteruur was ingegaan en er koude dagen worden voorspeld, wou ik nog wat genieten van die frisse lucht al verlangde ik ook naar een kopje koffie.
"Martin, zeker?". Een man zo een tien meter voor me. Ik herken hem onmiddellijk. Michel is de naam, de buurman van uit mijn kindertijd waar mijn ouders tot op heden altijd goede contacten mee hebben, maar die al veertig jaar terug is verhuisd. Hij stelt een andere man voor met zijn vrouw. De andere man blijkt zijn zoon te zijn en zegt meteen: "Ik herken je wel maar kan niet op de naam komen". Eerlijk gezegd ik ook niet; "Dominique, we zijn even oud - en kijkend naar zijn vrouw -we hebben nog naast elkaar gewoond en met elkaar gespeeld." Ik zie meteen kinderherinneringen voor me. Ik bedenk vlug dat dit ondertussen zeer zeer lang geleden moet zijn geweest;, was ik dan al die tijd toch niet een klein beetje veranderd?! Doet wel deugd hoor en het streelt mijn ijdelheid.
Kijk, goede vrienden, we hebben nog wat bijgepraat, heb de 'vrienden' uitgenodigd voor de koffie (komt later wel nog!) maar wat ik hier wil zeggen is dat de aanvang van dit bericht ook het slot is, want het zijn de mensen van vlees en bloed, de mensen die in je geïnteresseerd zijn en blijven - ook na zeer vele jaren - die inspiratiebron zijn en de ander zich goed laten voelen, hoe fijn en mooi ook de goedbedoelde mails.
Ja, ik voel me goed, ik voel me goed ... zing het maar mee ... door die paar woorden van mens tot mens, van hart tot hart! En wat de pc betreft, ik heb hem nodig om jullie te bereiken, zeker in deze avonduren om nog wat fraais te delen met sommigen van jullie bij opbeurende muziek! Ondertussen blijft ook dat genieten (een woord dat ook ik heb terug moeten in de praktijk leren omzetten, maar zie daarvoor mijn archief!) want ik voel me goed bij het plaatsen van een ander genre foto's, een nieuw blog.
Ik hoop tenslotte ook van harte sommigen van julie echt te mogen ontmoeten, mensen met een hart, mensen van vlees en bloed, maar die we toch maar via het seniorennet leerden kennen!
Dank voor de aandacht. En tot straks ...
p.s.Bovenstaande wil niet zeggen dat alle 'zorgen' van de baan zijn , want heb morgen al een paar moeilijke telefoons te doen, maar zoals in zovele pps wordt gezegd: leef vandaag!
"Waarom zou je er een nieuw blog voor openen , misschien omdat het hier anders tussen al dat mooie niet thuis zou voelen . Iets mooi voelt zich overal goed , hier of op een eigen blog ? Als je 't met liefde plaatst zal het je geen verdriet doen lijden . Martin geniet van 't leven en je blog . "
Dit mocht ik lezen op mijn blog van een voor mij nieuwe bezoeker als antwoord op de vraag die ik aan mezelf stelde een paar berichten lager onder "verlof" of het wel zinvol was en of er niets "nuttigers" te bloggen was.
Een paar mails,berichten en foto's verder zijn we dus hier beland.
Het doet eens goed een reactie te ontvangen van een onbekende waarvoor dank!
We hebben nog zoveel moois met elkaar te delen, elk op zijn manier en volgens zijn hobby, maar het mooiste wat ik hier van overhoud is:
"ALS JE HET MET LIEFDE PLAATST ..."
en zo zijn we toch wel echt naadloos terug bij de bron van dit/mijn blog zeker:
waarom ik dit publiceer? gewoon, omdat ik daarvan kan genieten zonder meer, hoef je echt niets achter te zoeken of me te linken aan de foto's. ik geniet zowel van het plaatsen als het aanschouwen.
was de gekozen naam voor de afbeeldingen die een dame me deze namiddag toestuurde, nee die uit Nederland deze keer, maar wel van een lieve vrouw die ook het schone weet te waarderen. Een andere vrouw die me voor de eerste maal bezocht heeft me eveneens aangeraden ook nog meer van dat fraais te bloggen tot spijt van wie het benijdt! Dus komt hier "maarten", niet de blogger hoor!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
