Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
De verjaardagsvierdaagse is achter de rug. Ik heb jullie dan ook nog niet allemaal kunnen antwoorden op de reacties en wensen via blog of mail. Het waarom lees je hierna. De vermoeidheid zal dan ook nog wel komen al ben ik geen feest- of fuifnummer. De goesting naar een stuk taart of het verlangen naar een glas champagne is vandaag dan ook heel sterk afgenomen, en dat voor een liefhebber van beide lekkernijen. Dat ik nogmaals terugkom op mijn verjaardag heeft zo zijn reden.
Maar elke dag was een verrassing, heel in het bijzonder toen ik zondagnamiddag, wanneer mijn ouders op bezoek waren, er een telefoon kwam uit Duitsland van een Indische vriend (of wat dacht je anders?!) die nu een Karmelklooster te Essen (D) aldaar runt ooit ontmoet in 1995 als novice in Kochi-India die ik al zeven jaar noch gezien noch gehoord had. Hij vroeg me gisteren heel zeker te willen vrij te houden. En kijk énkel en alleen omwille van mijn verjaardag is hij met twee confraters tot hier gekomen met de wagen, zo een kleine vier uur rijden en dit enkele rit. Die mensen zijn trouwens na een gezamenlijk bezoek aan Brugge nog dezelfde avond terug afgereisd. Als dat geen surprise is waar die carmelite father al zovele jaren over sprak! In elk geval om nooit te vergeten. En ook deze keer weer die bijzondere vrijgevigheid. Eén van die gasten droeg een typisch Indisch katoenen hemd. Alléén al mijn bewondering voor dat kledingstuk deed het hem uittrekken en me overhandigen als geschenk! Ik voel me tot vandaag nog ergens beschaamd het hier te zien hangen. Verder was ik bij elke stop zowel middagmaal, koffie en avondmaal (laatste dan nog op de grote markt te Brugge!) al weer eens te laat toen ik wou betalen, want alles was al afgerekenden onder hen bedisseld in eigen Hinditaal. Eenmaal thuis wou ik kost wat kost de rekeningen zien en ze terugbetalen. No, Martin, this is your day, your feast; en toen vernam ik dat dit de gewoonte is bij een verjaardag. En ik die dacht dat verjaardagen niet werden gevierd door hen, maar eerder naamfeesten. Het blijkt echter dat een verjaardag wél wordt gevierd maar dan voor een goede vriend. En blijkbaar behoor ik tot die kring, ook nog na jaren! Ja, ze gaven van het weinige maar vooral hun aanwezigheid was en is voor mij het mooiste geschenk! En wij dan maar klagen over benzinerpijzen.
Zo zie je maar dat je ook niet de twintiger moet zijn om nog écht een verjaardag te mogen vieren! Ja, in zo een gegeven groei je inderdaad vlug over de ouderdom heen zoals een blogger citeerde.
En dit als toemaatje: Te Brugge kochten de drie confraters zich elk een Karmeliet, (bier van hoge gisting), hun naam waardig om mee te nemen naar huis. Een glas konden we niet bemachtigen maar van één van de obers mochten we er slechts één in alle discretie meenemen. Het leek wel een toegestane diefstal!
"Steeds meer Nederlandse jongeren die ooit protestant gedoopt zijn of helemaal niet gedoopt, kiezen er voor om Rooms-Katholiek te worden vanwege de duidelijkheid die onze Kerk geeft."
Is dit niet toepasselijk bij ht afsluitern van een verjaardag waar jullie, Jos, Ronald, Marc, Geert ... er waren om deze dag op te luisteren tussen de weelde van de bloemenpracht. Zo ervaar je jaar na jaar wie de echte vrienden zijn of leer je ze,zelfs na zovele jaren, herontdekken. Dank aan mijn ouders en familie die me op een of andere manier er wilden bij zijn! De wensen van pa en ma voor mij bij het begin van dit nieuwe levensjaar deel ik dan ook graag met jullie, beste blogvrienden, omdat menigéén moeite en tijd getroost heeft me op een specifieke en welgemeende manier nabij te zijn.
"Wij wensen je een zorgeloze dag, met heel veel zon! Maar ook voor het ganse jaar een goede gezondheid, gelukkig zijn in kleine en grote dingen; in jouw tuin met mooie bloemen, om er eveneens binnenshuis van te genieten.".
Het was echt een zorgeloze dag waar ik me bijzonder goed bij heb gevoeld zonder maar eens stil te staan bij het getal. Dank voor jullie vriendschap en genegenheid!
Drie maal drie is negen, we gaan tafels vegen, vier maal twee is acht, leuk als je zo lacht, drie maal twee is zes, geef mij nu de fles want van het zingen krijg je dorst!
De tafel is al gedekt! Mijn tasje koffie staat al klaar! We zingen en we dansen! Een dikke proficiat nog, Zoals een trotse verjaardagkaars!
Danke aan de vele vrienden, in het bijzonder aan degene die bovenstaande achterliet en aan degene die virtueel de champagne liet knallen!
Zomaar een kaartje of zomaar een groet, een wens of een e-mail het doet je zo goed. Een gebaar van "hier ben ik" in gedachte bij jou, even een teken dat ik in vriendschap van je hou.
Mensen lopen elkaar in gedachten voorbij, haast en geen tijd en gezeur in de rij. Het is allemaal ik, ik en ik, en zelden nog wij; van ik wil erbij dus jij moet opzij.
Maar even wat aandacht en even een lach kan zoveel doen met die ander zijn dag. Ik vind tijd geen excuus, en te druk evenmin, want in ECHTE vriendschap steek je je tijd heel graag in.
Dus ach zomaar een kaartje, zomaar een zoen, een belletje, een e-mail, dat kan men toch even eens doen. De zon schijnt en groet jou, misschien namens mij. En zeker voor zaterdag die komt!
Ja, hoe gans anders was het rond deze tijd een jaar terug. Ga daarvoor maar eens kijken in het archief. De klok tikt verder ...
Begint bij iets heel eenvoudigs, dat zelfs dieren hebben: je bekommeren om je soortgenoten. Zelfs geschonden mensen zijn bekwaam, misschien zelfs meer dan anderen, om eindeloos veel goeds re doen en toewijding op te roepen. Armen, gehandicapten, kleine mensen maken in de mens soms grote dingen los. Doodgewone mensen zoals ze dan gemeenzaam en een beetje meewarig genoemd worden, zijn soms zij die door één woord, één wenk je uit het alledaagse optrekken zonder dat zelf daarom goed en wel te beseffen. Wie bijvoorbeeld meer hoort en leest bij deze woorden die me onlangs bereikten ik citeer: ik maak relationeel, professioneel en emotioneel een moeilijke periode door weet dat ieder geschonden mens een geheim in zich draag dat hij alleen bezit. Wie gelooft, ziet net iets dieper. Wat je aan de minsten van de mijnen doet, doe je aan mij. Dat is de echte weg naar de ander. En deze zal het dan ook in stilte dankbaar aanvaarden. Draagt die geschonden mens zelf misschien niethet grootse geheim mee, Christus die leeft in hem en hem dan ook zal redden. Richt je ogen op Jezus!
Jijzelf bent de ideale persoon om mee te leven Voor jezelf. Maar dat geldt net zo voor ieder ander. Ook die kan uitstekend samenleven met zichzelf. Moeilijker is het om met anderen je leven te delen.
Met jezelf sluit je geen compromissen. Ontdek je iets bij een ander wat beter is dan neem je dat gewoon over. En zo doe jij altijd wat jij het beste vindt.
Met jezelf lig je soms in de knoop maar daar raak je snel weer uit. Omdat je jezelf makkelijk goed praat. Omdat je sowieso met jezelf verder moet.
Vriendschap biedt heel veel. Maar je moet ook geven. Want een vriend heeft een eigen mening En die is soms anders dan die van jou.
Zorg ervoor dat je gebreken van je vrienden kent, Maar minacht hem er niet om. Elbert Hubbard.
Het schrijven is soms moeilijk in de zin dat je veel levende doden ziet rondlopen, zonder en hap te proeven. Ik bedoel: mensen leven en gebruiken hun tijd in onzin en tijdverdrijf; dat wil niet zeggen dat men zichzelf moet onderdrukken om de show te stelen. Mensen maken zorgen om niets en blijven in hun wandeltocht verder reizen. De families worden vreemden, de buren kwelgeesten en bij die persoon zelf zet ik een groot vraagteken.
Zombies? Je schrijft en blijft schrijven. Soms heb je ook een duw van een ander nodig die jouw schrijven onderzoekt, hierdoor wordt het startschot gegeven om weer iets nieuws te schrijven. De meeste vulling weet zelfs niet over wat het gaat zodat men de nijging krijgt van zelf zombie te worden, alleen zijn de vrije kaarten op.
Blijkbaar heeft het SeniorenNet team dan toch uiteindelijk de oorzaak gevonden van het waarom en hoe dat ik ondertussen al een paar dagen werd belaagd door een Trojanvirus dat niet kon verwijderd worden, ook niet met hulp van de techniek noc door mensenhanden. Het virus sloeg dan ook maar enkel en alleen toe op deze site, maar was bijzonderlijk hinderlijk en diut blijkbaar ook voor bezoekers. Dus, beste medeblogger, vrees niet, uw pc werd niet geînfecteerd, maar ook voor mij was het bijzonder vervelend. Dus dank aan het team om verder te hebben gezocht want nu is het terug echt surf-PLEZIER!
juist dan wanneer je denkt dat niemand nog tijd heeft voor je .... en terwijl die ander druk druk is ... maar vooral nog zelf volop bezig is met de rouwverwerking na het plotse overlijden van zijn vader. ...
Ja, "het regende die dag" .... heb ik wellicht al eerder geschreven en elke dag denk en hoop je dat het nu eindelijk zomer wordt. Zelfs mensen vragen me of het wel goed gaat met me. Ja, in november kocht ik een nieuwe zeer warme bruine jeans tegen de winterkoude. Tegen de aankomende junimaand met zicht op een minitrip kocht ik me een nieuwe bermuda, want toch geen regenmantel zoals vorig jaar die tijd hoopt een mens dan, zeker met de mooie weersvoorspelligen. Ondertussen liggen ze daar. Die warme broek heb ik op vandaag - lees 20 07 2008 - aangetrokken, met een trui erboven die al langer in de kast zou moeten hangen. Ik hoef slechts maar de kast te openen om die zwarte wintertrui te grijpen die ik recent nog aantrok. En die regelmantel is de laatste dagen en weken al meerdere malen flink gedoopt geweest. Voor de rest liggen ze min of meer op een hoopje. Een halve dag regen, een halve dag af en toe zon. Een lichtere lange broek, de bermuda - amper twee dagen (lees paar uren) gedragen. Een t-shirt die ik misschien toch nog eens kan aantrekken omdat hij nooit echt het zweet moest/kon opnemen. Ik dacht dat ik dat verleden week niet meer zou durven schrijven, maar niets is minder waar en ik denk dat ik niet die enige ben. Ja, mensen, ook dat zijn "dagboekbedenkingen". Maar is er al zoveel veranderd? Hoeveel maanden moet ik openbaar gebruiken, zeker tijdens weekends, om ergens te geraken omwille van de regen, en dan heb ik het niet over peiodegebonden regens, en ook niet over voorbije maanden, maar ook verleden jaar al het geval.
Met het vooruitzicht op het zomerverlof heb ik jullie af en toe een boek aangeraden om mee te nemen in de reiskoffer. Helaas is het lezen van een boek soms nog de enige ontspanning op deze uitgeregende "zomerdagen", daar waar meerderen zich nestelen in de warmte bij de winterkachel in december. Ik hoor het jullie graag zeggen dat de zomer NU eindelijk zal beginnen; wel dan is dit mijn laatste uitdaging. Voor allen, waar dan ook, een warm, zonnig en vooral deugddoende verderzetting van deze verlofperiode! "Het blijft zwaar bewolkt" zegt de radioman daarnet, dus wees een zonnetje voor elkaar!
"De schoonheid van een naakt persoon wordt bepaald door de afstand tussen de tepels gelijk te maken aan de afstand tussen de borst en de navel, en ook weer aan de afstand tussen de navel en de benen".
Leonardo Da Vinci
Of wat je leert bij het lezen van een goed boek. En ik durf er voor wedden dat er zijn die nu eens bij zichzelf te rade zullen gaan, is heet niet?!
De muziek speelt een melodie in mijn hoofd. Klanken met herinneringen. Ik luister totaal verdoofd. Denk aan zoveel dingen. Elk nummer heeft zijn eigen gedachten. Iedere toon een ander verleden.
Ik vraag me af wat erin de toekomst staat te wachten. Soms wil ik alleen maar leven in het verleden. Ik sluit mijn ogen om in de muziek op te gaan. Om er even één mee te zijn.
Niemand zal ooit weten welke weg een meester heeft gegaan; welke vreugde of teleurstellingen, welke meevallers en moeilijkheden ervoor zorgden dat iemand zo over alles ging nadenken dat die in de grond van zijn/haar HART ZO RIJK werd dat het een rijkdom wordt die alleen toegankelijk is voor wie wil zien en luisteren.
Het geheime avondmaal is een bloedstollende biblio-thriller, die zich afspeelt in het Italië van de vijftiende eeuw.
Javier Sierra verweeft het leven en de kunst van Leonardo da Vinci met meer en minder bekende periodes en figuren uit de geschiedenis. Doorspekt met sfeervolle beschrijvingen van architectuur, kunst en literatuur en met raadsels is Het geheime avondmaal de enige historische thriller die zich echt kan meten met De Da Vinci Code.
Auteur: Javier Sierra Titel:Het geheime avondmaal Prijs: 19,90 ISBN: 90 234 1844 1
Ja, eindelijk nog eens een boekentip en meteen het antwoord waarom niet geblogd, maar verdronken in dit boek, zonder koffiepauzes.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
