Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Geloof niet wat je ogen vertellen. Alles wat je ziet is begrensd. Leer met je gevoel kijken, ontdek wat je eigenlijk allang weet, en ook jij zult leren vliegen.
Je hebt een groot hart, en de mensen zijn je daar zeer dankbaar voor. Toch moet je er een beetje voor zorgen dat je zoveel krijgt als dat je geeft. Probeer dus een goede balans te creëren. Dit is dus de mens achter de woorden die hier geschreven zijn de voorbije jaren.
Misschien vind je bovenstaande een rare titel, maar het was voor mij de slotbemerking, de samenvatting zeg maar toen ik de deur sloot nadat ik een gast had buitengelaten. Na wat over en weer gepraat begon de man over zijn dochter die zojuist het ouderlijk huis had verlaten nu ze eenentwintig was geworden en was ingetrokken bij haar vriend. He jonge paar wou heel bewust direct 'beginnen met kinderen' zoals hij het noemde. Maar de man raadde dit haar ten stelligste af. Ik kan er nu wel inkomen dat de man in kwestie even wou afwacchten hoe de prille relatie zou verlopen voor er aan kinderen werd gedacht, maar blijkbaar was het hem daar niet om te doen. Meteen haalde hij zijn motief aan, zijn dochter waarschuwende dat "een kind geld, veel geld kost, en dat dit hoe langer hoe meer zal kosten". Eerlijk gezegd, het mag wel waar zijn en jullie als ouders zullen dit kunnen bevestigen, maar ik begon mijn wenkbrauwen te fronsen, want er was geen plaats voor een kind in de ogen van de man. Ondertussen vertelde hij wel dat hij voor haar piercings had betaald en een breedbeeldtv-toestel. Wil een echte vader niet alle geluk, heel zeker het geluk van straks opa te mogen worden? Nog voor het jonge paar aan hun levensweg beginnen heeft die man hen duidelijk gemaakt dat er voor hem geen kinderen komen. Ik geloof nopg altijd dat een kind veel meer geluk en liefde brengt dan alle geld ter wereld.
Maar laat me positief eindigen, want zelf heb ik wel het geluk gehad geboren te mogen worden, op te groeien in een warm nest, dankbaaar te zijn voor mijn ouders, en JA, heel in het bijzonder op vandaag waarop mijn vader 84 jaar jong wordt. Een man dien in alle eenvoud wél geeft om elk van zijn kinderen, kleindinderen en aanverwaanten. PROFICIAT PAPA!
p.s. foto is eerste kleinkindje, pas geboren, van eeerste blogvriendin Karin! Ook voor jou proficiat!
Inderdaad zoals op de foto hiernaast houdt de virtuele wereld risico's in, maar evenzeer ongekenden mogelijkheden tot nieuwe ontmoetingen. Jammer genoeg blijven velen plakken bij die virtuele wereld en stellen ze zich niet echt open voor een ander medemens.
Ik wou dat de hemel een GSM had, dan kon ik je stem nog eens horen. Ik heb aan jou gedacht vandaag, niks nieuws. ik dacht aan jou gisteren en gebruik vaak je naam. Het enige dat ik bezit zijn onze herinneringen en de foto's. Het universum heeft je in zijn armen, maar ik draag je in mijn hart!.
Het ware mededogen vereist dat je jezelf leegmaakt, en luistert met heel je wezen. Chuang-Tzu
En persoonlijk heb ik dat altijd sterk benadrukt, maar wat een spreuk, een gedachte is, krijgt plots vlees en bloed wanneer je geconfronteerd wordt in eigen kring door ziekte; want vanaf nu zal je elke dag vooral moeten luisteren naar het verhaal van de ander, soms tot vervelens toe, en dat niet voor even.
Schenk de pen jouw vertrouwen, laat het spreken als jouw mond zwijgen zal. Geef hem de kracht om jouw gevoelens neer te schrijven, in een zodanige vorm dat ieder het begrijpen zal.
Doe een belofte aan de pen, dat hij voortaan mag openbaren wat jij verborg uit diepe schaamte.
Laat woorden vloeien uit de monding van de pen. Woorden die jij angstvallig achterwege liet, uit zelfrespect of uit angst niet begrepen te worden.
Schenk de pen de kracht om jouw verhaal neer te schrijven, zoals het gedrukt staat in de kamers van je hart.
En zo zul jij dan bevrijd zijn van vele lasten, die bleven klitten aan je ziel.
Dit was de titel die bij me opkwam na wat zich hier kort na de middag voordeed. Was het een 'droge' donderslag of een kleurloze blikseminslag; misschien wel een aanrijding op het einde van de straat ...of was die hoogwerker misschien door die glazen constructie naar beneden gedonderd? Hoe dan ook, binnen geen tijd stond zowat iedereen die op dat moment thuis was, buiten voor zijn deur. Waar sommigen zich soms voorbereiden hoe ze voor de dag willen komen voor ze de deur uitgaan, zag ik vrouwen met de baby op de arm, een ander met de veegborstel nog in de hand, nog een derde met een handdoek, want "ik ben juist aan het bakken". Op een doordeweekse dag waar anders sommigen met moeite elkaar en gedag zeggen, leek het voor mij ineens een straatbijeenkomst, maar dan zonder uitnodigingen. Het liep in elk geval veel vlotter dan de georganiseerde straatbarbecue van eind augustus. En ook al waren allen nog aan het gissen naar de reden van die bijzonder zware klap, werd algauw overgegaan op alledaagse dingen. Sommigen moesten hun gesprek zefs afbreken omdat de schoolbel zich liet horen. Eerlijk gezegd, bij zo een vertoon heb ik mijn binnenpretje wel gehad. Moet er echt eerst iets gebeuren - en in dit geval niets ergs - voor men naar elkaar luistert, want ik denk dat 'onrust' hier wellicht de aandacht heeft getrokken, zo in de zin van 'toch niet in mijn huis, met mijn wagen ... Dus dan toch eerder overgoten met een egotintje? Maar wie weet kan een klein feit een aanleiding zijn tot toch elkaar beter te leren kennen.
De snelle leegloop van de Kerk is niet erg, lezen wij bij Anton De Wit, schrijver van onder meer 'een kleine theologie van gewone dingen'. Als katholieken worden we nu meer uitgedaagd. We moeten ons geloof kunnen uitleggen. Ik houd veel van het evangelieverhaal over de storm op het meer. We zitten in zwaar weer en Jezus slaapt. Als Hij wakker wordt, luidt zijn eerste zin tot de leerlingen: "HEB WAT MEER VERTROUWEN."
"Houdt zij er geen dubbele moraal op na door, onder het mom van seksuele vrijheid, allerhande uitspattingen te tolereren? De media die nu bijna hysterisch over seksueel misbruik in de Kerk berichten, mogen zich ook daarover eens buigen." - Bert Claerhout
noot voor wie het niet mocht duidelijk zijn; deze foto is niet zomaar ingelast want naast seksueel misbruik lijkt geen seksueel overspel meer te bestaan, wordt zelfs aangemoedigd, ook bij gehuwde stellen. Ook daar mag men zich even over buigen, of woren wij een culttur van louter plezier en puur genot?
Vriendschap is eerder van de intensiteit dan van de tijd, eerder van de kwaliteit dan van kwantiteit. Maar ook tijd en kwantiteit hebben natuurlijk hun rechten.
Bij deze wens ik mijn moeder van harte een gelukkige verjaardag toe! Dank voor al die vele jaren van zorg en liefde! xxx
Je kunnen inleven in de gevoelens van de ander is een eerste vereiste als je iemand echt wil ontvangen. Het gaat erom de ander objectief voor je te zien, zonder moreel te oordelen over hem of haar. Luisteren betekent het mogelijk maken dat de ander gehoord wordt in wat hem ten diepste beweegt. Het is luitsteren zonder een antwoordstrategie voor te bereiden en zonder te kiezen wat dienstig is om er bepaalde richtlijnen aan te koppelen die je zou willen meegeven. Elk mens is uniek, heeft een eigen geschiedenis. Geef hem of haar de kans openlijk te spreken zonder dat je het woord afneemt of zelf het hoge woord voert. Zorgen hoeven niet toegedekt te worden, en degene die zich nergens zorgen over schijnt te maken, mag de tijd krijgen om rijper te worden.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
