Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
"Voorbijgangers in Moeskroen hebben woensdag iets voor 9 uur het levenloze lichaam aangetroffen van een man. Uit de eerste vaststellingen blijkt dat de man gestorven is van de kou.
Volgens de brandweer van Moeskroen gaat het om een dakloze dertiger, die geen onbekende was in de regio".
Hoe is in gods naam zo iets mogelijk, als hij zelfs 'geen onbekend was in de regio'.! Iedereen of toch bijna iedereen uit zijn omgeving was dus op de hoogte van de toestand van deze jonge man, en toch heeft iedereen zijn ogen gesloten! Sorry, maar ik heb daar geen woorden voor! Geen familie, geen vrienden, geen sociaal werkers dan? En toch wist men van zijn situatie. Maar niemand keek naar hem om; zo bang de handen vuil te maken aan deze jonge man? Ik schaam me in hun plaats. Sorry, maar zelfs op dit onchristelijk uur moest ik dit even kwijt!
Echte vrienden kennen jouw verhaal en hebben geen Facebook nodig om jouw doen en laten te volgen. En dan gebeurt het toch dat jij je laat beïnvloeden, of gewoon wordt uitgenodigd door een goede vriend of een oude bekende om toe te treden tot een gelijkaardig sociaal netwerk. Het gebeurt ook dat in een momnt van zwakte je een ander toelaat op messenger .. die er dan ook voor heel lang blijt. 'Zwakte' ? Ja, noem het een verlangen naar, een hunker naar nabijheid, een moment van eenzaamheid. En dan vind je tussen al die 'vrienden' nogal veel vereenzaamden, mensen die, hoe jong ze ook nog zijn, blijkbaar dag en nacht alleen zijn, geen werk hebben en zo toch bij iemand 'denken' terecht te kunnen, al worden ze soms precies daardoor ook gebruikt, misbruikt zelfs; want met alle respect, velen van hen ziten met een laag zelfbeeld, hebben geen mooie opvoeding mogen genieten of zijn door hun geaardheid geïsoleerd. Heel vele redenen voor sommigen om heel veel 'vrienden' te hebben. Anderen voelen zich zelfs geroepen die ander met raad en daad bij te staan, maar indeien je die ander zijn leven, zijn verhaal niet eens kent, in het beste geval mar iets vermoedt wat er bij hem of haar omgaaat, dan zal een nota op Facebook, Netlog, Hyves, Messenger daar maar weinig meerwaarde aan geven, integendeel. Pas bij echte vrienden van vlees en bloed kan je uw verhaal kwijt. En ik ben er me van bewust dat velen nu willen in de pen kruipen om op bovenstaande te reageren, want een sociaal netwerk, net als ons eigenste SeniorenNet kan nog de enige plaats zijn waar je de ander vindt. Ik wens dan vooral deze mensen een 'gelukkig nieuwjaar' en waar wij daar normaal aan toevoegen: 'en vooral een goede gezondheid', wil ik dit veranderen in ' de nodige draagkracht uw minder goede gezondheid te dragen'.
Met bovenstaand woord begon ooit mijn blog .. Het wordt ook het nieuwe begin en de leidraad in 2011. Met de woorden van Valeer Deschacht open ik dan ook dit nieuw (blog)jaar 2011:
VERTROUWEN GEVEN EN ZELF OOK VERTROUWEN WAARD ZIJN HET IS DE KERN VAN ONS MENS ZIJN.
Zo, sfeervol kerst moet zijn, zo uitbundig lijkt het oudejaar te moeten zijn, voor sommigen zelfs even een tikje losbandig misschien, misschien ook 'eindelijk ook niet alleen zijn'. En zo gebeurde het. Hij wilde het met haar, in haar slaapkamer. Op het bed. Zacht en licht als zij. Hij wordt door haar gehypnotiseerd, gebiologeerd en in trance gebracht, zeker als hij door zijn spijkerbroek heen wordt gepakt om later haar borsten te bevoelen ... Is dat het echte leven, vraagt hij zich af, terzelfdertijd blij verrast en toch een beetje ontgoocheld, maar hij speelt het spel verder, of speelt zij het misschien met hem. Want zelfs in de intensiteit van het moment voelt hij ook een merkwaardige afstand, alsof hij van buitenaf naar haar en zichzelf kijkt. Alsof hij het zelf niet is. En dat is hij ook niet. Nog steeds als toeschouwer, nu ook van zijn eigen steeds vollediger naaktheid. Maar nu zal hij tenminste kunnen opscheppen over zijn daad met zijn vrienden, die ook geen vrienden zijn. Terug thuis is hij nog eenzamer dan voorheen. Hij zal altijd toeschouwer blijven. Maar hij heeft toch eindejaar mogen vieren ... Vieren?
In het afgelopen jaar heb ik me misschien nogmaals te veel gefocust op mensen die weinig aandacht krijgen, en dat is ook goed, maar dat kan je maar (volhouden) door ook echt eens tijd te maken voor goede vrienden. Vrienden bij wie je helemaal jezelf kan zijn. Aan wie je kan toevertrouwen wat je pijn doet - misschien de ontgoocheling omdat je niet bereikte bij deze of gene waar je zoveel hebt in geïnvesteerd; of omwille van de diepe pijn die velen tten diepste hebben geraakt - ook ondergetekende - bij wat in het bisdom Brugge gebeurde, en verder uitdeinde over gans Vlaanderen ... -en wat je gelukkig maakt. Het zijn inderdaad slechts bepaalde dingen die je écht met je goede vrienden kan delen, zonder schaamte.
Het zijn die vrienden op wie je kan rekenen; die vrienden, al hadden ze niet echt tijd, die straks graag met jou de overgang van oud naar nieuw willen vieren. Het is pas wanneer je zelf deze warmte ondervinden mag, dat je ook weer kan openstaan voor die anderen die schreeuwen om aandacht, een aanraking, een woord van hoop.
Neen, er is niets verkeerds aan om jouw beste vrienden te koesteren. Vriendschap en liefde ... weet je wel.
Aan allen alvast een mooi en deugddoend blogjaar gewenst!
Aansluitend bij het blogbericht van gisteren kunnen we dit misschien nog het best vertalen in deze boodschap.
"Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal ik binnenkomen, en we zullen samen eten, ik met hem en hij met mij."
Als goed zijn eeen ontkenning van het slechte in ons is, zijn degenen die wij slecht noemen (druggebrukers om het maar bij één voorbeeld te houden) niet selchter dan wij, alleen zwakker - misschien enkel en alleen omdat ze verkeerde vrienden hadden, een thuis dat nooit een echte thuis was ... En als goedheid überhaupt iets inhoudt, dan toch zeker dat de sterken de zwakken helpen. Zo denk ik erover omdat ik, net als jullie, die kans heb een luisterend oor te mogen zijn voor velen, aandacht kunnen en mogen geven zonder iets te moeten verwachten als tegenprestatie. Misschien worden die 'zwakken' dan ooit zelf sterk, en kunnen zij zo hun eigen capaciteiten ontplooien, zelfs in die mate dat wij er zelf nog op beroep mogen op doen. Het is mijn nieuwjaarswens aanmijn 'zwakke' vrienden!
Het is niet omdat ik over ouders en grootouders spreek, dat ik diegenen onder u zou vergeten die ongehuwd zijn gebleven zonder daar zelf voor te kiezen, eenvoudigweg omdat ze, om uiteenlopende redenen, nooit de zielsverwant gevonden hebben waarmee ze hun leven zouden kunnen delen. En ik vergeet ook de weduwen en weduwnaars niet, zij die gescheiden van elkaar leven en zij die uit de echt zijn gescheiden, gekwetst als ze allebei zijn door een pijnlijke scheiding, zij het op een verschillende manier. Op dit feest van de Heilige Familie nodigt de Heer u uit om, als u op welke manier ook te kampen hebt met eenzaamheid, die samen met Hem te beleven. Want als de Heer is gestorven in uiterste eenzaamheid, in de steek gelaten door de mensen en schijnbaar zelfs door zijn veelgeliefde Vader, dan is dat om met zijn aanwezigheid bij ons te wonen in al onze eenzaamheid.
Er is heel veel te schrijven en te vertellen over het kerstfeest en Kerstmis, al lees ik te veel, zelfs in bedelbrieven in deze tijd van het jaar over 'pakjes onder de kerstboom', wat laatste me altijd een wrang gevoel geeft. Maar uiteindelijk mogen e op een 'menselijk feest' van Kerstmis nooit het transcendente overslaan. op een goed christelijk feest moe er iets te vertellen zijn: het kerstverhaal. Er moet iets te zien zijn: het kind in de kribbe -en ja, ook mij is het ooit overkomen dat door de drukte van het winkelen, het schrijven van wensen, ik vergeten was het kerststalletje een ereplaats te geven, gelukkig had ik meteen ook mijn reuze kerstman op zolder laten staan, maar dat ter zijde. Er mag ook inderdaad gegeten wordenen er moet een affectieve verbondenheid heersen. Kerstmis is je vertederen om de kribbe, maar hem vooral aanbidden. Wat is dit kleine mensje groot. Hij bracht on,s toch deze nacht weer eens samen om verder elke dag in Zijn voetspoor te treden. Ja, het blijft een mysterie, het kerststalletje, de kerstconcerten van het Westen en en het goddelijk openbaringsfeest, ginds in het Oosten, ondertussen al meer dan 2000 jaar terug. ZALIG KERTSFEEST!
Wil je weten hoe onderstaande zijn kerstavond doorbrengt, klik dan bijgaande foto open. Ja, inderdaad in de gepaste outfit, met wat lekkers op het bord kijkend naar wat er al dan niet op tv is, en dat in afwachting van de nachtmis waar hij straks naar toe gaat.
Draag zorg voor de naam en de faam van anderen. Thomas van Aquino schreef het al 1.200 jaar geleden: 'Iemand zijn naam kapotmaken is niet alleen onrecht, maar diefstal'. Zelfs als het waar is wat we over anderen doorvertellen. Roddelen doe je niet, hoe prettig het ook is. En dat gebeurt dagelijks in, de buurt, op het werk, in de media, door beschuldigingen of insinuaties.
Zorg voor de goede naam van anderen als het moet, riskeer daarbij je eigen faam, zeker als die anderen zelf een twijfelachtige faam genieten, een verleden meedragen. Dat is Kerstmis hier en nu!
maar wie heeft mijn blogje aangeraakt zodat hij er zo smalletjes uitziet, of heeft het ook te lijden van de koude? wil de dader het terug rechtzetten? dank u!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
