HIER VIND JE MISSCHIEN EEN ANTWOORD OP WAT IK RECENT MEEMAAKTE MET DAKLOZE MENSEN.
We moeten naar iedere persoon apart kijken en een besluit nemen geïnpireerd door liefde en wijsheid.
Het lost het probleem van de bedelaar niet op en doet ook geen recht aan de menswaardigheid van de mens in nood. Leer hen dus eerst kennen, echt. Vraag hun naam, kijk hen in de ogen. Vraag hen voor je te bidden! Als je hen en hun noden eenmaal kent - ik bedoel echt kennen als persoon - dan kun je geld geven zoals je dat ook zou doen voor een vriend.
De enige regel die ik zou voorstellen, is dat je iedere persoon moet erkennen en niemand negeren. Doen alsof je de smeekbede van een dakloze niet hoort en hem behandelen als een levenloos object of een lastig insect, is veel vernietigender dan niets geven. Uiteindelijk zijn waardigheid en respect veel meer waard dan wat centen.
Mijn eerste antwoord is dus: nee. Vermijd het snelle werk.

|