Deze data, beste blogvienden, kennissen en familie, omvatten inderdaad de negentig levensjaren van mijn vader, die dus vandaag deze bijzondere verjaardag mag vieren, een verjaardag die weinigen gegund is; zeker als je daarbij weet dat hij al meer dan 62 jaar samen is met mijn moeder, beiden nog samen wonend in eigen woning al die jaren.
Wie mij al langer volgt weet hoe intens vader nog bezig is in zijn groenten- en fruittuin, hoe gedreven nog om iets perfect te maken, want het blijft een vakman, de ingenieur die hij nooit mocht worden van zijn ouders.
Het is moeilijk vandaag iets neer te pennen over hem bij de ze verjaardag, hoe contradictorisch ook, want wat zeg je aan je vader die negentig jaar geworden is, nog helder van geest is?! Hij heeft zijn drie zussen en twee broers overleefd, heeft haast alle familieleden zien stervern, verloor alle burren in de dood alsook zij vrienden van vroeger - op het werk of van op de parochie....
In dit korte bestek kan ik niet anders dan zeggen dat we fier en dankbaar mogen zijn. Deze woorden heb ik hem voorbije maanden al een paar maal toegezegd wanneer hij zegt dat hij niets meer kan. En toch boert hij voort, letterlijk.
Ik ben samen met mijn zussen vader heel dankbaar, en dat kan niet genoeg gezegd worden al houdt hij niet van veel wierook om zich heen.
Laten we ook niet vergeten dat hij nog maar een paar jaar terug afstand moest doen van zijn zoon, zijn eigen vlees en bloed, en van zijn kleindochter. U kon dit al eerder lezen in mijn blogberichten.
Maar opgeven staat niet in zijn woordenboek. Misschien heeft hij naar het voorbeeld van zijn moeder kracht geput in het eenvoudig gelovig aanvaarden en stille voortdoen.
Het klinkt cliché en wat mistroostig, en toch, naar waarheid en plicht was en is zijn leven gericht.
PAPA, ik wens je dan ook van gansere hart een bijzonder gelukkige verjaardag toe, met nog vele jaren samen met moeder in een zo goed mogelijke gezondheid naar hart en geest!i
PROFICIAT EN DANK!
MARTIN
|