|
We hadden geboekt voor een gastronomisch weekend ergens in de Ardennen, en het smaakt nu nog na, maar blijkbaar niet voor een ander koppel dat ook van de partij was. Ik hoor de man het woord 'anniversaire' uitspreken tegen de ober. Wij kijken naar elkaar en zeggen stilletjes: We worden nog getuige van een verjaardagsfeest. Bij het tafelen merkt mijn vriend op dat er geen woord gewisseld wordt door het koppel, mijn vriend zat nl. met zijn gezicht naar hen gericht. Af en toe heb ik me stiekem omgedraaid, en inderdaad, men at en dronk in stilte verder. Tot drie maal toe heeft de dame het salon verlaten om naar buiten te gaan, de gsm in de aanslag, en niet voor even. Natuurlijk ging onze aandacht niet voortdurend naar dat paar, want het eten was te lekker, tot ... Ja, de ober vanuit de keuken binnenkwam met een speciaal gebak met een brandende toorts erop, "Anniversaire", weet je nog, of de verjaardag voor zijn vrouw. Mijn vriend wou zelfs een lied inzetten, maar beiden voelden aan dat we dat beter niet konden doen. Mijn vriend die dus alles zag, wist me te vertellen dat ze elkaar niet eens hebben gekust of wat dan ook. In stilte hebben ze het dessert verorberd en zijn dan vertrokken. Was dit het laatste avondmaal? Wilde de man iets goed maken? Is de relatie uitgeblust, of blijven ze in eenzaamheid toch maar samen. Ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Als ik dit relaas neerschrijf denk ik wel aan medebloggers die zo hun levensweg verder gaan ... samen in eenzaamheid...
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
