Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
We hadden geboekt voor een gastronomisch weekend ergens in de Ardennen, en het smaakt nu nog na, maar blijkbaar niet voor een ander koppel dat ook van de partij was. Ik hoor de man het woord 'anniversaire' uitspreken tegen de ober. Wij kijken naar elkaar en zeggen stilletjes: We worden nog getuige van een verjaardagsfeest. Bij het tafelen merkt mijn vriend op dat er geen woord gewisseld wordt door het koppel, mijn vriend zat nl. met zijn gezicht naar hen gericht. Af en toe heb ik me stiekem omgedraaid, en inderdaad, men at en dronk in stilte verder. Tot drie maal toe heeft de dame het salon verlaten om naar buiten te gaan, de gsm in de aanslag, en niet voor even. Natuurlijk ging onze aandacht niet voortdurend naar dat paar, want het eten was te lekker, tot ... Ja, de ober vanuit de keuken binnenkwam met een speciaal gebak met een brandende toorts erop, "Anniversaire", weet je nog, of de verjaardag voor zijn vrouw. Mijn vriend wou zelfs een lied inzetten, maar beiden voelden aan dat we dat beter niet konden doen. Mijn vriend die dus alles zag, wist me te vertellen dat ze elkaar niet eens hebben gekust of wat dan ook. In stilte hebben ze het dessert verorberd en zijn dan vertrokken. Was dit het laatste avondmaal? Wilde de man iets goed maken? Is de relatie uitgeblust, of blijven ze in eenzaamheid toch maar samen. Ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Als ik dit relaas neerschrijf denk ik wel aan medebloggers die zo hun levensweg verder gaan ... samen in eenzaamheid...
Een klein wormpje in een noot voelde zich door God bemind en zong zo vrolijk als het kon: "Ik woon in het hartje van de hele, grote wereld en die is helemaal van mij!"
Rome, 51 na Chr. Vespasianus keert terug naar Rome met de grootste vijand van het rijk. Na acht jaar weerstand te hebben geboden, is de Britse strijder Caratacus gevangen genomen. Maar zelfs deze overwinning van Vespasianus is niet voldoende om de net aangewezen consul, en zijn eigen aartsvijand, uit de Romeinse politiek te weren: Agrippina, de vrouw van keizer Claudius verleent Caratacus gratie.
Claudius is een dronken gek en Narcissus en Pallas, zijn vrijmannen, strijden om hem op de troon te houden. Tegelijkertijd besluiten ze Vespasianus naar het oosten te sturen om in Armenië de belangen van Rome te verdedigen. Maar er staat meer op het spel dan een bevriend koninkrijk. Er gaan geruchten dat Agrippina betrokken is bij een complot om het Oosten te destabiliseren, en Vespasianus moet een manier zien te vinden om twee meesters te dienen: Narcissus is erop gebrand Agrippina omver te werpen, terwijl Pallas haar wil beschermen.
Ondertussen wordt het in het oosten almaar onrustiger. Er is een nieuwe Joodse cultus die aan populariteit wint en waarvan de aanhangers weigeren om trouw aan de keizer te zweren. Maar als hij in Armenië komt, wordt Vespasianus gevangen genomen. Ingesloten in de oudste stad op aarde, hoe kan hij er ooit uit ontsnappen? En is een Rome dat door een vrouw wordt geregeerd die hem haat veiliger dan een gevangeniscel?
Een man en een vrouw gaan langs de wegen, de lucht is koud, de wind zit tegen. Geen Dickens-sfeer, geen welbehagen en af en toe hoor je haar vragen met zachte stem: 'Is het nog ver naar Bethlehem?' 'Ja, het is nog ver naar Bethlehem.'
Opnieuw een jaar van vluchtelingen die schamel langs de wegen gingen. Opnieuw een jaar van oorlogsrampen van hongersnoden en van kampen en requiem. 'Is het nog ver naar Bethlehem?' 'Ja, het is nog ver naar Bethlehem.'
Van de verloren Hof van Eden naar de onmogelijke vrede. Zo trekt de mens over de wegen met haar en hem. 'Is het nog ver naar Bethlehem?' 'Ja, ja het is nog heel ver naar Bethlehem.'
Tijd en activiteit zijn onbelangrijk, alleen het bij elkaar zijn telt. Het is genieten van elkaars aanwezigheid. Spreken en zwijgen onderstrepen dat belangeloze gebeuren. Vriendschap is elkaars kwetsbaarheid kennen en er de nodige zorg aan besteden.
Vriendschap is omzien naar elkaar. Het is me om de ander te doen, om haar of zijn geluk, om de weg die zij of hij moet vinden. Daarbij is niets me teveel omdat die ander nooit van me profiteren zal. Wie probeert te profiteren maakt de vriendschap kapot omdat daarbij degene die me in haar hart heeft gesloten, tot een instrument voor eigen voordeel wordt.
Vriendschap is - van beide kanten - belangeloos en drijft op de waardering die je geheel gratis voor elkaar opbrengt. Waarom mensen vrienden worden van elkaar is uiteindelijk niet uit te leggen.
Eigenlijk is er steeds maar één reden: Omdat de ander is wie hij of zij is en ik ben wie ik ben, daarom zijn we vrienden van elkaar.
Heer God, bewaar ons wanneer uw Naam verbleekt door onze twijfels, en wanhoop ons verblindt; bewaar ons als de nacht ons verstomt en angst aanjaagt; bewaar uw schepping voor het duistere dreigen van een blijvende nacht; bewaar ons voor elkaar, voor onze vrienden, voor hen die van ons houden, voor hen met wie wij het leven delen; bewaar ons in alle dagen en nachten, tot in uw eeuwigheid.
Uit onszelf doen we dat niet. Wij hebben andere zorgen Ons verlangen is veel te kort om U in het zicht te krijgen; en aan geduld hebben we ook geen overschot.
God, Gij hebt het ons ook geleerd. Gij hebt ons een moeder gegeven. Als de avond tijd van luisteren baart zal zij ons vertellen dat wij uit wachten zijn geboren. Zij keek maanden naar ons uit en zo geraakte zij op ons nooit meer uitgekeken
en als die moeder ook nog Maria heet zal zij een andere avond verder vertellen hoe ze zich voelde koningsdochter uit een vervallen tak, kind van een volk zonder vleugels en wat haar overkwam hoe ze een stem hoorde, en schrok van dat woord en begon te bidden Kom Heer, kom Kom Kindje, kom.
Wat gebeurt er op de wereld met al die oorlogen? Het is niet te begrijpen; we wonen op een ei, zo dun is de aardkorst. Een eischaal die elk moment kan barsten en ons elk moment kan verbranden en opslokken, want binnen in de aarde zit een vuurbol die bij het minste kan ontploffen. Iedereen denkt de baas van de wereld te moeten zijn. Dreigen en dreigen en nog eens dreigen, terwijl we op een tijdbom leven dag in dag uit. ... Een bedenking,meegekregen van een medeblogger, na de verkiezing van Trump, die het behoud van de natuur en het klimaat maar niets vindt.
Sinds begin december, en soms vroeger, lees ik op meerdere blogs het woord 'prettige feesten'. Ik kan me daar echt aan storen. En ja, zoek maar eens wenskaarten met de tekst ZALIG KERSTFEEST.
Misschien kijkt men nu even weg, maar zoals ik al eerder weergaf in gastenboeken: WEG met die 'prettige' feesten, hou het bij de kern en schrijf 'ZALIG'! Wat is daar trouwens 'prettig' aan, het woord alleen al?!!! Al eens stilgestaan bij dat woord?
Bij het paasfeest lees ik iets gelijkaardigs. 'Vrolijk', een trweede maal wordt ZALIG afgezwakt tot een nietszeggende inhoudloos woord, onze christelijke waarden tenietgedaan.
Lutje is mijn zus. Ze had een diep verstandelijke beperking. Ze kon niet veel, eigenlijk kon ze niets. En daardoor alles. Ze leerde me dat ik niets speciaals moest doen, dat ik er gewoon mocht zijn. En dat dat genoeg is. Op die manier leerde ze me alles over het leven en God.
slotwoord tijdens je bisschopswijding Lode Aerts bisdom Brugge.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
