Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
Ik ben een man en woon in Tervuren (België) en mijn beroep is Commissaris van politie op rust.
Ik ben geboren op 08/02/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zowat van alles van lezen tot crea, van schrijven tot lekker niets doen en genieten van leven..
teveel om in dit kleine vakje te kunnen plaatsen
Over mijzelf
Ik ben Ria, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Miekemuis.
Ik ben een vrouw en woon in Zelzate (Belgie) en mijn beroep is Verzorgen van de animatie in ons dienstencentrum en alle regelingen die daar bij horen..
Ik ben geboren op 19/08/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lekker eten en genieten van het leven en de kleinkinderen. Miekemuis is creatief op vele punten .
zoveel te zeggen dat het vakje dat voorzien is te klein zou zijn
We have a dream
In deze donkere tijden geloven wij meer dan ook in de toekomst van de mens.
Wij kunnen niet geloven dat de mens niet in staat is een betere wereld te scheppen.
Wij kunnen niet geloven dat wij als mens niet méér zijn dan een speelbal van het lot
dat wij niet kunnen werken aan de toekomst.
Wij geloven dat hoe hard de kanonnen ook bulderen, hoeveel bommen er ook ontploffen,
er ooit een stralende morgen komt,
Het leven zal altijd sterker zijn dan de dood, ondanks alles.
Wij geloven dat ooit alle bewoners van de aard drie maal per dag zullenkunnen eten
om hun lichaam te voeden.
Dat ze de opleiding zullen krijgen om hun geest te ontplooien en het recht en de vrijheid om hun hart te tonen.
Wij geloven dat ooitde vrede en de eerbied voor elkaar aanvaard zullen worden als universele wet.
Dat elk mens onder een boom zal zitten vrij van alle angst.
werkje van Miekemuis in maart 2006, Afrikaans koppel op doek
Beeldje Afrikaans koppel, werkje van Miekemuis met Pretex in maart 2006
werkstukje voor pasen 2006 in het crea-atelier van Miekemuis
Boomer is onze 100.000e bezoeker
Miekemuis en haar Maatje
Dank voor je bezoek, kom gerust eens terug en wil je een berichtje nalaten in het gastenboek, dat staat aan de rechterkant hier wat verder naar beneden. Dank je wel
28-07-2006
Prins Laurent en Miekemuis
Prins Laurent en Miekemuis
Het was druk vandaag, de warmte onhoudbaar en de bewoners moe en moeilijk door te weinig slaap en de aanhoudende warmte.
Ook ikzelf ben na deze dubbele schift niet in mijn oude doen.
Dikke voeten en doodop, broodnodig aan rust toe, was ik even aan meeluisteren naar het nieuws van 19 uur.
De nieuwslezer laat vriendelijk weten dat onze Prins Laurent zijn beklag is gaan doen, dat hij dus op het eind van de maand de eindjes aan elkaar moet knopen om toe te komen.
Hij wil groter wonen, dat villake in Tervuren is te klein.
Nu ken ik persoonlijk dat kot daar een beetje omdat Maatje niet echt ver van de Laurent woont.
Een prachtig huis met grond en god mag weten hoeveel kamers, rustig tussen de bossen en ver van pottenkijkers.
Zozo Meneer komt dus niet toe op eind van de maand, en dat met zijn één miljoen die hij uit het zweet van onze arbeid krijgt.
Een miljoen taksvrij, en met het geld van de werkende Belg komt Mr. niet toe.
Hij wil meer omdat hij toch wel wat lintjes heeft doorgesneden, hondje en katjes heeft geadopteerd, kindjes heeft gemaakt, dus het huis is te klein.
Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik die kerel het beste van het kippenhok vind, de rest zijn maar oude soepkippen van tante Fabie tot het laatste ei de Philippe en zijn kuikentjes.
Maar niet toekomen met één miljoen per maand ?? sorry gaat toch mijn petje te boven.
Zelf moet ik het doen met mijn halftijdse betrekking, met 41.000 oude BF per maand een kleine 1000 euro.
Ieder dag vroeg of laatdienst, al heel mijn leven hard werken .
Dezelfde maand van de Laurent evenveel dagen, evenveel nachten
Ik moet nog een huis afbetalen ook, dat hij het heeft gekregen van vader staat
En toch komt die kerel niet toe ??
Versta het niet, echt niet, een echte schande is het.
Onkosten ja, maar die heb ik ook, en veel zelfs, als ik denk aan de 1700 euro belasting dit jaar ben ik er niet goed van. Maar ik kan de prins begrijpen, ik kom ook niet toe, het leven is duur, en de spaarcentjes smelten met het warme weer.
Dus ik zou voorstellen aan onze prins: ga bijklussen net zoals vele Belgen.
Mensen die heel hun leven hebben gewerkt en nu een pensioen hebben, te veel voor te sterven, te weinig voor te leven.
Ga bijverdienen in de zoo, daar heb je dieren genoeg .
Start een winkel van bedreigde diersoorten.
Een soort kleine zelfstandige bv.
Tuinman zou dat niet iets voor een groene jongen zijn?? Doe net als ik laat je autoke staan en ga met de fiets naar je werk, drink water inplaats van cola, verkoop wat foto's van jezelf daar heb je al ervaring mee en het is goed meegenomen. Maak wat minder kindjes, heb je kamers genoeg, geef je vrouw de pil zodat ze ook van wanten weet, kindjes kosten geld zal Wendy ook wel weten. (doordenkertje fijn he)
Gewoon maar een paar tips hoor prins, om je op gedacht te brengen.
Doe zoals iedere Belg op pensioen ga bijverdienen, wees één met ons, en we zullen van je houden .
Of nog beter, Ik heb gewoon voor de prins een zeer goed voorstel.
Ik wil gedurende een jaar eens het huishouden doen bij die schat aan één miljoen per maand inplaats van mijn 41.000 frank nu
Vandaag de vierde en laatste dag chemo van de 2e reeks, ben er niet kwaad voor. Gelijk altijd stipt op tijd om 13.30 uur aanwezig, en weer wordt de behandeling onmiddellijk aangevat door het nemen van een bijkomend bloedstaal. Daarna gaan ze direct door met het inbrengen van de infuus. In mijn haast te vertrekken natuurlijk vergeten mijn laptop mee te nemen in de auto, dus ik zit terwijl te niksen, en een uur duurt lang als ge niets te doen hebt. Na een uurke is de infuus leeg en kan ik bellen om de spoelvloeistof te laten lopen. De verpleegster komt dat dan ook doen en geeft mij kennis dat ik op de dokter dien te wachten voor het bespreken van het verdere vervolg. Door het feit dat die mensen zo druk bezet en bezig zijn, zit ik daar natuurlijk een goeie twee uur te wachten vooraleer de professor himself vergezeld van zijn assistent mij komen op de hoogte brengen dat de behandeling goed aanslaat, en dat ik de volgende dagen heel goed mijn lichaamstemperatuur moet in het oog houden, omdat de witte bloedlichaampjes door de behandeling in vrije val zijn en ik heel gevoelig ben voor infecties. Bij de minste onraad dien ik mijn huisdokter te raadplegen, die door de professor is gebriefd. Na een nieuwe afspraak voor een controlebezoek binnen de veertien dagen in de dagkliniek mag ik naar huis. Ondertussen heeft het geonweerd in Leuven, waardoor de temperatuur buiten beter verdraagbaar en niet zo drukkend warm meer is, dat is ook een opluchting. Dus nu thuis goed oppassen dat ik niets opdoe en we zijn weer een stapje verder in de goede richting. Met groeten van Maatje
Vandaag derde dag van de tweede reeks chemo-infuus die ik moet krijgen. Mij gelijk ne brave zieke patient aangeboden om 13.15 uur voor mijn afspraak van 14.00 uur, en wonder boven wonder wordt onmiddellijk begonnen met het geven van de infuus, zonder verdere wachttijd. Dus al ne goeie meevaller. Vervolgens krijg ik te horen dat ik niet zoals de vorige keer na een onderbreking van vier dagen een serie pillen dien in te nemen, dat zal maar terug moeten bij de volgende sessie. Dus weer goed neiuws, want hoe minder pillen ik moet slikken hoe liever ik het heb. Ik wordt verder gediend door het verplegend personeel, die om beurt komen vragen of ik iets te drinken wil en of ik iets nodig heb. Tussendoor geef ik nog een beetje uitleg aan een verpleger in het gebruik van het numeriek klavier van de laptop, waarmee die mens ook weer een beetje geholpen is. Na een uurke is de infuus doorgelopen en mag ik huiswaarts keren. Morgen nog eens zo ne namiddag en ik ben er weer van af voor drie weken. Hopelijk loopt het morgen ook zo vlot en heb ik de volgende dagen geen bijwerkingen te verwerken, zoals de eerste keer. Groeten van maatje
Ingevolge de gemaakte afspraak van gisteren, vandaag om 9 uur mij aangeboden in de dagkliniek voor het vervolg van de behandeling, die natuurlijk begint, wat dacht je anders, met de vampieren om bloed te komen nemen. Aangezien het een vervroegde afspraak is, werd geen kamer voorzien en moet ik plaats nemen in een speciaal daarvoor voorzien wachtlokaal, waar heel comfortable clubzetels staan, verstelbaar in alle mogelijke posities.
In dit lokaal is nog een persoon aanwezig, die gelijk ikzelf een infuus moet krijgen.
Om 9.30 uur komt de dokter mij op de hoogte brengen dat de behandeling zal verder gezet worden en niet wordt onderbroken. Ik moet wel heel stipt de antibioticakuur doenen er goed op letten geen enkele keer over te slaan.
Om 12.15 uur wordt ik dan opgeroepen voor het geven van de infuus. Die is gelijk gewoonlijk voor een uur bezig. Terwijl deze infuus aan het lopen is, kan ik dit artikeltje schrijven, ik heb de mogelijkheid gevonden om draadloos op internet te gaan met de laptop. Daarna mag ik naar huis.
Morgen donderdag moet ik mij om 14 uur aanbieden, en dan zal in principe onmiddellijk de infuus krijgen, want die is nu wel besteld bij de apotheek voor de rest van de kuur, dus tot en met vrijdag.
Van het toedienen van de infuus heb ik geen enkele bijwerking, niet tijdens het toedienen en ook niet erna.
Alles verloopt dus prima, het zonneke schijnt, het is lekker warm, iets te warm zelfs, ik voel mij goed en heb nergens pijn, ben omringd met liefhebbende mensen en vrienden, wat moet een mens nog meer hebben?
Na de drie weken thuisbehandeling is vandaag gestart met de volgende sessie, dit is dus vier opeenvolgende dagen chemobehandeling door het inbrengen van een infuus, gevolgd door vierentwintig dagen thuisbehandeling.
De eerste dag, vandaag dus, begint de behandeling reeds om 09 uur, en zoals steeds, of wat had je gedacht, komen de vampieren bloed afnemen, want aan de hand van de analyse die daar op gedaan wordt, is de te geven dosis chemo te bepalen.
Na deze bloedafname komt dan de dokter een onderzoek doen, om te zien in hoeverre de behandeling reeds is geëvolueerd, vragen te stellen over het verloop gedurende de voorbije weken, vragen of er nevenwerkingen zijn geweest, en om de medicatie eventueel aan te passen aan de hand van de gekregen antwoorden.
Dan is het wachten op het vervolg, het eigenlijk toedienen van de infuus, dat zal waarschijnlijk na de middag gebeuren.
Om 11 uur komt de dokter terug binnen en gaat over tot een nieuw onderzoek omdat er tekenen van een infectie zijn gevonden in mijn bloed. Hij komt tot de conclusie da ik een infectie heb op de bovenste luchtwegen, en schrijft een antibioticum voor, waarmede ik onmiddellijk moet starten, want als dit niet betert moet de chemotherapie onderbroken worden. De chemo voor vandaag zal wel worden gegeven maar de dosis voor morgen wordt nog niet besteld, er dient morgen terug bloed te worden genomen alvorens kan bepaald worden dat de behandeling kan worden verdergezet.
Om 13 uur wordt dan de infuus aangebracht, die loopt een goed uur, en omstreeks 15 uur mag ik naar huis, met een nieuwe afspraak op 26 juli om 9 uur voor de nieuwe bloedafname.
Zoals de vorige keer heb ik weinig last van de chemo-therapie, dat zal zich waarschijnlijk weer nadien uiten door eenzwaar vermoeidheidsgevoel gedurende enkele dagen, maar dat weten we nu en zullen we wel weer overwinnen. Een ding zal er al niet meer bij zijn, ik zal mij haar al niet meer verliezen, want ik ben al volledig kaal nu.
Vervolg van dit verhaal één van de komende dagen, dan zal ik weten of er complicaties zijn door de infectie en of de behandeling nu wel of niet wordt verdergezet.
Volgens de wet mogen de LIBANESE mannenseksuele betrekkingen hebben met dieren, op voorwaarde, dat ze van het vrouwelijke geslacht zijn . Seksuele betrekkingen met een mannelijk dier is een misdrijf, waarop de doodstraf staat . (zo hoort het )
Volgens de wet mag in BAHREINeen dokter van het mannelijke geslacht een vrouw aan een gynaecologisch onderzoek onderwerpen, zonder echter haar genitaliën te bekijken, tenzij via reflectie in een spiegel . (wat een volk)
In INDONESIE wordt masturbatie gestraft met onthoofding . (zou men dat in het westen doen, bleef er niemand over in CALI, COLUMBIE, mag een vrouw alleen seksuele betrekkingen hebben met haar man, en de allereerste keer dat gebeurt, moet ook haar moeder in de kamer present zijn . (ik huiver al bij de gedachte alleen )
In SANTA CRUZ, BOLIVIE, mag een man geen seksuele betrekkingen hebben met een vrouw en haar dochter tegelijkertijd . (dat moet nogal een probleem geweest zijn, dat men daar een aparte wet heeft voor gemaakt)
In de AMERIKAANSE staat Maryland zijn condoomautomaten onwettelijk, behalve wanneer ze aangebracht zijn in plaatsen, waar men alcoholische dranken verkoopt die ter plaatse moeten verbruikt worden .
(geen commentaar)
Het is de MUSELMANNEN verboden de genitaliën van een lijk te bekijken , en dat geldt ook voor de begrafenisondernemers. De seksuele organen van de overledene moeten steeds bedekt blijven met een baksteen of een stuk hout ( een baksteen ?)
In HONG KONG mag een bedrogen vrouw haar overspelige man doden , zo zegt de wet ; maar alleen met de blote hand . De minnares van de man daar en tegen mag ze ombrengen zoals ze verkiest . (wat een rechtvaardigheid)
in GUAM zijn er mannen , wier vast werk er in bestaat het land af te gaan en jonge maagden te ontgroenen waarvoor ze door deze laatste betaald worden . En het motief? De wet van het eiland zegt klaar en duidelijk, dat een maagd niet mag huwen . (waar ergens ter wereld zou er een werk bestaan, dat hier ook maar enigszins op gelijkt?)
In LIVERPOOL tolereert de wet topless verkoopsters, maar alleen in winkels van tropische vissen . (duidelijk, niet)
het orgasme van een varken duurt 30 minuten . (in mijn volgend leven wil ik een varken zijn. Sommigen zeggen dat ik het nu reeds ben)
Menselijke wezens en dolfijnen zijn de enige soort, die seks bedrijven om er plezier aan te beleven . (daarom dat Flipper altijd lacht )
De sterkste spier van het organisme is de tong (vrouwen weten waarom) (geen commentaar)
Sommige leeuwen doen het meer dan 50 keer per dag .(geeuwen ?) (in mijn volgend leven wil ik nog altijd een varken zijn, ik verkies kwaliteit boven kwantiteit )
Het oog van de struisvogel is groter dan zijn hersenen . (ik ken mensen met hetzelfde euvel)
Zeesterren hebben geen hersenen (zulke mensen ken ik ook)
en mag hij bij de vampiers zijn( zoals hij het zegt) voor bloed afnamen
Ook gaan ze deze morgen een infuus geven met botversterkende middels
En deze middag beginnen ze opnieuw met de tweede kuur chemotherapie
En dit dan weer gedurende 3 dagen na elkaar.
De laatste dagen is hij erg moe en van de warmte komen de morfine pleisters steeds los waardoor hij een soort afkickverschijnsel heeft en inwendig erg aan bibberen gaat
Gisterenavond had hij het koud zei hij, koude koorts zoals ze hier zeggen.
Bij het minste wat hij doet komt de pijn een stukje terug en de dagen zijn erg verschillend
Zijn kletskopje is zijn charme aan worden, dat hij van mij zijn bolleke, later best mag blijven kaalscheren.
De kleindochter zei tegen haar broer, Wel als je kanker hebt dan ben je kaal, en heb je nergens geen haar meer simpel toch , ja simpel toch die kinderen, gelukkig weten ze van niet beter.
STOCKHOLM - Geen zin om het huis te dweilen? Designer Marie-Louise Gustafsson kruiste hippe teenslippers met een dweil om de grote schoonmaak wat aangenamer te maken. Jammer genoeg zijn de slippers niet in de winkel verkrijgbaar, maar zijn ze deel van een design-collectie. Vrees evenwel dat dit toch niet echt handig zou zijn zie je ons al rondlopen met van die natte dweilen aan de voeten En dan maar roepen naar de kindjes voetjes afdrogen voor je binnen in huis komt uit het zwembadje.
Zal een lievetje aan doen is goe zei maatje deze morgen. Een "lievetje" (een onderlijfje) het woord bracht gelijk zoete herinneringen naar boven.
Het is een woord dat al vele jaren in ons leven en dat van onze ouders is meegegaan en ons terugbrengt naar de jaren 1958/1960.
Maatje zijn en mijn ouders hadden op de camping in Blankeberge een zomerhuisje.
Camping 144 bij Léon en Simone, camping was een groot woord die tijd.
Een stuk grond tussen de koeien en de aardappelvelden midden in de polders en enkel te bereiken via een lange boereweg die je niet zag, als je die niet wist zijn.
Vooraan de camping een groot ijzeren hek en wat draad en klaar was kees.
Electriciteit was er niet in het begin, later met een draadje via de koeienstal en water was er voor de camping te krijgen via een pomp die tegen de melkstal stond en waarmee je dan je emmers kon vullen.
Wij hadden geluk net aan de koeienstal te staan zodat we niet ver moesten lopen .
Na een tijdje was de melkstal een winkeltje geworden waar je een beetje van een en ander kon krijgen, maar die meestal de versheid datum had overschreden maar wie malde daar om
Wij hadden de tijd van ons leven een groepje van 10/15 jongen mensen van allemaal dezelfde leeftijd tussen de 8 en 12 jaar over het kattenkwaad alleen al kan ik een boek schrijven
Als ik er aan denk we hadden echt een prachtige jeugd daar kan ik mijn ouders echt dankbaar voor zijn
Ze hadden met hun spaarcentjes een oude boerentram gekocht, en die was ingericht als caravan waarvan menige nu jaloers zouden van zijn
Vooraan waar de bestuurder vroeger zat was de keuken en achteraan de slaapruimte bedjes boven elkaar waar ik en mijn broer sliepen en ons ma en pa onderaan.
Verder was het middendeel ingericht met zetels en een keukentafel echt tof gezellig gordijntje hier en daar en zelfs in de winter lekker warm dank zij een butanevuur
Ma had de buitenkant in een soort lila geverfd een kleur dat ze zelf had gemaakt en in geen winkel te verkrijgen en de tram kreeg de naam Doornroosje
Willy zijn ouders hadden een huisje eerst gelijksvloer en dan had zijn pa er een verdiep opgezet met echte slaapkamers en luxe toen,
alsje weet dat de andere huisjes soms niet groter dan een tuinhuisje waren soms gewoon met een paar zeilen van een tent om het groter te krijgen
Maar iedereen was tevreden en een slot hoefde niet echt iedereen bleef uit het huis van de anderen je kon nog je geld op tafel laten liggen de week nadien was het er nog.
En iedere week kwamen we samen met zoveel andere, genieten van ons buitenverblijf
De zoon van boer Léon was het grootse varken van al en samen met Willy zijn broer en de Maurice hebben ze mij dikwijls het onderspit doen delven
Gelukkig was maatje er steeds om de traantjes te drogen en de plaaggeesten te verdrijven
Nu was Boer Léon steeds boer gebleven en wij mochten heel vaak mee naar veld om aardappels te rooien of de koeien te melken
De verse eitjes van de kippen te zoeken of de ganzen eten te geven,er was er eens eentje die me aanviel ja jongens, dat kwam aan een blauwe bil en een neep van je welste, de dag nadien was het beestje dood de boer had er geen kompassie mee, de nek om en gedaan als ze aanvallen is er niets meer mee te beginnen zei hij.
In ruil voor een stuk chocolade uit zijn winkel deden we de gekste werkjes en vonden het nog tof ook.
Zijn Simone zorgde voor de winkel en de inschrijvingen van de camping een doodbraaf mens die geen woord te zeggen had en veel moest werken, vraag me af of ze nog in leven is dan moet ze nu toch wel al in de 90 zijn
Léon is dood reeds vele jaren en van de zoon weten we alleen dat hij alles verkocht heeft en een garage is begonnen.
de camping bestaat al lang niet meer.
Wat heeft dit nu te zien met het lievetje wel lieve lezers onze boer Léon was preuts heel preuts en in badpak te korte broek en vooral een bloot bovenlijf op zijn camping mocht niet dan riep hij in het sappige West-Vlaams:
Verborgen camera bezorgt spermadonor in volle actie trauma
LOS ANGELES - Een Amerikaan die in een Californisch laboratorium regelmatig als spermadonor zijn kwakje toekomst van de mensheid kwam produceren, gaat het lab voor de rechter sleuren. De man zou immers tijdens zijn werkzaamheden door een verborgen camera zijn gefilmd.
De 27-jarige Ken Rigberg diende donderdag bij de rechtbank van Los Angeles klacht in tegen een lab in Pasadena, ten noorden van de Californische metropool. Een jaar lang produceerde Rigberg daar plichtsgetrouw zijn spermatozoïden, tot in juni 2005 een "ongewoon gaatje in het plafond" van het masturbatiekamertje Rigbergs aandacht trok. En, jawel, dat gaatje gaf een cameralens de gelegenheid om de privéactiviteiten van de gulle spermaschenker op pellicule vast te leggen.
De draaiende camera, aldus de klacht van Rigberg, is te wijten aan "onachtzaamheid" van de instelling. Dat belette de man niet om in een ruk "getraumatiseerd" te worden en behalve spijtbetuigingen ook compensatie in de vorm van veel dollars te eisen. Het trauma is, luidens de klacht, zo groot dat Rigberg bij elke intieme activiteit de adem van Big Brother voelt.
Dat ze goed kan schrijven weet ondertussen heel blogland.
Dat ze nu ook nog de toekomst gaat voorspellen en het nog juist is ook, zal voor velen een verrassing zijn.
Wel lieve bloggers, die Titipoes kan dat dus echt hè.
Ze voorspelde dat ik op de Gentse feesten het beest zou uithangen, terwijl Maatje lekker in de zetel lag te maffen.
Dat ik Gent op zijn kop zou zetten en pas onder de morgen doodmoe en met kapot gedanste schoenen terug naar huis zou gaan,
wel lieve bloggers, die dame had het voorspeld ! Hier zit een doodvermoeide muis die gisteren veel te lang is blijven hangen. Samen met haar dochter, schoonzoon en vrienden naar het optreden van Chris Hageland geweest.
Chris Hageland ken ik nu ongeveer 20 jaar, al van toen hij pas begon op de groentemarkt tijdens de Gentse feesten. Ondertussen is de man uitgegroeid tot de keizer van de Gentse feesten,
met zijn mengeling van covers van folk, reggae, soul tot rock en pop
Zoals ieder grote starte Chris om 0.30 uur om door te gaan tot 03.00 uur in de nacht, de ene cover na de andere, zonder stoppen of pauze.
De groentenmarkt de plaats waar je moet zijn als je echt wil swingen, zingen en genieten.
Chris kwam na het optreden even goede dag zeggen, om samen met ons een pintje te drinken, dus lekker blijven hangen dan natuurlijk.
Vandaag zal het dus een officiële rustdag worden voor deze muis, en vanavond lekker vroeg in bed mijn oude botten laten rusten, mijn vermoeide kop te slapen leggen, met theezakjes de wallen onder mijn ogen te verdoezelen en de rimpels van vermoeidheid rijkelijk met olie in te smeren.
Maandag komt Chris nog eens optreden in Gent. Wie die wil zien, het is echt de moeite waard.
Ik zal er weer zijn, ik moet dinsdag niet werken, dus dat kan heel gevaarlijk worden.
Arme benen, arme oudjes als ik tegen woensdag nog niet helemaal ben hersteld van mijn nachtjes Gentse feesten.
En vanaf donderdag vliegen we er weer in, ik heb nog veel verf- en behangwerk op de slaapkamer, de vloer is klaar en het plafond aangekocht, wachtende op de man die hem moet leggen.
RIGA - Een dronken Let heeft na een weddenschap zijn eigen penis afgesneden. Dat meldt de Letse tv.
De 30-jarige man had in een dronken bui een weddenschap afgesloten met een vriend. Voor 1000 lats (1400 euro) zou hij zijn penis afsnijden. Na zijn daad werd de man hevig bloedend bij een ziekenhuis in Riga afgeleverd met zijn penis in een plastic zakje.
Na een ruim drie uur durende operatie slaagden de artsen erin zes zenuwen weer aan elkaar te hechten. Over vijf dagen blijkt of de operatie goed is verlopen. Het zal nog ruim een half jaar duren voordat kan worden vastgesteld of het lichaamsdeel weer naar alle tevredenheid functioneert.
Niet helemaal gerust toch eens het pasgetrouwde koppel aan opbellen geweest
Midden van hun wittebroodsweek hebben ze liever geen meter aan de telefoon dacht ik maar toch .
Dag jongen hoe gaat het?
Ha meme goed zune zit op een feestje hoor je niet goed
Onze Steve veel lawaai aan de andere kant zei . Het is goed gekomen zulle meme, die mannen van de bouw hebben komen helpen voor de opkuis
Met die mannen van de bouw bedoelde hij zijn vrienden, ze hadden nogal verschoten toen ze hoorde hoe het er aan toe was gegaan en hoe groot de schade wel was
Dit hadden ze niet gewild het was een grapje geweest die blijkbaar uit de hand was gelopen
In het hete van de strijd met een paar pintjes op zeiden ze
Ze hebben de kosten vergoed de kapotte stoelen kunnen worden vervangen alsook het keukenraam
De was en de plas ja dat was wat anders maar ook dat gaat goed komen zei Steve
Durfde het niette vragen; die autobanden?
Steve zei ja die banden das een ander probleem ze willen die niet terug van de bandencentrale en het container park is te duur
Maar meme heb al een bestemming hoor zie hij
Niet nadenken en niet vragen welke bestemming .. ken mijn petekind een beetje, wel zei hij binnen kort trouwt een nichtje van mijn vrouw en die banden ..
Voelde nattigheid zag het aankomen zei nog; maar Steve jongen toch , maar die zag het helemaal zitten
Ze gaan niet binnenkomen meme zei hij zet ze allemaal aan de voor en achterdeur geen kat kan in huis,leg ze overal en ik, wel ik ben ze er mee kwijt.
Wou zeggen jongen toch dat doe je niet maar dacht mens hou je klep die gast is ze kwijt het kost hem geen cent en ze hebben het hem ook gelapt.
Ja, zal aan meme liggen zeker ik had ja wat had ik er mee gedaan ook ergens aan de voordeur van een vriend gezet zeker, de appel valt niet ver van de boom als het er op aan komt
Dag jongen dan meeeeeeeee zei hij veel plezier op de Gentsefeest oké zei ik .
Ondertussen is Maatje naar de kapper geweest, al zijn haar eraf, plets kaal en ongelooflijk sexy ziet die er uit
Mocht ik niet ik zou . Hmmmmmmmmmm..... niet nadenken ja het leven zoals het is.........
Bom onder Gentse Feesten Buurtbewoners dreigen met gerechtelijke stappen tegen overlast
STADSCENTRUM - Een aantal centrumbewoners hebben een advocaat in de arm genomen in hun strijd tegen de overlast van de Gentse Feesten. Zij willen dat vanaf volgend jaar alle pleinen om een uur 'snachts de volumeknop dichtdraaien. ,,Wij zijn het beu om tien dagen aan een stuk maar vier uur per nacht te kunnen slapen'', zegt Filip Derveaux.
Niet iedereen is even gelukkig met de Gentse Feesten. Klachten over lawaaioverlast of wildplassen zijn er altijd geweest, maar deze keer is het een aantal inwoners van het stadscentrum menens. Zij hebben zich verenigd en zijn naar een advocatenbureau gestapt om druk op de ketel te zetten bij het stadsbestuur. ,,Wij willen geen vage beloftes meer. Als er via bemiddeling geen oplossing mogelijk is, starten wij een rechtszaak tegen de organisatoren van de Gentse Feesten.''
Filip Derveaux woont vlakbij Polé Polé. ,,Wij krijgen altijd te horen dat de Gentse Feesten er al lang voor ons waren. Dat is niet het geval. Vroeger stond er een dag een kraampje voor ons deur. Nu moeten wij tien dagen lang tot drie uur 's nachts lawaai dulden. Tegen dat alle bezoekers naar huis zijn, is het vijf uur 's nachts. Je moet eens proberen om het tien dagen lang vol te houden met vier uur slaap per dag.''
Voor alle duidelijkheid, de initiatiefnemers willen de Gentse Feesten niet weg. ,,95 procent van wat er nu is, kan blijven. Wij willen enkel de excessen eruit. Na één uur 's nachts moeten de geluidsboxen stil. Nu programmeren veel podia nog tot drie uur 's nachts, op de Vlasmarkt nog later. Ik zie niet in waar dat voor nodig is.''
Zeer constructief
Volgend jaar willen de protesterende centrumbewoners een oplossing. Gebeurt dat niet, dan komt er een rechtszaak. Het stadsbestuur neemt hun klachten ernstig. Twee vertegenwoordigers van de bewoners worden sinds gisteren uitgenodigd op de coördinatievergaderingen van de Gentse Feesten.
,,Zij zijn daarin zeer constructief'', zegt Feestenburgemeester Daniël Termont (SP.A). ,,Ik hoop dat wij via dialoog tot een oplossing kunnen komen. Maar wij moeten realistisch zijn: wij kunnen moeilijk om één uur alles stilleggen als er nog 100.000 mensen in de stad rondlopen.''
De controles op geluidsoverlast worden alvast opgedreven. ,,Een deskundige heeft gisteren alle pleinen gecontroleerd'', weet schepen Lieven Decaluwe (Spirit). ,,Als er overtredingen zijn, volgt er onmiddellijk een proces-verbaal. Wij doen er alles aan om het voor de buurtbewoners zo leefbaar mogelijk te houden.''
Verdraagzaamheid bij de Feesten? Het is een moeilijke kwestie voor de bewoners die in of pal aan de Feestenzone wonen. In feite hebben ze twee keuzes. Ofwel maken ze dat ze weg zijn, ofwel doen ze lustig mee met de Feesten.
Ze kunnen ook oordopjes gebruiken, zoals de burgemeester, die aan het Sint-Baafsplein woont. Alle gekheid op een stokje, het moet natuurlijk draagbaar blijven voor de bewoners van de Feestenzone. Dan luidt de vraag: waar ligt de grens? Een Gentenaar die in het center van gent woond schrijft het volgende. Ik woon niet ver van de Feestenzone en heb nooit last van lawaai. Alleen wat van kriskras geparkeerde auto's en soms van wat luidruchtige passanten, maar dat zijn details. Ik luister altijd met veel verwondering naar verhalen over bassounds die kilometers ver te horen zijn, tot in Sint-Amandsberg, gedragen door de wind. Ik spreek dat niet tegen, ik herhaal alleen dat ik in al die jaren nog nooit te lijden heb gehad van lawaai. En ik woon op 300 meter van Polé Polé. Zelfs niet met de vensters open, zoals deze dagen het geval is. Zeker, ik heb hard meegefeest en doe dat nog, maar ik lig tijdens de Feesten soms ook vroeg in bed. Ik heb de tijd nog gekend dat je door de urine moest waden in Nieuwpoort. Sommige bewoners troffen daar in hun brievenbus de ,,geurigste'' dingen aan. Dat kan natuurlijk niet. Het wildplassen wordt vandaag bestraft met een boete van 60 euro. Ook de decibels worden nauwkeurig gecontroleerd en zo nodig aan banden gelegd. De stad beseft ook dat er grenzen zijn. In die zin kan je begrip opbrengen voor de bewoners die klacht indienen bij de rechtbank. Als ze de grens redelijk willen houden. Maar zij vragen ook dat alles stopt om 1 uur. Moet je muziek als lawaai beschouwen is dan een vraag? Zij willen ook dat de Feesten veel kleiner worden. Maar hoe klein? En met hoeveel zijn die klagers? Kunnen zij dat een feestende stad wel aandoen? Zijn ze dan tegen deze unieke vorm van gemeenschapsleven? Veel bewoners van de Feestenzone en zeker die van rond Sint-Jacobs en de Korenmarkt tolereren de Feesten al meer dan 30 jaar. Een stadsfestival of een cultureel volksfeest hoort bij deze tijd.
Sinds mijn laatste bericht is er weinig verandering in de toestand, behoudens dat ik nu mijn haar aan het verliezen ben. Sinds verleden vrijdag had ik opgemerkt dat er bij het kammen van mijn haar tamelijk haar in de borstel bleef zitten. Zaterdag was dat terug iets erger, en toen ik met de hand door mijn haar ging, haalde ik ganse plukken haar mee. En alle dagen kwam er meer haar weg door het borstelen, of gewoon tegen het oorkussen. Ik heb dus nu een heel frisse kop, komt feitelijk van pas met dit warm weer.
Voor de rest voel ik mij ok, ik heb nog weinig pijn aan de rug en de ribben, godzijdank, want dat vond ik het ergste van gans de zaak.
Vandaag heb ik het laatste pilleke met cortisone van de eerste serie ingenomen, nu is het wachten tot de 25° juli om met de tweede reeks chemotherapie te starten, ditmaal in dagopname, voor het toedienen van de 4 opeenvolgende infuusoplossingen, daarna terug gevolgd door de kuur thuis, zoals ik deze nu heb gedaan. Ook zal ik de 25° een speciaal infuus krijgen met een botversterker, daarvoor dien ik de ganse dag binnen te gaan, voor de andere infuus dien ik alleen in de namiddag te gaan.
Dus, feitelijk voel ik mij goed, ik kan doen en laten wat ik wil, ik eet goed, ik slaap goed en krijg regelmatig vrienden en kennissen op bezoek, waarom zo ik moeten klagen?? Ik ben goed omringd en gesteund door familie, kennissen en vrienden, die ik nogmaals wil bedanken voor hun steun en medeleven.
Wanneer het is het niet meer plezant? vraag ik me af na een telefoon van Steven en Lindsay.
"Vrienden" hadden zijn huis aan versieren geweest na het drinken van een paar pintjes en nu hadden ze voor een paar 1000 euro aan schade.
Via een keukenvenster die ze hadden stukgeslagen (dubbel glas) waren ze met 6 man in huis geraakt.
Bed was uitgebroken en alles naar de zolder verhuisd. Heel het huis zat onder de bloem en suiker, de nieuwe tapijten, de zetels tot in de kleerkast, alle netjes gewassen kleden kunnen in de wasmachine, de tapijten moeten naar de nieuwkuis, de bloem gaat er niet uit.
Al wat van eten in vooraad was is opengedaan. De nieuwe lederen salon moet volledig worden opgekuist, omdat daarin ook bloem was uitgestrooid
Op de ramen hadden ze eieren stuk geslagen die met de warmte goed was aangeplakt, samen met de bloem en confituur was het een plezant werkje.
In het huis waren maar liefst van al 35 oude autobanden die overal de toegang versperden. Twee grote banden van een vrachtwagen hadden plaats gemaakt voor het bed, als je dan om 03,00 uur van je trouwfeest thuis komt zeker geen grap.
Erger was het gesteld met de nieuwe stoelen van de woonkamer, ze hadden die op elkaar gestapeld, maar door het gewicht waren de fijne pootjes door het kunstleder gezakt waardoor er een paar stoelen onherroepelijk kapot zijn.
Steven kon er niet mee lachen; Alleen al het gebroken glasvenster en de stoelen vernieuwen kosten handen vol geld, de autobanden kunnen naar een container park maar blijkbaar moeten ze daar ook voor betalen: 5 euro per band x 35 stuks. Dan nog met je eigen wagen heen en terug rijden met iedere keer 4 banden in je auto, een klein fortuin voor jonge mensen.
Ze zijn al de hele dag aan poetsen, zei hij, samen met zijn schoonmoeder en schoonbroer, erg heel erg.
Moet het dan echt op die manier? Het waren vrienden en collegas zei hij plezant kan en mag, een beetje opkuis niet erg, een grapje ben ik voor te vinden, maar dat noem ik puur vandalisme en gelijk heeft die.
Ik zou die Vrienden laten betalen voor de schade heb ik gezegd maar ja het zijn vrienden, zei hij en hij wou geen ruzie .
Wie had dat verwacht mijn kleine Steven, klein??? die kerel is 1.80 m.
Ik kom net onder zijn arm door, en ik was gisteren een van de gelukkigste mensen ter wereld.
Zoon van mijn broer en oogappel van mijn ouders,en mijn petekind.
Hij had het niet gemakkelijk gehad in het leven tot nu toe.
Zoon van een drankverslaafde vader en seksverslaafde moeder,een moeder die op haar 20ste al 4 kinderen op de wereld had gezet, en tweemaal een miskraan had gehad, die op haar 21 jaar, iedereen achterliet omdat ze het niet meer aan kon, kortom: een kind met kinderen.
De kinderen werden in een home gezet, Steve ver weg van zijn drie zusjes waarvan de jongste pas 2 was.
Er was geen andere oplossing: moeder wou de kinderen niet en hun pa kon er niet voor zorgen en ging nog meer drinken.
Wij zelf konden die 4 kinderen ook niet opvangen,
in het weekend kwamen ze soms eens af maar meer kon ik ook niet doen.
Ik had mijn eigen leven en zorgen.
In het home hebben de kinderen geleerd voor zichzelf op te komen, het goede en het kwade te onderscheiden, de ene heeft het begrepen, de andere niet.
De ene kon er weg mee, de andere ook niet. En Steve die kon het niet.
Ondertussen was de moeder na een paar jaar weer opgedoken en had de meisjes van school gekregen, haar zoon wou ze niet, ze noemde hem een aap en dom kieken, dus ze wou hem niet meer.
Steeds te groot voor zijn leeftijd en graatmager was hij, de pestkop van school, op zijn 16 jaar had hij al vele scholen doorlopen, steeds met wisselent succes.
Op een dag kwam de klap, net 19 jaar vertelde hij mijn dochter dat hij aan de drugs was en niet zo maar een beetje, hij vroeg om hulp, en dan weer niet,en dan terug .
Ik bespaar jullie de lijdensweg, mijn broer kon het weer niet aan, en had zijn eigen zorgen. Mijn ouders wilde wel maar waren te oud, als meter heb ik dan mijn verantwoordelijkheid genomen om samen met hem de therapie te beginnen.
Twee maal per maand naar de sleutel in Brugge, zelfs soms iedere week. Bijna twee jaar lang, het verdriet, de verwijten, zijn slechte jeugd alles heb ik als meter daar te verwerken gekregen; ik ben nog naar huis gereden niet weten wat te beginnen van ellende om zoveel leed en frustraties dat ik Gent stond in plaats van Zelzate.
Gelukkig hebben we veel hulp gekregen van Broeder Tonny; een schat van een man die in Brugge zijn klooster openstelde voor jonge criminelen.
Steven ging van kwaad naar erger, niets was veilig ook hier thuis niet, van diefstal met geweld, tot vechten en drugs verkopen, aankoop van een pistool waarmee hij wat in rond ging schieten op café, gelukkig zonder verdere gevolgen buiten wat kogels in het plafond en een flink proces aan zijn been.
Steeds was Broeder Tonny daar om te helpen als het kon, we kunnen die mens niet dankbaar genoeg zijn, en samen hebben we Steve over de drempel gekregen, terug op het pad met beide voeten op de grond, met vallen en opstaan, veel verdriet en miserie.
maar de wil om te overleven
Verzoend met zijn vader en zijn zusters,'en vooral weg uit het milieu' een toffe kerel die nu na een lange weg, al 10 jaar zijn eigen weg is gegaan in de goede zin van woord.
Dus gisteren is hij getrouwd met Lindsay. De trouwdatum stond al vast van in het begin van jaar maar blijkbaar hebben ze niet kunnen wachten: hun eerste kindje zal geboren worden in november.
Samen met Broeder Tonny, mijn ouders en zijn vader, zussen hebben we gisteren zijn feest gehad, het was ook ons feest. Dankbaar dat alles goed terecht is gekomen en ik als meter fier kan zeggen Petekind het gaat je goed, ik ben echt fier op jou, draag zorg voor je vrouw en kindje je weet wat het leven is, laat het anders zijn voor je nageslacht.
En zeker die kerel zal het goed doen. Ik, zijn meter weet het voor 100%. daarvoor hebben we te veel meegemaakt samen. Hij is net als ik een Jorissen en onze pa zegt steeds; Een Jorissen krijgen ze niet klein, nu niet en nooit. En gelijk heeft die .
nu nog de dierentuin hier en we zijn rond pitou mijn wilde tijger en duivelke doe het al in huis van breken tot lekker lui zijn en mijn eten opeten en dan mijn vijver met vissen waar ik heel trots op ben van de kippen hebben we alleen de eitjes
onze jeffe geboren op 19/05/1991 en overleden op 25/12/02. Ik mis hem nog iedere dag
Mijn tuin waar het heerlijk verblijven is tussen de vogeltjes en het bruisend water van de waterval en de vijver
Ik ben Willy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maatje.
