Hier zicht op de Sint-Maartenskerk vanuit het Begijnhofpark waar deze wandeling begint.

Door de Messinde.

Langs het Guido Gezellepad en zicht op de achterkant van de Broeltorens.

Het plezierhaventje van Kortrijk.



Deze puppy's wilden waarschijnlijk eens een wandelingetje maken.

Zicht op het Albertpark

Hier op de collegebrug, zicht op de nieuwe skyline. De Collegebrug is een pyloonbrug voor voetgangers en fietsers in het centrum van de Belgische stad Kortrijk. De brug overspant de rivier de Leie en verbindt de Diksmuidekaai met de IJzerkaai. De slanke constructie is een technisch hoogstandje daar ze volledig opgehangen is aan de twee schuin geplaatste pylonen. Ze werd ontworpen door Laurent Ney in samenwerking met SUM Project en kenmerkt zich door een opvallende zigzagvorm. De brug dankt haar naam aan de nabijgelegen campus Kaai van het Guldensporencollege, waarvoor ze een fietsverbinding met het Buda-eiland biedt. De brug werd in 2009 gebouwd. Het is een van de zeven bruggen die in Kortrijk tot stand kwamen in verband met de heraanleg van de historische Leieboorden.



Langs de Leie ging de wandeling verder

Hier een zicht op de vernieuwde Budabrug(dikwijls defect)

De brug was opgehaald omdat er een schip in aantocht was.

Verder naar de Noordbrug

Nu op weg naar Kortrijk Weide



Zicht op het nieuw zwembad van Kortrijk.



Kortrijk Weide is het nieuwe stadsdeel waar verschillende functies samen komen. Het Nelson Mandelaplein is een evenementenplein dat plaats biedt aan maar liefst 15 000 toeschouwers. Départ is de nieuwe , multifunctionele evenementenhal . In de urban sports hall kunne skaters en freerunners zich uitleven.Eind 2018 opent het nieuwe olympische zwembad en zal het stadspark al vorm krijgen. Hangar K de co-creatiehub voor starters , groeiers en ondernemers opent in het voorjaar.Kortrijk Weide is de plaats waar starters na het werk een fuif organiseren in de Depart. Waar studenten onderweg naar het zwembad in Hangar K komen kijken omdat er ‘s avonds nog licht brandt.Die unieke kruisbestuiving maakt Kortrijk Weide tot een treffend bewijs waarom Kortrijk in het netwerk van creatieve steden werd opgenomen door de Unesco. Een erkenning die ook die je terugziet in de budafabriek, de ‘fijne adresjes’, texture,…


Mooi kunststuk

Nu op weg naar de vernieuwde Leieboorden.

Nog eens een zicht op de nieuwe toren

Aangekomen aan de verlaagde Leieboorden met zicht op de Broeltorens. Deze middeleeuwse torens zijn samen met Artillerietoren de enige restanten van de oude stadsvestingen. De zuidelijke Speytorre werd in 1385 gebouwd om het verkeer op de Leie te controleren. De noordelijke Inghelburghtorre uit 1415 diende als wapenopslagplaats. De torens behoren tot het typische stadssilhouet van Kortrijk. De oevers zullen je zalig dicht bij het frisse water brengen, zodat je, op een van de heerlijke terrasjes, het water haast kunt voelen.



Zicht vanop de brug van de Broeltorens.



Beeld aan OLV kerk.

De OLV kerk werd gebouwd in de 13°eeuw en kent een lange bouwgeschiedenis. In 1370 bouwt Graaf Lodewijk van Male de Gravenkapel als mausoleum. Hier vind je op een aanraakscherm meer over de geschiedenis van de kapel. De prachtige muurschilderijen van de Graven van Vlaanderen en het beeld van de heilige Catharina. Verder kan je in de kerk de Kruisoprichting van Antoon Van Dijck bewonderen. Kon niet binnengaan daar er een groep met een gids binnen was.



Hier buiten rondom de kerk op restanten van de opgraving, en zicht op de Artillerietoren.

De Artillerietoren uit de 14°eeuw is één van de weinige restanten van een middeleeuwse voorburcht en werd oorspronkelijk gebruikt als drinkwatertoren.

Zicht op de Sint Maartenskerk vanuit het begijnhof.

Hier een zicht op de OLV kerk vanuit het begijnhof.

Hier het Kortrijkse Sint-Elisabethbegijnhof, opgericht in 1238 is een stad binnen de stad, een oase van rust én Unesco Werelderfgoed. je flaneert langs kleine huisjes, de gotische Matheuskapel met de oudeste orgel der Nederlanden, het huis van de Grootjuffrouw.



In het Belevingscentrum in de Sint-Annazaal word je verrassend dynamisch en interactief door de vele eeuwen geschiedenis geloodst.In het Begijnhof woonden sterke, onafhankelijke vrouwen, geen kwezels ,maar feministes avant la lettre. De 41 huisjes stammen uit de 17e eeuw. Het huis met de dubbele trapgevel (1649) was dat van de grootjuffrouw. De merkwaardige traptoren is de hoektoren van de vroegere Sint-Annazaal uit 1682. De oorspronkelijke gotische kapel werd gebouwd in 1464 maar werd verbouwd in de 18e eeuw.

Het laatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn (geboren in 1920, Thysville Congo). Marcella deed haar intrede in het begijnhof van Sint-Amandsberg in januari 1941 en verhuisde eind oktober 1960 naar het Kortrijkse begijnhof. De laatste jaren verbleef ze in een verzorgingstehuis in Kortrijk. Ze overleed op 14 april 2013 in haar slaap.Na haar dood werd een standbeeld gemaakt dat nog steeds te bezichtigen is in het begijnhof.






De gotische Mattheuskapel,  uitzicht van de kapel dateert vooral uit de 2de helft van de 18de eeuw, maar met de bouw is al aan het einde van de 13de eeuw begonnen. In de Mattheuskapel vierden de begijnen hun missen, maar kwamen ze ook samen om te vergaderen. Tussen 2001 en 2003 werd de kapel, samen met de woningen 1 en 2, volledig gerestaureerd. Ook het orgel boven op het doksaal, werd in ere hesteld. Deze erfgoedparel dateert van 1678 en is het op een na oudste in zijn soort in Vlaanderen.De kapel staat ter beschikking voor aan de locatie aangepaste evenementen. In deze kapel heb ik mijn eerste communie gedaan, zo'n 60jaar geleden.

Nu op weg naar de Sint-Maartenskerk. De Sint-Maartenskerk kent haar oorsprong in de 12°eeuw en werd door de eeuwen heen  verwoest, herbouwd en verbouwd. De kerk herbergt een schat aan kunstwerken en een volwaardige 19°eeuwse beiaard. Het pronkstuk is zeker het Triptiek van de Heilige Geest van Bernard de Rijckere uit 1587.

Hier enkele zichten van deze mooie kerk.

Daarna ging het richting Grote Markt.

Op de Grote Markt van Kortrijk is er voor elks wat wils. Centraal op de markt staat het Belfort(Unesco Werelderfgoed), een overblijfsel van de middeleeuwse lakenhalle. Bovenaan staan de beroemde uurslagers Manten en Kalle en in de nok staat de beiaard met 48klokken.

Door de Waterpoort naar het Schouwburgplein.



Hier een zicht op dit plein.

De beroemde schouwburg.

Daarna over de Vlasmarkt richting veemarkt.

Hier een zicht op de Veemarkt.





Aangekomen aan het Groeningemonument, een beeld van de Maagd van Vlaanderen

Afbeelding van Guldensporen.


Groeningepoort uit 1908 met opschrift1302- Groeningheveld geeft uit op 't Plein, een vroeger oefenterrein van het 17° eeuwse leger.

Door het Groeningepark



Zicht op Sint-Maartenskerk vanop de Houtmarkt.

Terug in het Begijnhofpark



Hier het einde van deze wandeling.

Op weg terug naar mijn auto.



Nog een zicht over de stad.

Monument van het Albertpark.Het was een interessante geschiedenis wandeling.(uitleg via wikipedia)

05-08-2021 om 21:08 geschreven door jipie

Mijn vertrekpunt.



Hier waren er duidelijk heel veel muggen zwermen minder. Af en toe eens die probeerde mij te prikken, maar het lukte niet.



Hier door het speelbos.



Mooie hutten die ze hebben gebouwd.



Hier ben ik dan op weg naar de Sahara.

Zicht op het meer.

De Lommelse Sahara is een zand- en duinlandschap met een grootte van 193 hectare in de Belgische gemeente Lommel in Limburg. In het midden ligt een meer en rondom vindt men naaldbossen. Dit landschap behoort tot het bosgebied Bosland. De Lommelse Sahara is gelegen in de onmiddellijke omgeving van het Kempisch kanaal waarover de voetgangersbrug een poort tot dit zanderig gebied vormt. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Valleigebied van de Kleine Nete met brongebieden, moerassen en heiden' (BE2100026). Dit natuurgebied met vele mogelijkheden tot wandelen en fietsen is ontstaan door menselijke activiteiten. Zo ontstond de plas door zandwinning tussen 1920 en 1925 en zorgde de uitwaseming van de vroegere zinkfabriek van Lommel-Werkplaatsen er tussen 1902 en 1940 voor dat alle groene beplanting verdween. Het resultaat was 350 hectare dor landschap bedekt met wit zand.Om verdere uitdeining te voorkomen, werd na de Tweede Wereldoorlog naaldbebossing aangelegd. Met behulp van hagen van sprokkelhout (zogenaamde 'mutsaards') werd het proces van complete verzanding voorkomen. Hierdoor werd het zandgebied in omvang tot de huidige 193 hectare teruggedrongen. Heden ten dage staat het gebied bekend om de talloze watervogels en de exotische verwilderde zwarte zwanen.



heel mooi om daar te wandelen. Vroeger heb ik hier verscheidene malen doorgewandeld met de wandelgroep Euraudax Lommel.

Heel veel variatie op deze wandeling.

Een infobord. De springstoffenfabriek Poudreries Réunies de Belgique had voorheen haar testterrein op de Sahara. Hiervan zijn er restanten terug te vinden zoals een schuilhut, de plek waarin werknemers zich verscholen bij het testen van granaten. Ook ligt er een ruïne van een vernietigingsput, een bouwwerk met een diameter van zo’n 10 meter waarin overbodige munitie werd afgebroken. Evenals de originele betonnen veiligheidspiramides, die granaatscherven en kanonskogels moesten tegenhouden.

Hier deze piramide.

Kwam nu en dan eens een wandelaar tegen.




Een stukje niet toegankelijk, er zitten hier verschillende soorten vogels.



Hier ben ik dan aan de plas(wel verboden te zwemmen)



De hemel was niet zuiver, maar voorlopig geen gedruppel.



Af en toe ook een opklaring.

Moederziel alleen.



Op weg naar een kijkstuk, de uitkijktoren.



Info betreft de vogelsoorten die hier leven.





Hier is dan het pronkstuk :de uitkijktoren. Op 1 april 2015 werd in de Sahara een uitkijktoren geopend met een hoogte van 30 meter. Deze indrukwekkende constructie beschikt over drie platforms die je een wijde blik op de omgeving bieden. De inspiratie voor de look van de uitkijktoren haalden de ontwerpers uit het glooiende lijnenspel van de zandduinen in de Sahara. Dit lijnenspel heeft geleid tot een opmerkelijke materiaalkeuze voor de gevel, touw (ruim 3,5 kilometer in totaal). Touw heeft een natuurlijke kleur en uitstraling, maar is tegelijk soepel en relatief zwaar, waardoor het zal gaan doorhangen. Door het afwisselend strak en los om de toren te wikkelen ontstaan de kenmerkende lijnen van de Sahara. Bij het beklimmen van de trap kijkt de bezoeker tussen de touwen door naar het landschap.



Foto van het 1°platform




Deze zijn dan genomen vanop het hoogste.

 Benieuwd hoe de Lommelse Sahara en omgeving er vanuit de lucht uitziet? Dat kan je met eigen ogen ontdekken vanaf een 30 meter hoge uitkijktoren. De indrukwekkende constructie beschikt over drie platforms die je een wijde blik op de omgeving bieden. De locatie voor de uitkijktoren, ontworpen door architectenbureau Ateliereen en MaMu architecten, is niet voor niets de Lommelse Sahara. Een indrukwekkend stukje natuur en één van de belangrijke hotspots in onze stad. Voor een optimale bereikbaarheid sluit de locatie van de toren aan op de bestaande wandel-, fiets- en menroutes. De inspiratie voor de look van de uitkijktoren haalden de ontwerpers uit het glooiende lijnenspel van de zandduinen in de Sahara. Dit lijnenspel heeft geleid tot een opmerkelijke materiaalkeuze voor de gevel: touw. Ruim 3,5 kilometer in totaal. Touw heeft een natuurlijke kleur en uitstraling, maar is tegelijk soepel en relatief zwaar, waardoor het zal gaan doorhangen. Door het afwisselend strak en los om de toren te wikkelen ontstaan de kenmerkende lijnen van de Sahara. Bij het beklimmen van de trap kijkt de bezoeker tussen de touwen door naar het landschap.

Na de afdaling van de toren stapte ik verder.



Hier ging ik over het kanaal Herentals - Bocholt.

De eerste keer ging het over deze voetgangersbrug.

Mooie zichten op de heide.









Ik had het paaltje met de vermelding van de wandeling niet gezien en was natuurlijk niet meer op het juiste pad. Terug keren was de bedoeling. Zo kon ik dan verder de wandeling volgen.



De 2°maal over het kanaal



Het laatste stukje natuur.

Terug aangekomen aan de auto. Kon nog juist mijn schoenen verwisselen en het begon dan te regenen. Opeens gingen de sluizen open en kreeg ik een stortbui. Wat wachten in de auto alvorens ik terug reed naar huis. Het waren 2 prachtige wandelingen tijdens dit WE. Ik kom zeker nog terug om wat andere natuurwandelingen te maken.

02-08-2021 om 16:07 geschreven door jipie

Nog geen 100m wandelen en we waren al in de natuur.

We waren wel gekweld door de enorme aanwezigheid van muggen. Ik heb dit nog nooit meegemaakt.



Wel een rustig gebied om er door te wandelen.



Vanaf  de zandgronden kwamen de muggen ons ambeteren, ze weg slaan hielp niet veel. Gelukkig had ik geen korte broek aan en had gelukkig een trui bij, zodat mijn armen gespaard bleven van de steken.





Het was wel betrokken, maar voorlopig was er geen sprake van regen.





Af en toe eens een ander zicht.

Hier zijn we dan aangekomen aan de Achelse kluis. We dronken er een koffie.

Een oude klok.

Hier de binnenkoer van de Achelse Kluis. De Achelse Kluis is en blijft een verrassende confrontatie voor elke bezoeker. De stilte in de weidse vlakte aan de Achelse Kluis, op een strategische ligging aan de landsgrenzen, heeft een ongelofelijke aantrekkingskracht op duizenden toeristen, fietsers en toevallige wandelaars … Vanaf 1686 is er bijna onophoudend een religieuze beweging actief. Eerst vestigden er zich kluizenaars, die zich toelegden op landbouw. In 1846 stichtten de trappisten van Westmalle er een nieuwe vestiging, die een strenge cisterciënzerregel volgt. Het klooster legde de nadruk op een contemplatief leven, maar zorgde ook voor een belangrijke landbouw- en veeteeltuitbating. Vandaag vervult de dynamische gemeenschap van de Achelse Kluis een meer sociale functie door de opvang van steeds meer stiltezoekende mensen. Sinds 1998 wordt er terug een eigen trappistenbier gebrouwen: de bruine of blonde Achels trappist. Een gelagzaal, kunsthal, religieuze boeken- en voedingswinkel met een behoorlijke collectie Belgische bieren lokken dagelijks heel wat wandelaars, fietsers of mensen op zoek naar een plek van rust en bezinning. Hoewel de laatste twee monniken van de Abdij van Achel naar de Abdij van Westmalle verhuisden, worden de brouwactiviteiten in de Achelse Kluis gewoon verdergezet. Achel blijft een trappistenabdij en de bieren die er gebrouwen worden, blijven de geregistreerde merknaam ‘Trappist’ blijven dragen. Na onze stop gingen we terug verder met deze wandeling.




Ondertussen kwam de bewolking opzetten en kregen we uiteindelijk wat druppels.

Niet te erg, maar we kregen de muggen niet weg. Ze bleven maar komen.









Hier zijn we bijna terug aan onze auto.

Terug van weggeweest en nu met de auto naar hun huisje. We hadden afgesproken om samen iets te gaan eten ergens in een deelgemeente van Lommel.

02-08-2021 om 16:05 geschreven door jipie