Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Nu reed ik naar Kortemark, waar de wandelclub de Kreketrekkers er hun Hapkintocht hielden.
Kortemark is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente telt ruim 12.000 inwoners. Kortemark is gelegen in de vallei van de Krekebeek, een vertakking van de IJzer. In de deelgemeente Handzame verandert de naam in Handzamevaart.
Kortemark bestaat naast de hoofdgemeente Kortemark nog uit de deelgemeentes Werken, Zarren en Handzame. Tot Handzame behoort ook de kleine parochie Edewalle. In het oosten van Kortemark-centrum ligt het gehucht Kortemark-Elle. Voorts liggen nog verschillende kleine gehuchten verspreid over de gemeente, waaronder Markhove, Pereboom en Bescheewege.
In de omgeving van Kortemark werden archeologische onderzoekingen verricht naar enkele grafheuvels uit de bronstijd. Ook werd materiaal uit de La Tène-periode aangetroffen. Enkele artefacten uit het mesolithicum werden eveneens gevonden. De eerste vermelding van het huidige dorp is uit 1063 als "Merck" (afgebakend gebied binnen onbebouwde gronden). Een latere vermelding, uit 1281, had betrekking op de overdracht aan graaf Gwijde van Dampierre onder de naam "Courtemarck". Aldus ontstond Kortemark op de rand van het overstromingsgebied van de huidige Handzamevaart.
De gronden in de omgeving waren in handen van de Graaf van Vlaanderen en werden in de 11e eeuw uitgegeven als heerlijkheid aan de familie Van Oudenaarde. In 1281 werd Kortemark verkocht aan Gwijde van Dampierre en werd onderdeel van het Land van Wijnendale. De kerkelijke rechten (patronaatsrecht en tiendrecht) waren in bezit van de Sint-Salvatorabdij te Ename. In de deelgemeente Werken werden bij archeologische opgravingen enkele skeletten uit de Middeleeuwen gevonden. Eén van de skeletten was van een man van 190 cm, wat een zeer uitzonderlijke lengte is voor die tijd. De godsdiensttroebelen einde 16e eeuw leidden tot de verwoesting van de kerk en de ontvolking van de streek. Ook in de 17e eeuw vonden veel krijgsverrichtingen plaats, vooral met Franse troepen. Kortemark lag een tijd lang tegen Frans gebied aan (1678-1697). Na 1713 kwam een einde aan de voortdurende oorlogen en kwam ook Kortemark onder Oostenrijks bewind. In 1818 bevonden zich te Kortemark zes brouwerijen, twee lijnwaadfabriekjes gebaseerd op thuisweverij, twee steenbakkerijen, een leerlooierij, een tiental windmolens en een drietal rosmolens. In 1835 kwam de eerste stoommachine, die bij de Ellemolen werd geplaatst. Nadat in 1858 het station Kortemark werd geopend nam de bouwactiviteit sterk toe en ontstonden er nieuwe steenbakkerijen. Ook andere industrie vestigde zich, zoals een stoomzagerij (1906) en de groenteconservenfabriek "Aurora" (1907), opgericht door Aimé Talpe. Deze fabriek was een belangrijke werkgever in de streek.Tijdens de Eerste Wereldoorlog legden de Duitsers in de buurt van Kortemark enkele verdedigingslinies aan. Op 14 oktober 1918 werd Kortemark bevrijd door het 10e Linieregiment.De wederopbouwperiode leidde onder meer tot de bouw van een nieuwe kerk. Ook werd een vlasfabriek gesticht, Deprez genaamd. De houtzagerij en de steenfabrieken werden weer gestart, en met name steenfabriek Desimpel werd gemoderniseerd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd onder meer het station door de Engelsen gebombardeerd. Op 7 september 1944 werd Kortemark bevrijd door Canadezen, Polen en Engelsen.
Deze wandeling ging van start in het OC de Kouter, en ik wandelde terug met Luc en Benny. Vandaag kozen we voor de 21km. Terug heel mooi wandelweer met een aangename wandeling die richting Torhout ging en rond Kortemark zelf met een doortocht door de steenbakkerij Wienerberg en het spaarbekken.
Op weg naar onze eerste rustpost bij de fruitboer.
Naar de steenbakkerij
De huidige ontginningsput, die we in beeld zien, is eigenlijk al de derde site waar de steenbakkerij, die nog altijd goed bekend is onder haar vroegere naam Desimpel, haar klei wint. De twee vorige putten, die meer noordelijk liggen, zijn ondertussen in gebruik als Definitieve Opslagplaats (DOP) voor uitgegraven bodem en als stortplaats (Silvamo). Ook de ontginning van deze put van ruim 15 ha groot loopt stilaan op zijn einde. Daarom werden een paar jaar geleden al plannen gemaakt voor een forse uitbreiding van de ontginningszone, tot 55 hectare. Die gaat vooral in westelijke richting, tot achter de residentiële bebouwing en de site van groenteverwerkend bedrijf Verduyn aan de Galgestraat. Dit uitbreidingsgebied bevat een capaciteit van zo’n 500.000 kubieke meter ontginbare klei, waarmee de steenbakkerij naar schatting een goeie 30 jaar verder kan. Het is de bedoeling om hier klei te winnen voor zowel de nabijgelegen steenbakkerij in Kortemark, waar gevelstenen gemaakt worden, als de Wienerberger-steenbakkerij in Zonnebeke, die binnenmuurstenen produceert.
Vandaag ging ik wandelen in een regio die nog niet helemaal bekend is voor de wandelaar. Deze regio is nog niet overspoeld door wandelingen van via het verbond. Ik reed naar Alveringem om daar deel te nemen aan de Butterblommetocht, uitgevoerd door de plaatselijke wandelclub de Ijzerstappers, nog een heel jonge wandelclub.
Alveringem (Nederlandse uitspraak: [ˈɑlvərɪŋ(ɣ)ɛm] (i); Oalveringem is een plaats en gemeente in de Belgische provincie West-Vlaanderen. De gemeente bestaat uit de deelgemeenten Alveringem, Beveren-aan-de-IJzer, Gijverinkhove, Hoogstade, Izenberge, Leisele, Oeren, Sint-Rijkers en Stavele. Op 1 januari 2006 telde Alveringem 4.887 inwoners. De oppervlakte bedraagt 80,01 km², de bevolkingsdichtheid is 61 inwoners per km². De burgemeester van Alveringem is Gerard Liefooghe (Gemeentebelangen) sinds 2006. Cyriel Verschaeve was als pastoor verbonden aan de parochie van Alveringem en werd in 1973 herbegraven in de buurt van de kerk van Alveringem.
De gemeente Alveringem heeft een relatief lage bevolkingsdichtheid en het aantal inwoners is de laatste decennia nog steeds afgenomen. Het uitgestrekte gebied omvat negen deelgemeenten. De grootste stad is Alveringem zelf, de hoofdplaats, gelegen in het noordoosten van de gemeente. Bij de fusie van gemeenten in 1971 werden de dorpen Hoogstade, Oeren en Sint-Rijkers bij Alveringem gevoegd. In 1977 kwamen daar ook Leisele en Stavele, toen nog zelfstandige gemeenten, bij. Vanaf 1971 omvatte Leisele ook de dorpen Gijverinkhove en Izenberge; Beveren-aan-de-IJzer maakte deel uit van Stavele. Sinds 1977 bestond de nieuwe uitgebreide gemeente dus uit de negen deelgemeenten op het platteland.
De start was vanuit de feestzaal Petrus en de wandelaars konden uit een 5tal afstanden kiezen. vandaag ging ik wandelen met Luc en zoon Benny. Wij kozen voor de langste afstand van 23km(die in werkelijkheid 24km was).
Tocht door de ongerepte natuur langs de boorden van het Lokanaal, het onooglijke dorp Oeren en de Wijdouwbeek, de stilte van het Pannendorp en het pittoreske stiltedorp Lampernisse met zijn specifieke komgronden. We hadden 3 rustposten op onze afstand.
Zicht op de kerk van Oeren
Mooi zicht op Oeren. hier een eindje langs de Lovaart
Zicht op de kerk van Eggewaartskapelle.
Aangekomen op onze eerste rustpost de Molenwal te Alveringem na 6.2km. Na iets te hebben gedronken gingen we richting Lampernisse.
Heel veel afwisseling op onze tocht.
Zicht op Lampernisse.
Aangekomen te Lampernisse na een kleine 3km
Hier onze 2° rustpost. Nu moesten we een lus van bijna 10km maken tot de volgende rustpost.
Kerk van Lampernisse.
Lampernisse is een deelgemeente van Diksmuide. Het is een landbouw- (voornamelijk op veeteelt gericht) en woondorp van 197 inwoners en een oppervlakte van circa 1362 hectare (gegevens stad Diksmuide 2003). In 1971 (eerste fusie) worden Lampernisse, Stuivekenskerke en Oostkerke bij Pervijze gevoegd. In 1977 nieuwe fusie van deze gemeentes met Diksmuide. Eerste vermelding van Lampernisse in 857 als "Lampannesse". In 1123 is de schrijfwijze "Lampernessa", in 1130 "Lampernissa", in 1142 "Lampernisse" en "Lampernes", in 1255 "Lampernesse", in 1632 "Lampernisse".
Het grondgebied van Lampernisse heeft een grillige structuur van een omgekeerde L. Tot Lampernisse behoort ook de 10 hectare grote "enclave van Lampernisse" (ook "Goudenhoek" en "Vlahoek" zie benaming op de stafkaart) geprangd tussen het grondgebied van Oostkerke, Oudekapelle en Kaaskerke. Dit heeft mogelijk te maken met het gegeven dat de parochie Oostkerke historisch een 'afsplitsing' van Lampernisse is. Lampernisse is gelegen in het poldergebied. De weiden ten westen van de Oude Zeedijk (eerste vermelding in 1439 als "den ouden zeediic") behoren tot de Oudlandpolders, die ten oosten ervan tot de Middellandpolders. In de Middellandpolders vindt men mariene sedimenten van de duinkerketransgressie van de 3de tot de 8ste eeuw (zand en klei) en mariene sedimenten van de duinkerketransgressie van de 11de eeuw (hoofdzakelijk klei) en ook veen. In de Oudlandpolders mariene sedimenten van de duinkerketransgressie van de 3de tot de 8ste eeuw. De Oudlandpolders op grondgebied Diksmuide (Lampernisse en Oudekapelle), Alveringem (Alveringem) en Veurne (Zoutenaaie) zijn beschermd als landschap bij M.B. van 30.01.2002.
Het komgrondengebied van Lampernisse wordt doorsneden door een groot aantal waterlopen. De Molenvaart (naamgeving naar de Sint-Jansmolen) en de Oostkerkevaart doorsnijden Lampernisse van west naar oost. De Leerzevaart vormt deels de grens tussen Lampernisse en Alveringem. Het Eieleed (ook te Kaaskerke) - voor het eerst vermeld in 1710 als "Eyeleed" - vormt de grens tussen Lampernisse en Oudekapelle. Het Lampernissegeleed vormt de grens tussen Lampernisse en Pervijze. De Zaadgracht - eerste vermelding als "up de zaet gracht" in 1460 - loopt langs de Oude Zeedijk en vormt dus de grens tussen Oudlandpolders en Nieuwlandpolders. Voorts het Reigersvliet - voor het eerst vermeld als "Reingheersvliete" in 1366 -, de Grote Beverdijkvaart - voor het eerst vermeld als "Beverdijck vaert" in 1699 -, het Sint-Jacobsleed - voor het eerst vermeld als "St. Jacobsleed" in 1621-1638, de Vlavaart of Bertegatvaart (ook te Oudekapelle) - eerste vermelding in 1621-1638 als "Vlavaert" of "Bertegat" -, de Bovenvliet, de Oude A Vaart, de Grote IJzerbeek en de Kleine IJzerbeek.
Zicht op de kerk van Lampernisse
Dit was een heel mooi pad die we tijdje moesten volgen.
Luc was bezig met wat uitleg te geven
Hier volgden we het Pannendorppad.
Dit is het schooltje uit de reeks Chantal. Dit was een hele mooie wandeling met veel variatie. ook het weer was heel goed.
Vandaag op de dag van de arbeid, reed ik naar Heestert om daar deel te nemen aan de West-Vlaamse wandelhappening.
Heestert is een dorp in het zuiden van de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Zwevegem. Heestert was een zelfstandige gemeente tot de gemeentelijke herindeling van 1977. Het landschap is heuvelachtig; het hoogste punt van Heestert bevindt zich met 65 meter op de Keiberg vlak aan het kanaal Bossuit-Kortrijk. Er is nog landbouw aanwezig in de vorm van akkerbouw maar Heestert ontwikkelt zich meer en meer tot woondorp.
Heestert werd in 1048 voor het eerst vermeld als (villa dicta) Hertrudis. Het dorp dankt zijn naam aan een adellijke dame Ertrudis die zich hier in de 11e eeuw kwam vestigen en er een kasteel liet bouwen. Het grondgebied van Heestert behoorde aanvankelijk onder de kasselrij Kortrijk; bij de afscheuring van de kasselrij Oudenaarde in de 14e eeuw bleef Heestert voor een derde onder Kortrijk en voor twee derde onder Oudenaarde. De dorpsheerlijkheid werd bestuurd vanuit Oudenaarde en de heerschappij over Heestert ging in de loop der eeuwen over in handen van verscheidene families. Bij de vorming van de gemeenten in 1795 werd Heestert een zelfstandige gemeente. In 1977 werd de gemeente opgeheven en bij Zwevegem gevoegd.Naast de landbouw was de vlasverwerking een belangrijke bron van inkomen. Vanaf 1934 kwam er ook vlasverwerking op industriële basis, maar deze bedrijven was geen lang leven beschoren. In 1936 kwam er vanuit Moen een sigarenfabriek, Vandermarliere. Heestert ligt in Zandlemig Vlaanderen. Het laagste deel ligt ter hoogte van de kom, ongeveer 25 meter. De hoogste delen zijn de Keiberg op 65 meter en de heuvel in het Banhoutbos op 57 meter.
De start van deze wandeling is zoals gewoonlijk vanuit zaal Malpertus. De wandelaars konden uit een 8tal afstanden kiezen. Ik besloot om de 20km te volgen. Deze afstand had 2 rustposten, eentje in Zwevegem Knokke en één in Moen. Het beloofde een mooie dag te worden. Voor het eerst waren er geen inschrijvingskaarten meer voor de leden, die zijn automatisch ingescand, de niet leden kregen wel nog een kaart (verzekering). Het was een heel afwisselend parcours met vele paadjes en de nodige groenzones.
Een hele aangename wandeling, veel natuur gekregen.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
