Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, fotografie en tuinieren.
Gisteren te Oudenaarde, vandaag iets dichter bij huis. Ik ging wandelen in Vichte waar de wandelclub de Textieltrekkers er hun jaarlijkse Prutsketocht hielden.
Vichte is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van Anzegem. Tot de fusie in 1977 was het een zelfstandige gemeente. De dorpsnaam Vichte is afgeleid van Fifta of Vehta, de oude benaming van de Kasselrijbeek, die door Vichte stroomt en de grens vormde tussen de kasselrijen Oudenaarde en Kortrijk. Tot op vandaag spreken lokale bewoners nog van 'Der Vichten'. Vichte is vlot bereikbaar door zijn ligging bij een afrit (nummer 4) van de A14/E17. Een groot deel van het grondgebied is dichtbebouwd, behalve de zone achter het Beukenhof en de zone "Steverlynck Noord").
De start was vanuit het OC De Stringe. Men kon kiezen uit een 7tal afstanden tussen 6km tot 42km. Ik deed terug een 20tal km. Voor mij was het richting Inooigem, en een lus terplaatse en terug naar Vichte. Ook deze wandeling was heel gevarieerd.
Mijn keuze viel ditmaal op Oudenaarde, ik ging een wandeling maken bij de club Hanske de Krijger uit Oudenaarde.
Oudenaarde (Frans: Audenarde) is een stad in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. De stad ligt 30 km ten zuiden van Gent en telde op 1 januari 2021 31.650 inwoners, die Oudenaardenaren of Oudenaardisten worden genoemd. Eertijds was de stad in heel Europa bekend om haar wandtapijtenproductie, een nijverheid die haar bloeiperiode meemaakte in de zestiende eeuw, maar nog bleef voortduren tot in de achttiende eeuw. Vandaag wordt de stad weleens de parel van de Vlaamse Ardennen genoemd. In de Eerste Wereldoorlog werd tijdens de slag aan de Schelde van 1 november 1918 onder meer de Sint-Walburgakerk zwaar beschadigd. Daarnaast werden ook de kerken van Bevere, Eine en Heurne bij deze slag vernield. Nadat de geallieerden zich in november 1918 hadden gehergroepeerd werd Oudenaarde door de Duitsers aangevallen met gifgassen. Ze maakten daarbij veel burgerslachtoffers. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Oudenaarde opnieuw beschoten. De beschadigingen waren toen beperkt. Niettemin duurde het tot het jaar 1949 voordat ook die schade volledig hersteld was. Tot in de negentiende eeuw werd de stad door stadswallen omringd. In de twintigste eeuw werd de binnenstad opengebroken. Op het stadsplein werden enkele oude gevelhuisjes gesloopt. Daardoor ontstond de brede doorgang naar de markt. Pas in 2006 werd het „gat in de markt” opnieuw gedicht. Vroeger kronkelde nog een zijtak van de Schelde door het centrum van de stad. In de jaren vijftig werd die echter goeddeels gedempt. Tot vandaag zijn er nog resten van te zien achter de stadsbibliotheek en in het stadspark.
De inschrijving was in het College gelegen rechtover het Stadhuis. De wandelaars konden uit een 4tal afstanden kiezen, ik koos voor de 25km. Het weer viel nog best mee en de temperatuur was aangenaam. Na iets te hebben gedronken begon ik aan mijn wandeling.
Alle afstanden gaan via een natuurpad door een tunnel onder de N60 om uit te komen aan de Donkvijver We volgen deze een poosje om aan een tunnel onder de Minderbroederstraat afscheid te nemen van de 6km. Deze maken nog een toertje rond de visvijver volgen even de Schelde en via de Meerspoort en de grote markt bereiken deze de startzaal. De overige afstanden volgen langer de Donkvijver en bewandelen een grasweg langs de spoorweg. De 12 km gaan via rustige wegen naar hun rustpost in de school te Petegem. De 24 km stappers doen er langer over. Zij bewandelen meerdere kouterwegen ten noorden van Petegem. Hier is een lus voorzien van een 6al km voor de 18km stappers. De 24 km stappers hebben hier een grotere lus van een 8tal km. We gaan door de kouters van Petegem en door de Golfterrein. De 24km gaan langer door het golfterrein. Nu gaan de 12, 18 en 24km door een heel lange kouterweg. De 24 km gaat nu door het natuurreservaat de Langemeersen richting de Schelde We volgen deze stroom een heel eind tot ook deze wandelaars aan de visvijver komenʒ Ondertussen zijn ook de 12 en 18 km aan de Schelde en de visvijver gekomen en vanaf hier trekken alle afstanden via de Markt naar de startplaats.
Kerk van Oudenaarde De Collegiale Sint-Walburgakerk is een kerk in de Belgische stad Oudenaarde, toegewijd aan Walburga, de patrones van Oudenaarde. De achterkant van de kerk paalt aan de grote markt.De toren van Sint-Walburga (1498-1624) is 88 m hoog en vormt een duidelijk herkenningspunt tot ver in de omgeving. Als men vanuit Ronse richting Oudenaarde rijdt, heeft men een prachtig zicht op de kerk. Het stadhuis van Oudenaarde staat bekend als een schoolvoorbeeld van Brabantse laatgotiek. Het is opgetrokken op de plaats van het oude schepenhuis, waaraan de nu nog bestaande veertiende-eeuwse lakenhalle verbonden was. In 1525 was het oude schepenhuis in verval en de kans was groot dat het zou instorten. Noodgedwongen maar ook verlangend naar een nieuw, mooier en meer aangepast gebouw, ging het stadsbestuur op zoek naar een bouwmeester. Uiteindelijk viel de keuze op Hendrik van Pede uit Brussel, die het monumentale Oudenaardse stadhuis in tien jaar tijd optrok (1526-1536).;
Veel afwisseling qua parcours.
Zicht op Donkvijver.Het wandelpad rond de Donkvijver is meer dan 2,6 km lang en is aangelegd in gestabiliseerde dolomiet. Het traject is zeer afwisselend aangelegd, gaat op en neer en biedt op bepaalde plaatsen prachtige zichten op de eerste heuvels van de Vlaamse Ardennen.
Het recreatiedomein De Donk is gelegen aan de westelijke rand van de Belgische stad Oudenaarde. Het accent ligt op sportieve recreatie, op en rond een aangelegde vijver. Het domein is 85 ha groot, de vijver 30 ha. De Donkvijver is ontstaan in de jaren 60 door uitgraving in functie van de wegenbouw, waarbij de grond werd aangewend voor de aanleg van de N60. Sinds de middeleeuwen zijn er al vijvers en meren in het gebied dat toen al Den Donk werd genoemd. Het gebied was toen enerzijds een verdedigingsgordel van Oudenaarde, maar daarnaast ook gemeenschappelijke weidegrond waar dorpsbewoners hun vee lieten grazen onder toezicht van de Donkmeesters. Dit bleef zo tot begin van de 19e eeuw.
De Donkvijveris niet alleen bestemd voor zeilers, kajakkers en surfers maar ook voor vissers. Rondom het meer werden door de eigenaars - de Oost-Vlaamse stad Oudenaarde en Toerisme Vlaanderen - wandel- en joggingpaden aangelegd. Daarnaast is er een camping, een Taverne, een beachbar en een hotel voor de sportbeoefenaars. Die kunnen er naast de vernoemde sporten zich tevens wagen aan avontuurlijke hindernispistes. In de winter van 2012-2013 werd er voor eerste maal aan langlauf gedaan. Het open domein is vrij toegankelijk en in de zomer ziet men er vooral zonnekloppers, alhoewel het zwemmen is verboden. In de winter is het een winterrustgebied voor allerlei in het wild levende vogels. De Donk fungeert als een aantrekkingspool voor allerlei groeperingen voor events, teambuilding, survival, sportkampen, milieuklassen. In April 2017 opende The Outsider Vlaamse Ardennen in samenwerking met Stad Oudenaarde en de Provincie Oost-Vlaanderen een kabelbaan rondom de Donkvijver. Deze kabelbaan maakt het voortaan mogelijk om te wakeboarden, waterskiën en kneeboarden op de recreatievijver. De Donk sluit tevens aan op een route van fietsknooppunten en ligt in het zicht - sinds 2012 - van de aankomstplaats van de Ronde van Vlaanderen.
Na de Donkvijver stapte ik verder richting Petegem via enkele mooie paadjes en een ommetje rond Moregem. Hier een zicht op Moregem. De kerk van Moregem. Moregemis een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Wortegem-Petegem. De geschiedenis van Moregem gaat terug tot in 965. Het werd voor het eerst vermeld onder de naam "Moringehim"(1003). De schrijfwijze veranderde vaak: Moringem (1038), Morenghene (1182), 1205), Morenghem(1330), Mooreghem (1735), Mooregem omstreeks 1800. Uiteindelijk veranderde de naam in de huidige naam, Moregem. Moregem is een oude inga-haim-naam, afgeleid van het Germaanse Mauringa haim 'woning van de lieden van Mauro'. Het gaat dus om een vroegere Frankische nederzetting. In de 16e en 18e eeuw was er een sterke bevolkingstoename door de huisindustrie in lijnwaad. Tegen 1600 daalde de bevolking dan weer tot een derde van de oorspronkelijke bevolking. Er woonden toen zo een 312 inwoners. Daarna steeg het inwonersaantal weer geleidelijk. Toch daalde het inwonersaantal in het midden van de 19e eeuw terug door de plattelandscrisis; deze daling werd wel afgeremd door het uitbaten van de kleilagen voor de plaatselijke steenbakkerij (de fabrieksstraat). Eens ook deze industrie stopte was er van 1864 tot 1910 een bevolkingsdaling van 57 inwoners.Tijdens de Eerste Wereldoorlog rukte de 91ste divisie A.E.F. vanuit Waregem door de Spitaalsbossen op naar Wortegem en zo naar Moregem. Zij bereikte op 1 november 1918 Oudenaarde. Moregem heeft zwaar geleden onder de Slag aan de Schelde. De kerk, het orgel met orgelkast in mooi snijwerk en twee kostbare beelden in houtsnijwerk werden vernield. In het gemeentehuis werden waardevolle oude archieven van gemeente en schuttersgilde vernietigd. Twee maal is er geprobeerd om te fuseren met Oudenaarde, maar ondanks dat de bevolking hiermee instemde is deze fusie nooit tot stand gekomen. Uiteindelijk is Moregem in 1970 gefusioneerd met Wortegem-Petegem. Deze dagen heeft Moregem vooral een woonfunctie. Het dorp is geklasseerd.
Kerk van Petegem. Hier was de centrale rust van deze wandeling. De 2 langste afstanden maakten hier een mooie lus richting het Golfterrein.
Via de Abdij van Beaulieu ging ik naar het golfterrein.
Abdij van Beaulieu is een vroegere abdij gelegen in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en de deelgemeente Petegem van Wortegem-Petegem. De abdij en het dorp liggen nabij de Schelde. Gwijde van Dampierre kocht in 1286 de baronie of heerlijkheid van Petegem en herstelde de daar aanwezige oude burcht. Een diploma geschonken door Karel de Kale in 864 wijst er op dat deze burcht al door de Frankische koningen van het tweede vorstenhuis werd bewoond. In 1300 was zij dus het buitenverblijf van Gwijde van Dampierre, de graaf van Vlaanderen. Zij diende als verblijfplaats van Filips IV van Frankrijk de Schone (1285–1314), koning van Frankrijk als die in heel Vlaanderen Blijde intredes begint te doen in mei 1301 te Brugge, Gent, Dowaai, Rijsel, Doornik, Aardenburg, Kortrijk en Ieper. Na de dood van zijn eerste vrouw Mathilde van Béthune (1263) hertrouwde Gwijde van Dampierre in 1265 met Isabella van Luxemburg en verwierf hiermee het graafschap Namen. Zijn vrouw, Isabella van Luxemburg, stichtte op loopafstand van deze oude scheldeburcht een vrouwenklooster der Arme Klaren die uitgroeide tot een abdij. Met de bouw werd aangevangen in 1290. De locatie werd op 26 december 1293 betrokken. De orde der Clarissen was een contemplatieve kloosterorde. Het was en is een vrouwelijke tak van de vroeg-franciscaanse beweging, en werd gesticht rond 1212 door Clara van Assisi (Clara Sciffi) (1194-1253). Het was in die tijd dat burcht en omgeving aan hun naam kwamen: de site was zo mooi dat alleen “Bello loco” of “Beaulieu” rijk genoeg klonk. Gedurende 5 eeuwen bleef het klooster van Beaulieu bestaan. Tot bij decreet van 1783, toen keizer Jozef II (zijn bijnaam was keizer-koster) het klooster en vele andere kloosterorden afschafte en de nonnen verjoeg. In 1786 werden al de gebouwen verkocht en gedeeltelijk afgebroken. Alleen de inrijpoort, gastenkwartier, kapelaanshuis en enkele bijgebouwen ontkwamen aan de afbraak. Ondanks het bewogen verleden getuigen deze gebouwen nu nog van een rijke geschiedenis. De abdij bestaat uit meerdere percelen eigendom: Het gastenkwartier de ingangspoort en het kapelaanshuis zijn eigendom van de familie Faveere en de familie De Ruyck. Boven de ingangspoort bevindt zich het wapenschild van Gwijde van Dampierre (Guy de Dampierre, comte de Flandre). Op het domein van het abdij ligt de broer van Isabella van Luxemburg begraven als tempelierridder. Hij stierf aan de pest tijdens de kruisvaart in Jeruzalem. Al zijn bezittingen zijn meebegraven in een loden kist. Volgens oude geschriften ligt hij begraven in abdij. Begin 2012 stond het landhuis te koop. Het restaurant in het poortgebouw is ondertussen gesloten. Victor Hugo citeert de abdij van Beaulieu in zijn beroemde roman "Les Misérables" (De ellendigen): "(...) Te Peteghem in Vlaanderen, op dezelfde plaats waar de Merovingische koningen hun zomerpaleis hadden, redde ik in 1793 een klooster van Urbanisten, de abdij van St. Clara en Beaulieu.(...)" Aangekomen bij de Golf en countryclub van Oudenaarde.
Golf en countyclub Oudenaarde ligt in Wortegem-Petegem in Oost-Vlaanderen. Op het historische domein van het Nieuw Kasteel van Petegem (1847) is in de jaren 80 een golfbaan aangelegd. De club heeft sinds september 2007 een tweede 18 holesbaan. Er zijn ook vier oefenholes. Door het kasteelpark loopt de oude Scheldemeander van Elsegem.
Zicht op het Nieuw kasteel van Petegem. Het Nieuw Kasteel van Petegem is een kasteel in Petegem-aan-de-Schelde (Wortegem-Petegem). Het werd in 1847 opgetrokken vlak bij het Oud Kasteel van Petegem naar het ontwerp van architect François Coppens uit Brussel. Het neoclassicistische en neo-renaissancekasteel werd gebouwd in opdracht van Baron August Pycke de Peteghem. Het kasteel ligt in een groot park met vijver dat sinds de jaren 80 onderdak biedt aan de Golf & Country Club Oudenaarde.
Heel mooi domein om er eens door te wandelen.
Dit was een mooie lus van iets meer dan 8km voor de grootste afstand, zeker de moeite waard.
Na dit domein terug naar de rust in Petegem.
Na de rust ging ik richting de Langemeersen.
De Langemeersen zijn gelegen langs de Schelde tussen Oudenaarde en Wortegem -Petegem. Een mooi natuurgebied,een relict van een oud weids landschap waar eeuwenlang gehooid wordt. In lente en zomer tooien fraaie bloemen het landschap. Rietvogels volgen je nieuwsgierig vanuit de rietkragen en weidevogels nestelen zich in het gras.
Het was een hele mooie tocht en hebben geluk gehad met het weer, hebben geen regen gekregen, was beter dan de voorspelling.
Vandaag een wandeling in eigen gemeente. De sportgroep Vaste Vuist hield er hun Buzzetocht.
Lauwe is een dorp in de Belgische provincie West-Vlaanderen en een deelgemeente van de stad Menen. Lauwe was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. De leuze van de deelgemeente is: Lauwe Leeft. Lauwe is gelegen aan de rivier de Leie. De plaats is ook bekend om de 21 julifeesten (Nationale feestdag van België) (Summer@Lauwe), inclusief vuurwerk, waar jaarlijks veel volk op afkomt alsook de uitgebreide jaarlijkse kerstmarkt. In 1917 werden voorwerpen van Gallo-Romeinse oorsprong gevonden, zoals een bijl en een slaghamer in silex. De Dronckaertstraat zou betrekking hebben op een heerweg van Roncq naar Kortrijk en verder. De naam Lauwe werd mogelijk in een boek van 804 aangetroffen, maar zeker in 1128 als Lauwa en in 1134 als Lauha. Het zou afkomstig kunnen zijn van aleu (lichtend) of in verband staan met Keltische benamingen voor water zoals lova (waterloop) en lavo (meer). De heilige Aubertus van Kamerijk (Obertus, †668) zou hier zijn gedoopt. Omstreeks 804 zou hier al een gehucht zijn geweest aan een doorwaadbare plaats over de Leie. In 1128 werd gewag gemaakt van de eerste bekende heer van Lauwe, Disderus van Halewijn. Deze was overste van het Sint-Pieterskapittel te Rijsel. Het patronaatsrecht van de kerk behoorde dat kapittel toe. Een romaans kerkgebouw zou omstreeks 1100 zijn gebouwd. Na de Slag bij Westrozebeke (1382) werden de goederen van de heer van Lauwe verbeurd verklaard. De heerlijkheid kwam in handen van de familie van Ghistelle en omstreeks 1430 door huwelijk van de familie van Halewijn. In 1544 kwam hij aan Philip de Croy. De laatste heer was Juliaan Louis Frans Bidé de la Grandville die tijdens de Franse Revolutie gevangen werd genomen en stierf in 1802. Tijdens de 19e eeuw groeide de bevolking, mede door de industrialisatie. Tussen 1838 en 1842 werd een spoorlijn aangelegd. In 1834 werd de Leie gekanaliseerd. Een brug naar Wevelgem kwam 1868-1869 tot stand en deze verving een veerdienst. In 1855 kwamen zusters vanuit Heule en betrokken een klooster. Ze leidden een school. In 1977-1978 werden klooster en school grotendeels gesloopt. Omstreeks 1900 ontwikkelde zich de vlas- en dakpannenindustrie. In 1898 kwam er een jacquardweverij, De Witte-Lietaer genaamd. Oorspronkelijk linnenweverij, werd na 1900 ook katoen verwerkt. Het groeide uit tot een der grootste weverijen van Europa, die vanaf de jaren '50 van de 20e eeuw meubelstoffen en autobekleding ging produceren. In 1910 werd dakpannenfabriek Lauwberg opgericht, deze werd in 1965 gesloten.
De inschrijving van deze tocht was in de Wonderwijzer. Men kon uit een 4tal afstanden kiezen. Ik besloot de langste afstand te wandelen.
Wandelen langs rustige, landelijke wegen en paadjes. De moeite waard! Prachtige natuurgebieden zoals Biezenveld, Preshoekbos en Leieboorden, gebieden waar de stilte enkel doorbroken wordt door het vogelrijk.
lichte nevel bij de start
Op weg naar het preshoekbos.
Hier aangekomen aan het Preshoekbos. Het Preshoekbos is een natuur- en recreatiegebied in de West-Vlaamse gemeenten Kortrijk en Menen met hoofdingang aan de Aalbeeksesteenweg 49. Dit gebied heeft als kern het gehucht Preshoek, gelegen tussen Aalbeke, Lauwe en Marke. Het gebied wordt doorsneden door de autowegen E17 en E403. In dit gebied beheert het Agentschap voor Natuur en Bos sinds 2009 een 250-tal hectares, die reeds werden of worden bebost. Zowel ten oosten als ten westen van de E403 ligt het domein. Een viaduct verbindt beide stukken. Het bos, op voormalige akkers en weilanden geplant, bestaat uit inheemse bomen en struiken. In het oosten van het domein, nabij de Keizerstraat in Marke, ligt een bloemrijke helling met onder meer aardaker en donderkruid. Tot de vlinders die in het domein worden aangetroffen behoren oranjetipje landkaartje, bruin blauwtje, icarusblauwtje, oranje luzernevlinder, bont zandoogje en sleedoornpage. Andere dieren zijn patrijs, haas, konijn, wezel, hermelijn en vos. In het Preshoekbos zijn twee wandelroutes uitgezet. Verder zijn er twee speelzones en wordt het gebied aangedaan door fietsroutes en een terreinfietsroute.
Er was heel veel variatie tijdens de wandeling.
We kregen heel veel natuur.
Hier gingen de wandelaars door een klein parkje in Marke Aangekomen bij onze rustpost. Na deze stop , ging ik verder richting het Prikkelpad.
Ook hier was het aangenaam wandelen.
Zicht op Alpro
Wat containers bij de firma Alpro.
Af en toe wat plezierbootjes op de Leie Terug op Lauwse bodem
Nu nog een toertje door het Biezeveld. Deze was op de uitkijk
na het verlaten van het Biezeveld ging ik richting de aankomst. Een mooie en aangename wandeling.
Deze keer ging ik een wandelen bij de Scheldestappers uit Zingem. Ik ging naar Gavere waar de wandelclub uit Zingem er hun Scheldevalleitocht hielden. De start was normaal in Vurste, maar wegens een belet was deze tocht verzet naar Gavere.
Gavere is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Gavere ligt aan de Schelde, tussen de steden Gent en Oudenaarde. De gemeente telt ruim 12.600 inwoners, die Gaverlingen worden genoemd. Gavere werd voor het eerst in het begin van de 10e eeuw vermeld en wel als Gavara naar gabra dat moeras betekent. In 1048 werd het, samen met het Land van Aalst waar het toe behoorde, onderdeel van het Graafschap Vlaanderen. De Heren van Gavere vormden een geslacht van machtige edelen. Het dorp Gavere was het centrum van een uitgebreide baronie die in 1518 tot graafschap en in 1540 tot prinsdom werd verheven. Lamoraal van Egmont werd de eerste prins. De burcht van de heren van Gavere dateert al van de 12e en 13e eeuw. Het speelde een rol in de Slag bij Gavere die in 1453 werd uitgevochten tussen de hertog van Bourgondië Filips de Goede en de Gentenaren die in opstand kwamen tegen de hoge belastingen. In de 16e eeuw was de burcht al in verval en in 1658 werd hij ontmanteld. Economisch was het stadje niet enkel van de landbouw afhankelijk, doch ook van ambacht en handel. Er was een weekmarkt en er waren drie jaarmarkten. In de 18e eeuw werd de linnennijverheid belangrijk. In de 19e eeuw ontstond er baksteennijverheid in de Scheldevallei. In de 2e helft van de 20e eeuw werd Gavere meer en meer een forensenplaats. Het vervult ook een streekfunctie met scholen en diensten. Vanaf 1952 was er ook een militaire basis.
Na eerst een kop koffie te hebben gedronken, begon ik aan de wandeling. Ik had voor de 22km gekozen. Het eerste gedeelte ging richting Vurste waar we de eerste rust kregen. Vandaar wandelde ik via enkele mooie paden naar Dikkelvenne.
Na de start slaan we links af richting Kasteelstraat. Na dit mooie ommetje komen we uiteindelijk bij de andere afstanden terecht. We rusten dan even uit in de voetbalkantine te Gavere.
Het traject die ik volgde Eerst een klein eindje langs de Schelde
Ook veel afwisseling
Zicht op Militair domein. Mooie vergezichten
Aangekomen op de rust in Dikkelvenne. Mooie poort.
Langs dit kerkje ging de tocht verder
Na de tweede stop hier gingen we nu door het domein de Borgwal.
Het domeinBorgwal is een groene oase met een missie. Dat klinkt misschien vreemd, maar toch is het zo. Want dit domein is veel meer dan een rolstoelvriendelijk wandelgebied van 18 hectare groot. Dit is een plek waar in de gerestaureerde hoevegebouwen van het Kasteel van Borgwal een uniek project tot leven kwam. Een project waarin inclusie het kernwoord is. Het resultaat: een fijne plek om te vertoeven, waar iedereen welkom is en geen onderscheid wordt gemaakt tussen mensen. Een leuke plaats om uit te rusten tijdens een wandeling of fietstocht. Heerlijk! Op Domein Borgwal is de Borgwalhoeve het hart van het project van de Broeders van Liefde dat werkt aan de integratie van mensen met een mentale handicap in de maatschappij.
Hier ging ik naar de volgende stop.
Na de stop ging ik terug naar het einde van deze tocht. Ook hier kregen we veel variatie op onze weg.
Zicht op de kerk van Dikkelvenne.
Een tijdje langs het jaagpad
Hier ben ik dan terug aan de zaal. Mooie en rustige wandeling in en rond Gavere.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Doortje.
