Informatie over de vereniging kunt u vinden op [ www.oostgracht.nl ]
Welkom bij de Oostgrachttuinders. In dit blog wil ik mijn tuinbelevenissen bekend maken. Tevens hoop ik ook dat de tuinders zelf met artikelen komen, die voor de anderen leerzaam of interessant zijn.
Zoeken in blog
agenda
GORINCHEMSE OOSTGRACHTTUINDERS
11-06-2011
COLLOMIA GRANDIFLORA
Vorig jaar had ik op de plantenruildag van Groei & Bloei een plantje gescoord waar het etiketje van verdwenen was. Ik had de plant toen maar voorlopig in een stukje grond geplant voor de tomatenkas, zodat ik hem een beetje in de gaten kon houden. Al vroeg dit jaar zag ik een grote hoeveelheid zaailingen op die plek opkomen. Dat het geen onkruid was was me wel duidelijk maar wat was het dan wel? Nu staan ze volop te bloeien met die zalmroze bloemetjes, die in de verte wel op Phloxjes lijken. Francien wist ook nog hoe ze heten: Collomia grandiflora. Ze zijn eenjarig en zoals ik dus al merkte zaaien ze zich flink uit. De hoogte is ongeveer 100 cm. Ik zal proberen het zaad later te verzamelen voor de plantjesdagen.
Zodra de bloemen in mei en juni open zijn is het tijd om ze te oogsten. Vooral op warme dagen is de zoete geur goed merkbaar. Droog de bloemschermen onder een afdak in de wind. Bewaar ze in goed af te sluiten potten.
Voor de thee heb je een eetlepel gedroogde bloemen nodig die je met kokend water overgiet. Zeef de thee en maak het op smaak met rietsuiker of honing.
Leonie Kroon heeft Vlierbloesem limonadesiroop gemaakt volgens het volgende recept:
Neem 30 grote bloemschermen of even zo vele kleinere. 3 liter water
2 3/4 kg suiker
3 zakjes vanillesuiker
1 citroen
De schermen plukken, wassen en overgieten met de drie liter water.
Afgedekt 3 dagen laten trekken.
Zeven door een doek en opkoken met de suiker, de vanillesuiker en de uitgeperste citroen.
5 minuten door laten koken.
1 deel siroop met ongeveer 5 delen water.
Erg verfrissend en apart.
Tip: Pluk geen bloesems, kruiden of bessen langs een rijweg i.v.m. de benzinedampen die neerslaan op de gewassen.
Francien stuurde me de volgende foto's van libellen.
De blauwe libelle is de mannelijke bruine korenbout en de andere is de vrouwelijke bruine korenbout. Deze soort staat op de lijst van bedreigde soorten, waardoor het wel bijzonder is dat we deze libellen op ons volkstuinencomplex kunnen zien. Nog een andere bedreigde soort, die Francien heeft waargenomen, is de vroege glazenmaker. Een reden te meer om er voor te zorgen zorgvuldig met ons terrein om te gaan.
Ook Debbie de Swart stuurde een foto. Het gaat hier om de keizerslibelle; te herkennen aan de groene ogen en het groene borststuk en het blauwe achterlijf met het zwarte eindstuk. Deze libelle komt veel voor in stilstaande wateren.
De gewone vlier, Sambucus nigra, komt veel voor op ons complex. De plant bloeit in juni-juli met geelwitte, zwaar geurende bloempjes, die in 20 cm grote, platte schermen staan. Ze steken goed af tegen het donkergroene blad. In september-oktober draagt de plant zwarte, glanzende bessen, die graag door vogels worden gegeten. Op die manier worden de zaden vaak over grote afstanden getransporteerd en met de uitwerpselen gedropt. Vlierbloesem wordt in sommige streken in een dun pannenkoekbeslag gedompeld en daarna gefrituurd in zonnebloemolie. Ook trekt men er thee van. De bessen, die appel-, wijn- en azijnzuur, suiker en eiwit bevatten, hebben een geneeskrachtige werking. Een siroop van vlierbessen en suiker is een uitstekend middel tegen griep of verkoudheid.
Eenjarige papavers worden vermeerderd door zaaien. Omdat ze er een hekel aan hebben om verplaatst te worden is het het beste ze ter plaatse te zaaien. Dat gebeurt dan in april-mei.
Op ons volkstuincomplex kunnen we diverse meidoornbomen, Crataegus oxyacantha, tegenkomen, wat zeer gunstig is voor de vogelstand. Zij kunnen in de doornige takken goede en veilige nesten maken. Het hout van de meidoorn is zeer hard, maar door de kronkeligheid ongeschikt als meubelhout. Vanwege de hardheid worden van de geschikte takken wel hamerstelen en wandelstokken gemaakt. Voor de haard is dit hout wel erg goed. De plant verdraagt ook schaduw. De witte, roze of rode bloemen hebben een sterke geur, die niet iedereen kan waarderen. Vogels zijn dol op de bessen. Jammer dat de bomen dit jaar zo'n last hebben van rupsen.
Vingerhoedskruid, Digitalis, is een tweejarige plant, die afhankelijk van de standplaats tot 150 cm hoog kan worden. In mei-juni kan er gezaaid worden. Na opkomst worden de zaailingen uitgedund op een onderlinge afstand van 25 cm. De mooiste exemplaren ontwikkelen zich op plaatsen waar ze spontaan uit zaad zijn uitgekomen. De bloei komt dan in het volgende jaar. Tussen de vaste planten in de border komt Vingerhoedskruid het beste tot uiting.
Het zal je maar overkomen. Ben je lekker in je aardbeienbed sappige rijpe aardbeien aan het plukken en dan stuit je opeens op deze joekel van een aardbei.
Kees Molenaar heeft me toen meteen deze foto's gestuurd, zodat de medetuinders zich ook hierover kunnen verbazen.
Toen deze bomen voor het grootste deel van hun stam en kroon waren ontdaan, waren er sceptici die zeiden dat ze wel het loodje zouden leggen. Enkele maanden later ontsproten uit het zaagvlak al de eerste takken en aan het eind van het jaar zullen ze vast al enkele meters lang zijn.
"Kennis van het verleden geeft houvast voor de toekomst" of iets dergelijks moet een oude filosoof eens gezegd hebben. Om die reden ben ik eens in het archief gedoken en vond deze foto waar wethouder Bosman met Willem van Someren het naambordje op het clubhuis vastschroeft. De volkstuin was toen nog geen vereniging en Willem fungeerde als contactpersoon tussen de tuinders en de gemeente. Een van de zaken die we misten was een gebouwtje waar we samen konden komen voor de barbecue of voor een andere gezellige bijeenkomst. Gezamenlijk met de tuinders hebben we dit gebouwtje gemaakt en via een wedstrijd is de naam 't Èèrpelhok, die Kees Koning had bedacht gekozen.
Als verwoed kampeerder zocht ik naar een manier om op een of andere wijze mijn planten in de kas toch niet te laten verdorren tijdens mijn afwezigheid. Eerst plaatste ik emmers met water in de kas. Over de rand hing ik lange slierten draden katoen of sisal. Dat systeem werkte goed totdat het verdampingsproces in de kas groter werd en de einden van de draden al droog werden voordat het water de planten kon bereiken. Dus weer verder gezocht. In een winkel zag ik een doos met een druppelsysteem, dat eenvoudig was aan te sluiten op een tuinslang. Na wat geknutsel kon ik de vele slangetjes naar de diverse planten leiden. De tuinslang had ik aangesloten op een regenton van 90 liter. Nu was het slechts een kwestie van de regentonkraan zo af te stellen dat er net genoeg druppeltjes water bij de plant kwam om nog niet te verdrogen. In de buurt van de plant deed ik ook nog wat koemestkorrels en voilà, de plant had ook nog voedsel.
Op de rommelmarkt had ik een vogelhuisje op de kop getikt. Omdat ik in de tuin nog zoveel te doen had, hing ik het maar voorlopig op in een wilg die net was geknot. Verder helemaal niet meer aan het vogelhuisje gedacht totdat er plotseling een stel koolmeesjes in vlogen. Hè, nu is het te laat om het vogelhuisje nog te verplaatsen. Ik bleef gewoon mijn werkzaamheden in de tuin en rond het huisje doen en schijnbaar trokken de koolmeesjes zich niets aan van mijn gerommel. Deze week zag ik ze ijverig met rupsjes heen en weer vliegen.
Wandelend over de brug naar het eiland kijk je onwillekeurig toch steeds over het water. Vandaag viel het me op hoe snel de waterlelies hun knoppen boven het wateroppervlak steken en samen met de weerspiegeling van de oever gaf dit een prachtig uitzicht. Vlak onder de brug waren pa en ma waterhoen druk bezig voedsel te zoeken voor hun hongerige kroost.
Elke verbetering, hoe schijnbaar simpel ook, is goed voor de vereniging. Met het plaatsen van deze balk hebben Marc en Bert er voor gezorgd dat kinderen straks bij het plukken van de bramen niet de kans lopen in de modderige sloot terecht te komen.
Na al die drukke werkzaamheden als voorbereiding voor de Plantenruil/verkoop dag op 14 mei aanstaande waren we aan een pauze toe. We hebben gekozen voor een bezoek aan de kwekerij De Hessenhof in Ede. Naar aanleiding van een lezing van Hans Kramer, die hij vroeg in het jaar voor de leden van de tuinenvereniging Groei & Bloei gehouden had in St. Clara, hadden we al meteen het plan opgevat zijn kwekerij eens op te zoeken. De rit naar Ede was zeer de moeite waard. Gelukkig hadden we van te voren al via zijn plantenlijst een keuze gemaakt, want als je onvoorbereid er heen gaat zie je veel te veel en kan je geen goede keuze maken. De plantenvakken zijn alfabetisch ingedeeld en genummerd. In de plantenlijst staat achter elke plantennaam of de plant in de zon of half schaduw kan staan, wanneer hij bloeit, welke hoogte hij kan bereiken, de prijs en het vak waar hij te vinden is. Desondanks begonnen we op een gegeven moment toch te zwerven over het terrein en moesten we onszelf tot de orde roepen. Tevreden over onze aankopen togen we naar kwekerij de Boshoeve in Wolfheze. Waarschijnlijk door het vroege voorjaar keken we op vele lege plantenbedden van de volgens de website bijzondere moestuin. Dus moeten we maar later in het jaar hier nog eens terug komen.
In het Èèrpelhok heeft de heer Dick van Dalen vanmiddag zijn workshop "Vermeerderen van planten" gegeven aan een select groepje belangstellende tuinders en hun vrienden. Dat er interesse was bleek wel uit de vele vragen die er gesteld werden. Aan de hand van het meegenomen plantenmateriaal kon er meteen aanschouwelijk gemaakt worden hoe je planten kunt stekken en in welke tijd van het jaar dat dient te gebeuren. Het scheuren en verdelen van vaste planten kwam ook aan de orde evenals het enten van fruitbomen op een onderstam. Wat leuke reacties uit het publiek opriep, die het al voor zich zagen, een kleine appelboom met aan elke tak een andere smaak. De vereniging is zeer verheugd dat de heer van Dalen zijn kennis met ons wou delen.
De grond is omgespit en de vorst van de afgelopen winter heeft de grote kluiten verpulverd zodat het nu weinig moeite kost om de aarde fijn te krijgen.
Belangstellenden kunnen Bert [tuin 49] vragen hun perceel tegen een vergoeding van 25 te frezen. Elk jaar blijken er velen hiervan gebruik te maken.
Deze maand kunnen de druivenstokken nog gesnoeid worden omdat de sapstroom nog niet actief is. Zouden we later snoeien dan bestaat er de kans dat de plant dood bloedt. In het voorjaar geven we de plant een flinke hoeveelheid compost.
Druivensoorten voor de buitenteelt zijn "Witte van der Laan" en 'Rembrandt". Ze houden van een zonnige en beschutte plaats. Bij het maken van een plantgat moet men zorgvuldig te werk gaan. We graven een gat van 60x60 cm minstens 2 spa diep en vullen dit met een mengsel van puin, compost en goed verteerde stalmest en giet er een emmer water in voordat het gat wordt dichtgemaakt. Het planten kan in het voorjaar of najaar worden gedaan. Raadpleeg voor het leiden van de ranken, het snoeien in januari en het krenten van de jonge trossen goede literatuur daarover.
Na de twee kerstdagen, na de gezellige etentjes bij kaarslicht, na de bezoekjes aan of van vrienden en familie werd het hoog tijd eens de benen te strekken. Buiten was er al weer een nieuw pak sneeuw gevallen, daarom maar stevige laarzen aangetrokken en goed ingepakt op weg naar het complex van de volkstuinvereniging. Meteen al voorbij het toegangshek werd je blik getrokken door de verstilde wereld van de met sneeuw bedekte wilgen in de griend. Dat nodigde je uit er eens rustig doorheen te lopen en er voor het blog foto's te nemen. Geen mens te zien terwijl het toch zo mooi is.
