De hechtingen (draadjes) werden verwijderd uit de knie. De verpleegster in huis heeft dat heel knap gedaan. Een stap dichter naar de weg tot de fiets...
Ingrediënten: 60 ml koffie (1 klein kopje) 20 ml DE siroop naar keuze (±1,5 eetlepel) 40 ml koude melk 4 ijsblokjes koud melkschuim cacaopoeder
Bereiding: Doe de ijsblokjes in een longdrink glas en schenk de verse, hete koffie en siroop erbij. Voeg vervolgens de koude melk toe tot 1,5 cm onder de rand. Goed roeren en melkschuim opscheppen tot net iets boven de rand van het glas. Een vleug kaneel als finishing touch. IJskoud genieten!
Info: Douwe Egberts
Tien dagen na de ingreep... De zwelling neemt af en de pijn verminderd sterk. Het drillen van de voorste en achterste dijbeenspier blijft Pedro oefenen. Het plooien van het been lukt al tot 90°. Nog twee dagen en dan mag Pedro op de hometrainer en worden tevens de draadjes uit de knie verwijderd. Over goed een week kan Pedro, als alles meezit, opnieuw met de KOGA de baan op om korte tripjes af te leggen...
Foto: Pedro
Pedro kreeg deze week een mailtje in de bus van Amor Fati. Harry (A.F.) wenste Pedro een spoedig herstel toe. Harry is tevens een fervent doordenker en weet dat Pedro soms ook filosofeert... Hij bezorgde Pedro een artikel over de 'Pelgrim'... (PieterVé)
Pelgrim stamt af van het Latijnse woord Peregrinus, hetgeen vreemdeling betekent. Letterlijk is de pelgrim iemand, die per agrum, dat wil zeggen over het land komt . En dan bedoelen we niet onze grond of het bebouwde veld, maar hetgeen dat in bezit is, het land dat in eigendom is. In zoverre is vreemdeling een passende vertaling van pelgrim.
De pelgrim behoort tot de archetypen van onze levensweg, dus tot de archetypische stadia, die eenieder gewild of ongewild doorloopt. Voor vele gelovigen, hoort een pelgrimstocht welhaast vanzelfsprekend tot de beoefening van hun godsdienst. Maar hier gaat het niet om religie, maar om een bepaald stadium in `t leven, waar we herhaaldelijk doorheen moeten . Op de keper beschouwd, is het leven een aaneenschakeling van eruit gesmeten worden. Heb je zo ongeveer driekwart jaar lang de tijd, om het aangenaam te maken in je warme, vochtige universum, dan vlieg je er voor de eerste keer uit : De weeën beginnen. En daarbuiten voelt het vreemd, schel en onbekend en hartstikke akelig. Maar er is geen weg terug.
En dan begint het pas. Als alles goed gaat, bieden pa, ma en de rest van het gezin een enigszins acceptabele vervanging voor de moederschoot, maar... Niet voor lang. Nu gooit het gezin ons eruit : en bij de kindercrèche staan de vreemdelingen al op ons te wachten. Wederom dient er voet op nieuwe bodem gezet te worden.
En op deze manier gaat het verder : Uit de kinderopvang, uit de school, uit de kindertijd, tot uiteindelijk ergens de ultieme uitsmijter je in de kraag pakt.
Op de één of andere manier moeten we ons met dit gegeven zien af te vinden. Als we niet als eeuwige nostalgiërs altijd weer datgene na willen streven, dat onbereikbaar is, en daarvoor de toekomst verprutsen. Als altijd ontevredene alle anderen permanent op de zenuwen te werken en aan het einde van de rit terug te blikken op niet gegrepen kansen. Op de aftocht volgt een fase van zoeken. Wat kan de ontstane leegte in ons leven opvullen ?
Deze leegte trekt als een magneet allerlei ongewenste gevoelens aan : onzekerheid, angst, teneergeslagenheid. Onze automatische reactie bestaat uit het zoeken naar houvast en oriëntering. Veel mensen trekken vanuit het ouderlijk huis gelijk naar een huwelijkse staat, en proberen zo het pelgrimsstadium over te slaan. Anderen vermijden tot elke prijs het alleen zijn, en vluchten in relaties. Weer anderen blijven hangen in sociale hangmatten, i.p.v. een nieuwe baan te gaan zoeken of een opleiding te gaan doen. Helemaal niets moeten, dat is de vermijding van het pelgrimsschap.
Pelgrim zijn als onderdeel van een zich om de paar jaar herhalende archetypische levenscyclus houdt in : een nieuwe horizon en zoektocht. En hoe vroeger we daarmee beginnen, des te lichter zal het ons vallen. Daarbij is de weg het doel, het gaat om de pelgrimstocht zelf, niet om het bereiken van het doel. De trektocht van jongelingen in de middeleeuwen was bijvoorbeeld zo een pelgrimstocht. Kortom: Pelgrimsschap in de zin van een archetypische afsluiting van een periode van het leven betekent de zoektocht ZONDER doel, zonder de zoektocht naar een onbekend doel. We zoeken naar iets, waarvan we niet weten, wat het is.
Laten we ons herinneren : we werden ergens uitgekieperd, niemand ving je op. Nu kunnen we blijven liggen en jammeren en sterven - of opstaan en op zoek gaan naar iets nieuws. Alleen, wat dat zou kunnen zijn, dat weten we niet. We verzamelen gewoon onze moed, en gaan erop uit, ergens naartoe. Waar onze intuïtie ons heen voert. Het gewin is aanzienlijk, het stadium van de pelgrim is een stadium, dat ons leert, ons op onszelf te verlaten, op eigen benen te staan en voor onszelf te kunnen zorgen. Deze vaardigheid eenmaal verinnerlijkt, werkt ze als een soort inenting tegen depressie...
Artikel ingezonden door: http://blog.seniorennet.be/amorfati/
Een oud recept van grootmoeder. Het werd met stoofperen uit de boomgaard gemaakt, overgoten met warme koffie en op de Leuvense stoof een paar uren zachtjes gestoofd. Het werd lauw of koud opgediend met een stevige boterham gesopt in de koffie. Dit is een modernere versie.
Ingrediënten voor 2 personen: 2 peren (Conference..) warme koffie 4 eetl fijne suiker Werkwijze: Schil de peren en halveer in de lengte. Verwijder het klokhuis en schik ze in een microgolfschaal. Overgiet met de warme koffie tot de peren half onderstaan. Bestrooi met de suiker. Afgedekt in microgolf, 8 min, 850 Watt. Laat afkoelen en zet eventueel koel weg voor de volgende dag. Laat de peren even uitlekken en dien op als dessert of met een boterham.
Met toestemming overgenomen van Jenthe's keuken bron: http://blog.seniorennet.be/jenthes_keuken http://users.skynet.be/jenthes.recepten Foto: halsobakery.com
Wat doe je zo al wanneer je gemoboliseerd bent. Revalidatie van een knieoperatie, dus tijd om te lezen. De interesse gaat uit naar boeken over Santiago de Compostela. Het volgende boek is er één van...
"Pelgrim op pedalen" van Fons peters.
"Brieven en notities van een fietstocht naar Santiago de Compostela."
Op een mooie lentedag in april '91 vertrok Fons Peters op de fiets naar Santiago de Compostela. De dag na zijn vertrek verslechterde het weer en het voorjaar '91 werd het koudste van de eeuw. Regen, hagel, sneeuw en vorst maakten de tocht onevenredig zwaar. Peters maakte de tocht alleen en schreef reisnotities en brieven. Hij richtte ze aan zijn vrouw, zijn kinderen, aan omroepcollega's en aan vrienden; hij luchtte zijn hart over zaken die hem bezielden: over het omroepbestel, over zijn vertrek bij de KRO, over de ontmoetingen die hij had en over religiositeit. Maar ook over de triviale dingen van alledag, de fies, de overnachtingen, het eten en natuurlijk het weer. Dit boek is een neerslag van het avontuur en bevat een keuze uit de brieven en beschrijvingen. Hij vertrok alleen maar om er te komen, maar hij werd - na een reis van vijf weken - aangeraakt door het bijzondere karakter van een tocht naar Santiago de Compostela.
Info= Amerigo.nl Afbeelding: Amerigo.nl isbn 9054290994
Binnen zitten, daar wordt ik gek van. Dus op zoek naar een bezigheid waarbij de knie niet te veel wordt belast. Ik dacht zo van spelen met teefjes... Het zijn wentelteefjes geworden. Verloren of gewonnen brood, met een kopje heerlijke verse koffie...
Als je wat oud brood over hebt en er zijn niet direct vogels, eendjen of geiten in de buurt dan is het moment aangebroken om wentelteefjes te maken.
Werkwijze: De eieren loskloppen in de kom, melk, suiker en kaneel toevoegen en goed mengen. Laat de sneetjes brood in het mengsel weken en bak ze daarna in een pan tot ze aan beide kanten lichtbruin zien. Warm opdienen, met bruine suiker zijn ze overheerlijk!
Idee en foto's: Pedro Recept: uit grootmoeders keuken
Het verdere verloop van de revalidatie... De belangrijkste oefening blijft het drillen van de voorste en achterste dijbeenspier. Het gestrekte been heffen, zes seconden houden en langzaam terug neerlaten. Oefening drie maal per dag herhalen in een reeks van 10. Na de oefening steeds ijslegging toepassen.
Na 1 week mag je fietsen op ontspannen manier. Rustig starten op een home trainer. Bijvoorbeeld drie keer per dag ongeveer 10 minuten. Ook kan dit via voorschrift bij een kinesist gebeuren.
Na 12 dagen worden de draadjes uit de knie verwijderd. Als de wonde dicht is mag je zwemmen.
Na 3 weken en na afspraak met de chirurg kan je met belastende sporten beginnen.
Info: folder revalidatieschema St Jozef Turnhout
Artroscopie of kijkoperatie in het gewricht is een chirurgische techniek die de specialist toelaat een diagnose te stellen en eventueel ook met grote accuraatheid in te grijpen.
Om de volle kracht van de knie terug te winnen volg je best een revalidatischema.
Vanaf de eerste dag na de operatie: 1) om kracht te vermeerderen door het stabiliseren van de knie. Je mag pas uit bed als je je been gestrekt kan opheffen. Het aanspannen van de achterste en de voorste dijspier geeft die stabiliteit aan de knie. 1.1 aanspannen van de achterste dijspier (hamstrings) - Druk de hiel in het bed zonder de knie verder te buigen. Vasthouden en vervolgens loslaten. 1.2 aanspannen van de voorste dijspier (quadriceps) - Aanspannen van de bovenbeenspieren (knieen strekken, knieholtes in de matras duwen en de tenen naar de neus trekken) 1.3 het gestrekte been opheffen (spiergevoel zo ontwikkelen dat je de achterste en voorste dijspier aanspant) 2) plooien van de knie, ontspannend plooien zonder te forceren. - In ruglig glijdt u met de hiel naar de bil en plooit u de knie. Probeer niet de hiel van het oppervlak op te lichten of het been naar binnen of buiten te draaien. Uw knie moet steeds naar het plafond gericht zijn. Pauzeer even, laat de hiel terugglijden en strek de knie. 3) steunen op de geopereerde knie is toegelaten binnen de pijngrens.
na het oefenen steeds een rustperiode in acht nemen (met been horizontaal) en de ICERULE toepassen (ijslegging op de knie met ijskompres, 20 minuten op de knie)
Info: folder ravalidatieschema St Jozef Turnhout Foto: Pedro
Op de foto 'n eigen brouwsel van gewoon gemalen Douwe Egberts met 'n scheutje melk, zonder suiker, 'n appelslof en als afmakertje 'n borrelglaasje Amaretto met slagroom.
Ingezonden door Gerard Schuurbiers.
Antonio Machado schreef: "caminante no hay camino, se hace camino al andar" (vrij vertaald: "de weg is geen vast gegeven, de weg groeit stap voor stap").
In de realiteit revalideert Pedro momenteel van de kijkoperatie aan de R-knie, waar de specialist bot en andere overbodige weefsels heeft verwijderd. De knieschijf is uitgesleten (lees versleten, amaai nu al...), maar er bestaan middelen om dit op te lappen. Binnen drie weken mag Pedro opnieuw de fiets op voor korte afstanden te peddelen...
Virtueel fietst Pedro verder richting Santiago en de trip van vandaag gaat van Villagonzalo naar Población de Campos over een afstand van 80km. Bij het verlaten van Burgos is de fietsroute omgelegd. De N120 gaat hier over in een autostrade en de fietser neemt de alternatieve route via Estepar. De route klimt gestaag tot op de hoogvlakte van Spanje, 'de Meseta'. Pedro fietst hier door een heel ander landschap. Eindeloze graanvelden en dorre vlakten zo ver als men zien kan. Dit gebied wordt Tierra de Campos genoemd. Hier kan het bijzonder heet zijn en gelukkig is er steeds een windje dat voor wat afkoeling zorgt. De wind, afwisselend pal op de neus en gelukkig ook in de rug...
De Meseta en Estepar
Na 17 km krijgt Pedro een eerste klim van 6% onder de wielen, net voor Castrojeriz een volgende van 2,5km met een stijging van 4,5%. Castrojeriz ligt aan de voet van een heuvel in een glooiende vlakte. De Tempeliersburcht op de top van de heuvel dadeert uit de 8ste eeuw. Hier hebben zich menig veldslagen tegen de Moren afgespeeld. De volgt de oude doorgaande weg tussen de verweerde huizen.
Tot in Frómista blijft het heuvelachtig met enkele korte fikse klimmetjes. Na Frómista volgt een van de meest vlakke delen van de Tierra de Campos. In Población de Campos gaat Pedro onderdak zoeken...
PieterVé
Info: Sint Jacobsfietsroute van Clerens Sweerman Foto's: diverse pelgrimsites Zie ook: www.compostela.nl
Pedro's knie-kijkoperatie is achter de rug... Arthroscopie betekent: in het gewricht kijken. Dit is meestal de knie, soms de schouder, de enkel en af en toe de elleboog, de pols of de heup. Met de arthroscoop kan de arts gewrichten van binnen controleren op beschadigingen (zoals gescheurd kraakbeen, gescheurde meniscus, gescheurde banden, gebroken bot, losse bot- of kraakbeenstukken, slijtage van het gewricht, ontsteking...). Met de gangbare onderzoeksmethoden, zoals röntgenonderzoek of echografie, is dit niet altijd mogelijk. Ten tweede wordt artroscopie ook gebruikt om deze letsels te behandelen. De arthroscoop (letterlijk gewrichtskijker) is een instrument dat bestaat uit een buisje, waar fiberglasvezels doorheen lopen. Door deze vezels wordt met een sterke lamp het binnenste van het te onderzoeken gewricht verlicht. Via lenzen wordt het beeld geprojecteerd op een videoscherm. Meer, klik op de afbeelding...
Info: Gezondheid.be
Een wel erg speciale wereldklok, die naast de tijd ook statistische gegevens meegeeft. Terwijl je naar de klok kijkt zie je hoeveel geboorten er nu gebeuren, statistisch gezien, hoeveel mensen er door kanker getroffen worden, hoeveel mensen er sterven aan aids of tbc... Om even bij stil te staan. U kunt de cijfers per jaar, maand, dag of op het huidige ogenblik bekijken...het blijft van Amerikaanse makelij...
Herfsttoer door de Kempen en een stukje Limburg... Schitterend najaarsweer en mooie herfsttaferelen in de vele dreven en bossen, langs het jaagpad en oude spoorbeddingen op het parcours... Strakblauwe lucht, volop zon, kleurenpracht van de herfstbladeren. Start en aankomst in Mol aan het sportcentrum. De Molderdijk aan KP56 brengt ons richting Hulsen en Meerhout. In Meerhout een koffiepauze om de watermolen te bekijken.
Verder langs de windmolen van Zittaart over de Donken naar het kanaal in Kwaadmechelen. Een noodbrug brengt ons naar de andere oever en via een oude treinbedding bereiken we Oostham. Middagpauze in het eetcafé langs het parcours.
Na de koffie fietsen we verder naar de Gerheserheide en bereiken de jachthaven van Leopoldsburg. Het jaagpad langs het kanaal van Beverlo geeft een betoverend schouwspel van rood-bruine bladeren en herfstweerspiegeling op het water.
In Mol-Wezel verlaten we het jaagpad en fietsen richting Mol-Gompel. Een laatste herfstindruk krijgen we nog langsheen een stukje kleine nete...
Knooppunten: 56-36-35-43-44-45-46-22-11-338-339-276-277-275-266-268-58-53-52-55-56 Gefietste kilometers: 64km Tips: Mol centrum - Watermolen Meerhout - Meerhout centrum - Zittaartse molen - Keiheuvel.
Foto's en tekst: Pedro
Rustpauze in café taverne 'de Watermolen' te Meerhout...
TIP: De geschiedenis van de molen gaat terug tot 741. Toen stond hij evenwel verderop, in de Creyndertloop. Vroeger had de molen twee raderen, waardoor zowel eikenschors (voor de leerlooierijen) als graan kon gemalen worden. Door de eeuwen heen verzette de watermolen heel wat werk: graan en schors malen en slijpmolens voor diamant aandrijven. Even na de Eerste Wereldoorlog leverde de molen elektriciteit voor het centrum van de gemeente. Wanneer de molenaar 's avonds het wiel stillegde, seinde hij dat aan zijn dorpsgenoten, door de stroom bij middel van de grote hefboomschakelaar enkele malen te onderbreken. Dat bezorgde hem de bijnaam Peer Plimp. Binnen kan trouwens nog het oorspronkelijke schakelbord bekeken worden. De maalinstallatie is intact gebleven. Ze is nog te bekijken op de eerste verdieping van het gerestaureerde gebouw, waarin nu een taverne is ondergebracht. Locatie : Watermolen 7, Meerhout Openingsuren : Toegankelijk tijdens de openingsuren van de taverne
Ik ben voor de rest van het jaar aan het 'fiets-afkicken'. Niet dat ik verslaafd ben maar ik schroef noodgedwongen het actieve fietsen terug. Nu donderdag 18/10 onderga ik een kijkoperatie (stap 1) aan de R-knie. Een volgende stap (stap 2) zal het afschrapen van het kniegewricht zijn. (zie ook knieletsel op het blog van 21/06/2006) Daarna kijken we wel wat het wordt, beter gezegd wanneer ik terug de fiets op kan. Zoals aangehaald werd het dit weekend een afkickweekend. Zaterdag heb ik de Bart Wellensroute gereden (34km - zie ook log van 7/8/2007). Zondag, nu vandaag dus, fiets ik 60km rond Mol. Verslag van dit laatste leest u één van volgende dagen op dit blog. Ondertussen heb ik me enkele kilo's leeswerk aangeschaft. Natuurlijk dat het leeswerk over 'fietsen' handelt, meer bepaald leesvoer over Santiago de Compostela met al haar facetten. De knieartrose zal me niet beletten om in 2009 mijn doel te bereiken... We moeten werken dat ik tegen 1 mei 2009 (trip naar Compostela) in optima forma verkeer!
Tekst: Pedro
Wie is die derde, die steeds met jou meegaat? Wanneer ik tel, zijn alleen jij en ik hier samen maar als ik uitkijk op de witte weg, dan is er steeds een ander die naast jou meegaat vaag, gehuld in bruin gewaad, met kap. Is het een man, een vrouw, ik weet het niet Wie is dat toch daar naast jou, daar opzij?
(T.S. Eliot, The waste land)
Links: Tosantos kapel
Na de heuvels de bergen...of hoe het zwaarder wordt voor Pedro op zijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostela... Zoals het spreekwoord het zegt dat de laatste loodjes het zwaarst wegen is dit hier niet anders.
Belorado op een hoogte van 790m, vier en een halve kilometer verder bereikt Pedro Tosantos op een hoogte van 990m. Tosantos is een kleine enclave van 57 inwoners. Haar oorsprong ligt in de 10e eeuw getuige het document Iuxta Vivum de Tol Sanctos. Hier maakt Pedro een ommetje om een klim van 7% te omzeilen, de Puerto de la Pedraja (1130m) wordt dus niet aangedaan, te meer daar deze klim op de drukke N 120 is gelegen. Pedro verkiest rustiger wegen, ja zelfs kiezelbaantjes...De afdaling naar Villalómez brengt wat soelaas in het zware dagprogramma. Maar achter de hoek loert opnieuw een klim van 4%, tot Cerratón de Juarros (988m). Pedro fietst nu richting San Juan de Ortega (1000m Dit plaatsje ligt aan de rand van het bergmassief en is door de heilige Juan gesticht. Het heeft door de eeuwen heen aan talloze pelgrims onderdak verstrekt, ook heden nog. In Arlanzón, ook op een hoogte van 1000m en met de strakke wind (7 beaufort) pal op de neus, gaat het richting Burgos. Burgos, de oude hoofdstad van het vroegere koninkrijk Castilië is een druk centrum. Vandaar dat Pedro nog een 7km verder fietst tot in Villagonzalo en aldaar een overnachtingsplaats opzoekt... Na bijna 69 zware kilometers heeft Pedro behoefte aan rust en stilte en ook aan een stevige maaltijd...
Links: kerkje van San Pedro
Pelgrim is rust, bezinning, slapen, eten en verzorging voor zowel lichaam als geest. 1725 km heeft Pedro nu afgelegd, nog 530 km te gaan -lees fietsen-. De vermoeidheid begint door te wegen. Pedro overweegt om een extra rustdag in te lassen. Kwestie om min of meer fit aan te komen in Santiago...
Burgos met de Santa Maria kathedraal
De gotische kathedraal, Santa Maria, is drie schepig, heeft dwarspanden, veel kapellen en een zware vieringtoren uit de 16de eeuw. Er steken acht rijk versierde torentjes boven uit. De monumentale westgevel heeft twee klokketorens met opengewerkte spitsen met zaagvormig profiel. Aan de noordzijde bevindt zich de escalada dorada of gouden trap uit de renaissance tijd. Het portaal van de Sarmental (rechter kruisbeuk, kloosterhof ligt er tegen aan) is goed bewaard. Het beeldhouwwerk in de timpaan is zeer realistisch. Jesus onderricht er de evangelisten en de apostelen. Via een lange trap tussen sacristie en kloostergang komt men er. In de kathedraal zijn veel kunstwerken, grafmonumenten o. a. van Le Cid, retabels (achterstuk van een altaar, meestal gebeeldhouwd of beschilderd) en een fraaie koorstoel. De kapel del Condestabele is achthoekig, heeft acht kleine spitse torens en een rijke wandversiering. Het grafmonument van El Cid Campeador, de bekendste zoon van Burgos, en Dona Jimena bevindt zich onder het koepelgewelf. De hekken tussen transept en koor bestaan uit prachtig smeedwerk. De notenhouten stoelen van de koorbanken zijn alle verschillend en zijn voorzien van palmhouten inlegwerk. In het Casa de Miranda, Calle de la Calena, 29, ingang Calle de Miranda 13, bevindt zich het Provinciaal Archeologisch Museum. een van de rijkste van Spanje. Er bevinden zich Spaans- Romeinse grafzuilen en Westgotische en Moorse sarcofagen. Het fraaiste museumstuk is het met email versierde frontstuk van een grafmonument.
PieterVé
Info: Sint Jacobsfietsroute van Clerens Sweerman Foto's: diverse pelgrimsites
Chocolademousse is ieders favoriet. Maar kent u deze variant al? De mousse belandt niet in de koelkast maar in de oven En de espresso haalt de smaak van de chocolade nog meer naar boven.
Bereiding: Verwarm de oven voor op 180° C. Vet een (spring)vorm van 24 cm in. Smelt de chocolade au bain marie. Klop de eiwitten, voeg de suiker toe. Roer de boter door de gesmolten chocolade en vervolgens de eigelen, koffie en cacao. Meng dit tot een gladde massa en voeg dan de eiwit-suikermassa schepje voor schepje toe, tot alles vermengd is. Giet het in de vorm en bak 30 minuten in de voorverwarmde oven. Haal de taart er wat sneller uit als je een meermousse-achtige substantie wilt.
Info: The Golden Coffee Box Foto: speciale desserts.nl
Over mezelf... Ik ben Pierre V alias Pedro Op Sinterklaasdag, anno 1948, ben ik als Mechelaar de wereld op gezet. Nu al geruime tijd woonachtig in "mijn dorp in de Kempen". Hobby's: Fietsen in de vrije natuur Geocaching en koffieleut... Heb net een fietstocht als peregrino naar Santiago de Compostela achter de rug ten voordele van... LCH Belgium vzw (Langerhans Cel Histiocytose)
Een oud recept van grootmoeder. Het werd met stoofperen uit de boomgaard gemaakt, overgoten met warme koffie en op de Leuvense stoof een paar uren zachtjes gestoofd. Het werd lauw of koud opgediend met een stevige boterham gesopt in de koffie. Dit is een modernere versie.
Het verdere verloop van de revalidatie...
Ik ben voor de rest van het jaar aan het 'fiets-afkicken'. 
