............. die brengt de " the indian summer " Dat laatste stukje zonder kommer Al is het in de tiende maand toch is de zon nog niet versmaad Zij geeft haar licht aan 't herfst gebeuren en brengt het bos in kleuren Van eikeldop, tot kastanje rood van beukennoot tot bessen rood . Een dwarelend blad doet zijn laatse vlucht Legt zich op het bruin tapijt en zucht Maar het is geen treurnis dat het meent zijn taak is volbracht , en het nieuwblad gespeent Zo heeft ook deze maand haar mooie dagen die kleur en geuren dragen Roest bruin en goud geel de tover is de herfst zijn deel .....................
Het morgen klokje wekt met helder lied De mens die donkere nachten sliep het zingt de hymne aan de herboren dag met hem die eens temeer hem zag
Kijk hoe het zwart graniet zo wit omkuift gestreeld word door het gouden schijn de schooheid schenkt aan de azuur blauwe hemelzijn
Hoe schrijnend is mijn onmacht bij die dingen hoe pijnlijk dat ik geen woord kan vinden Om als de vogels kweelend te danken , Danken voor die mooie morgend vree .
Zo was ik nog even terug aan het denken toen mijn vrouw en ik in het zieken huis lagen na een aanrijding , en dacht aan die engelen van de nacht die gaven licht en toch bleef hun kaarsje branden ...... aan de verpleegsters van die stonden .
Het legioen der witte engelen
In een kluwen van kronkelende nevels in een waas van vernieling en bloed kwamen handen uit witte wezens en ogen vol liefde gloed
Van de zwarte nacht tot het krieken van de dag gewapend met streelende handen en lieve lach vecht U met wat mensen leed bracht leed ongemak en pijn heelde u zo zacht
Met ogen vol van liefde en ongedwongen goedheid bracht u in bange harten , een warme moederlijke vree vertrouwen en zin voor verder leven , met eigen moed de liefde voor het leven dragen jullie met je meee
Oh Heer, wij danken U voor het engelen legioen die u ons zond , uw engelen van de nacht Uw cherubijnen die ons in de dag van pijn ontdoen voor allen die hielden voor ons de wacht
Dank Legioen der witte engelen die doorliefde weer leven geven dank u schimmen van de nacht dank u allen voor uw zorgen .
Maar daar zijn wij terug door gekomen zij gaven weer licht van hun kaarsjes .
Mijn beste vrienden even weg geweest ..... neen niet in vakantie thuis werk , geprofiteerd van het weer om wat schilderwerken te doen de "boel " moet ge toch ook onderhouden hé ,en in den tuin begint ook al de herfst kuis van snoeien en knippen zo peterke weet wat doen , maar nu toch weer even naar mijn blokske ; ik weet niet wie aan huis komt maar ik schrijf voor ieder en voor me zelf als ik zo aan het klussen ben , dan kan ik aan veel denken over toen en nu , over grote en kleine problemen , maar wie leest al deze bedenkingen?......... zo als het volgende . Parijs .
Een vreemde in de stad .
Stad van licht vol duisternis stad vol van doode mensen stad vol schijn en ergernis stad van nooit vervulde wensen
Stad met straten vol rollend staal stad vol weelderig klater goud stad met kontrasten zonder paal stad die niet van mensen houd
Ratelend vloeit de mensen zee in het binneste van haar schoot en braakt ze in wezenloze vree als buit weer op als schroot
Staal beton pompuis gedoe hun ogen staren , zij zien het niet Moderne tijden , vervlogen roem verdwijnt voor hen in 't helse niet
Zij zoeken in de duistere nacht de rust , de vree van een goedig woord ze lopen , rennen weenen zacht maar de stad heeft hen vermoord .
Vandaag 21 september de herfst doet zijn intrede en schenkt ons duizende juwelen , parelsnoeren geweven door vlijtige pootjes met een gerafineerde zekerheid en acobatie , wat is het prachtig eens het resultaat te zien , van die duizend mistparels die als diamantjes fonkelen in de vroege herfstzon ; Mens maak eens één minuutje vrij want zo iets kunt je niet kopen .....................ik vond ze deze morgen in de tuin en bracht ze mee voor U .
Rijden is plezant , rijden is plezant , rijden op een karreke met vier wielen ......... en maar zingen en genieten van de "oude wijven zomer " groot en klein een waar festijn .
Onder Moeders paraplu zaten eens twee kindjes Anneke en Janneke dat waren dikke vriendjes en de regen deed van tik tak tok .......en de klompjes van klep klap top ........ zo klonk het liedje in de " papschool "weet U het nog ?
Ik zag hem weer , de oude philosoof op de stenen bank,bij 't Romaanse kerkje verdiept in zijn Gods geloof . Met natte ogen turend , naar het oude zerkje zijn lippen prevelden , de verzen uit zijn geest van hoe het vroeger was geweest . De speelse lach om zijn mond Was als een spiegel van zijn ziele grond. Het is als een spelende wind die tekent met de zon en het loof der bomen , dansende nimfen op gras en grond . Hoe fijn te luisteren naar zijn dichterlijk woord Over , hoop , liefde en te leven hoe het hoort over kwaad en gramschap en mensen haat , over de duivel en het werelse kwaad , over de bakker , de boer of de speelse hoer . Niet zelden roept hij de schipper terug naar zijn roer " Doe zo als ge zijt " leef zo als de Heer u schiep, want eens zal hij u vragen , over welke weg gij liep Was het enkel om uw eigen lief behagen of hielp u ook anders lasten mee te dragen ? Uren zou ik nog kunnen luisteren naar die oude philosoof die in zijn hart "God " in de mensen looft .
Neen het is niet de halverman , maar de schoenmaker van Bokrijk , als ik hem zo bezag begon mij een versje zich te spinnen .......
Herfst , Kan de herfst ook somber stemmen ? Doet hij niet de jaren tellen De herfst van het leven waar wij angst op kleven . Is alles nu gauw voorbij of brengt hij nog een rijp getij Zijn de dagen nu enkel nog verdriet en pijn ? of kan het ook nog vreugde zijn . Het is de tijd dat men warmte zoekt en geborgenheid voor zijn" IK " opdoet De tijd van samen leven zich mekaar de handen geven weg de tijd van zelfzucht en beheer het doel van de jaren van weleer. Leer rijp en ouder nu te "zijn " een begrepen liefde , een kusje klein Verdrijft de zwarte dagen die overkomen als regenvlagen achter de wolken schijnt immers altijd de zon Maak uw huis waar het begon Een tempel voor een mensen ziel waar eens je hart op viel ;
Ik neem even de draad terug op ....;zo verging het die jongens die ook zoon en soms vader waren waar moeders en kinderen om weenden , dagen zonder verzorging , zonder hulp , hier een paar dagen in het lazaret en dan ging het , in geen beestewagens maar, maar in een grote "Rood Kruis " trein naar Duidsland of ze keerden nooit meer terug in hun heimat . In één van de laatste kovooien , toen wij een evacuatie van een beesten wagen bezig waren , merkte ik een ander kleur van uniform op , in de duisternis was het moeilijk ontwaren . Nader onderzoek bracht ons bij een Engels onderluitenant welke gekwetst was door scrapenel inslag in het rechter bovenbeen , na een paar woordjes in het bijeen geraapt engels kon ik hem gerust stellen , dadelijk zou hulpkomen , gauw bracht ik rapport aan onze afdeeling chef Dr Van Dessel verder navraag bracht nog aan het licht dat er nog twee engelse en twee "yankees" in het convooi waren na beraad werd er" een transport " voor zien , daar het ging om krijgs gevangenen konden wij ze plaatsen onder de conventie van Geneve , En nu de balans van de oorkog toch was over geslagen verloren wij "onze gevangenen" niet meer uit het oog en zo konden wij hun transport naat Duitsland verhinderen , en onder de diensten van het internationaal Rood Kruis overdragen aan hun repectivelijke corpsen , na de overdracht en verzorging van het hospitaal aan de gealieerden na een achtal dagen De daarop volgende dagen waren " onze bevrijde soldaten " de helden van de bevolking en werden zij als het ware onder bloemen bedolven ; want een geheim kon het niet uit blijven . Voor mij was het een onvergetelijk moment wanneer de luitenat zijn officier ster van zijn epaulet nam en ze mij als gedenkenis schonk voor onze merkwaardige kennismaking en verloop , onze amerikaan , New york , gaf zijn baret die gauw werd versierd met de luiteneant ster van "Sir Cari Williams van de Royal Engeneers. Met deze luitenant had ik dan nog kontakt in november 1945 toen ik als vrijwilliger in de school van het vliegwezen bij de R.A .F in Engeland dienst deed , Ons weerzien , welke op verzoek van hem plaats greep in zijn eenheid welke hij terug , na genezing en revalidatie als Capitain bevelvoerder was . zo als ik zij dat weerzien was voor mij een moment die veel oorlogs geweld deed vergeten , weer eens was de over wonnene ; de winnaar hoe absurd het ook mag klinken , en hoe gebeurtenissen iemands leven kunnen beinvloeden . Het zijn niet enkel souveniers gebleven ..........
En nu genoeg in deze donkere september maand en gaan wij wat kleur en leven geven ....... nu weet u van waar die ster en die amerikaanse baret peter
