Ook hier zijn kinderogen , maar wat weerspiegelen zij ? leed , afkeer , spontaan misnoegen en achterdocht ? en toch zijn zij ook de bouwstenen van een nieuwe generatie . . . de steenen lagen er maar de wil tot bouwen miste ik hier dan weer. . . . .
Spiegels van hun ziel Onschuld , stalend Liefde vragend Als spaken van een levens wiel Lieve snoetjes Met ogen van smaragd Die U groeten Die om uw liefde vragen Als hadden ze u verwacht Zij willen u dan spreken Zij willen u dan voelen zij willen u als een deken Soms enkel een kleine snoep Menigmaal heb ik het ervaren Als op reis dan waren Wat dank van kinderogen is Iets wat ik hier soms mis . . . .
Kinder ogen . . . ze spreken niet maar zeggen zo veel deze donkere parels stralen een licht , die ons beroerd . . . . Ik denk dat daaruit wel een stukje proza vloeit . . . .even goed bekijken en dan . . .
Ja we voelen het stilaan komen , de frissere dagen , het begint zo stillekes vroeger te donkeren , alles tekens van de komende Herfst , we hebben onze nazomertje gehad en het was goed , de herfst kan nu zijn schoonheid spreiden met zijn mooie zon en avond rood . . . .
Mag ik even ? na al die schoonheid en romantiek even weguit die droomwereld ? ? . . . . . en toevallig kwam ik gisteren verzeilt op een laat T.V. programma waar men de tijd had terug gedraaid naar de andere eeuw , de jaren van de grote oorlog 1914 - 1918 het scheen zo lang geleden ,en toch is er niets veranderd die strijd gaat steeds maar voort tot vandaag , men handelde over de grootse veldslag ooit " De slag van Verdun " En terwijl ik naar de gruwel keek dwaalde ik in gedachten af en dacht aan de oude briefjes ik had ooit gekregen van een oudere man , het waren brieven van een brancardier; een jonge pater aan het Flaanderens front geschreven in een gewoon "cahier " schrijfboek met potlood , gewoone taal uit die tijd Ik wil er een brief uithalen die hij E.H. pater Fredriek Wellens schreef in rijmverzen aan zijn familie . (origeneel) We moeten ons plaatsen aan het Yzerfront 1916
Aan Louis vanden Wijngaard. H'Is dood mijn trouwe vriend Gestorven voor zijn land Gesneuveld als een held Het wapen in de hand O Bittere oorlogswee Wat zijt gij zwaar om dragen Mijn oog is moe geweent Mijn bange hart wil klagen opdat gij viel mijn vriend zoo dierbaar aan mijn hart' 'K zie reeds in 't verre dorp De wreede bange smart De droeve harte pijn Het vloeien van de tranen Geniet uw schoone ziel De zoete hemelvreugde Daar hoop ik eens met u Die mij zoo hebt bemind Voor eeuwig saam te zijn Mijn goede trouwe vriend
de waterlelie . . . ." the lotus " symbool nan zuiverheid , een gift uit duizend en één nacht . . .. zo heb ik het hervaren in het Oosten waar de armsten der armen hun portie rijst betaalden met een lotus bloem , zo rijk in schoonheid dat zij het "dank u "waren van de poveren
. . . . daar is de fantasie de kleurijke meester , het kind , het zijn of genieten van de grote wereld in popformaat daar leeft men enkel in vreugde en schoonheid tot zelfs de reus geniet er van al is hij dan veel groter dan wij . . .
In die rust en Goddelijk schoon" de amazones " ze , genieten van de grootsheid en het klein , van de cosmos en het bosmos , en hun ros , De blauwe hemel , de purperen hei en hun edel "gerei "Alles als een symphonie . . . .
. . . .. eigenlijk is het nu geen museumweer , daarom een wandeling in het bos , langs veen en heide , duizend voud zijn de uitnodigingen van de bloeiende "erika" naar de honderd kabouter stoeltjes . . . ..
Ja toen waren er nog ambachtslieden , ieder in zijn stiel ; echte kunstenaars in hun doen , zo was er de gareelmaker die in leder de schouder stukken en riemen maakte voor de trekdieren zoals ossen en paarden ; ja het waren krakken die mannen .
De tijd van toen . . . .herinneringen ...... ja ik heb hem nog gekent , daar om spring ik in het verlof wel eens een museum binnen en kijk hoe het was toen ik "klein "was
MAAR we moeten verder met een wereld die nooit meer zal worden als voor 11 september ? een achterdocht en angst zal ons ongewild of niet achtervolgen , meer onrecht en vergelding , onverdraagzaamheid zal ons vervolgen en ons hullen in een wolk van ongenoegen en onveiligheid . . Laten wij ieder in zijn eigen kleine kern trachten er iets aan te doen , vriendelijkheid , een wuivende hand , een lach moeten terug ons gezicht verhelderen en rust uitstralen , Kijk naar buiten het mooie weer en een stalende zon geeft ons het voorbeeld ......... Of misschien deze oude schilderij , de rust van deze twee oudjes rond de leuvense stoof in een klein gebed en gedachten zo was het vroeger lang geleden . . . .
On vermijdelijk !;!;!; Ja ik voel ze komen de spookjes van weleer ; ze verschijnen al op vele plaatsen 
Zeg doen jullie ook mee? ???
Ook hier zijn kinderogen , maar wat weerspiegelen zij ? leed , afkeer , spontaan misnoegen en achterdocht ? en toch zijn zij ook de bouwstenen van een nieuwe generatie . . . de steenen lagen er maar de wil tot bouwen miste ik hier dan weer. . . . . 
Kinder ogen . . . ze spreken niet maar zeggen zo veel 
Ja we voelen het stilaan komen , de frissere dagen , het begint zo stillekes vroeger te donkeren , alles tekens van de komende Herfst , we hebben onze nazomertje gehad en het was goed , de herfst kan nu zijn schoonheid spreiden met zijn mooie zon en avond rood . . . .
. . . na de romantise mijmering . . . . . een mooi morgen ontwaken , langs de waterkant als een ballet van " Elfjes "
de waterlelie . . . ." the lotus " symbool nan zuiverheid , een gift uit duizend en één nacht . . .. zo heb ik het hervaren in het Oosten waar de armsten der armen hun portie rijst betaalden met een lotus bloem , zo rijk in schoonheid dat zij 
Het " camera-ke " van Peter altijd gereed voor een gepast shot , Hier met vrouwtje Alice in wonderland , en zij genieten wie het meest ?
. . . en waarop schoot hij los ? op . . . de meisjes van "Can -Can " zij zijn toch zo lief . . .
. . . Ja op de site van den Bompa kunnen zelfs de kleintjes te recht . en genieten van de kleuren en popjes ? een leven voor groot en klein . . . .
. . . . daar is de fantasie de kleurijke meester , het kind , het zijn of genieten van de grote wereld in popformaat daar leeft men enkel in vreugde en schoonheid tot zelfs de reus geniet er van al is hij dan veel groter dan wij . . .
In die rust en Goddelijk schoon" de amazones " ze , genieten van de grootsheid en het klein , van de cosmos en het bosmos , en hun ros , De blauwe hemel , de purperen hei en hun edel "gerei "Alles als een symphonie . . . .
Als de hei bloeit op heide is de herfst in het land en vieren de kabouters feest tussen het purperen en het zand ,
. . . .. eigenlijk is het nu geen museumweer , daarom een wandeling in het bos , langs veen en heide , duizend voud zijn de uitnodigingen van de bloeiende "erika" naar de honderd kabouter stoeltjes . . . ..
Ja toen waren er nog ambachtslieden , ieder in zijn stiel ; echte kunstenaars in hun doen , zo was er de gareelmaker die in leder de schouder stukken en riemen maakte voor de trekdieren zoals ossen en paarden ; ja het waren krakken die mannen .
De tijd van toen . . . .herinneringen ...... ja ik heb hem nog gekent , daar om spring ik in het verlof wel eens een museum binnen en kijk hoe het was toen ik
MAAR we moeten verder met een wereld die nooit meer zal worden als voor 11 september ? een achterdocht en angst zal ons ongewild of niet achtervolgen , meer onrecht en vergelding , onverdraagzaamheid zal ons vervolgen en ons hullen in een wolk van ongenoegen en onveiligheid . . Laten wij ieder in zijn eigen kleine kern trachten er iets aan te doen , vriendelijkheid , een wuivende hand , een lach moeten terug ons gezicht verhelderen en rust uitstralen , Kijk naar buiten het mooie weer en een stalende zon geeft ons het voorbeeld ......... Of misschien deze oude schilderij , de rust van deze twee oudjes rond de leuvense stoof in een klein gebed en gedachten zo was het vroeger lang geleden . . . .
De chaos . . . . en waar zou het eindigen ? 
