hier gaan we verder ........ om het lichtspel op de hemelse kathedralen tegen het purperen hemel spansel mede te beleven . Het spelen van de wind werd als een wolk van strelende muziek ,op zo een moment vraagt men zichaf " is het niet hier dat de muziek "word geboren ? is het niet hier , in die sfeer dat gevoel voor muziek in een mensen kind word geboren.Het deed me terug denken aan mijn prille jeugd , en kinderjaren , toen ik op moeders schoot luisterde , in de zalige geborgenheid van haar liefde , naar het neurien van liedjes die gingen over vogeltjes en bloemen en lieve mensen ; .ik denk dat toen het instinkt zich heeft onwikkeld en met de komst van de radio , ja het is zo ik wijk even af maar het was zo over vijfenzeventig jaren de radio was nieuw en een bron voor ons , het geluid dat op een magise wijze tot ons kwam . Ik herinner mij nog zeer goed die avonden , die ik samen met haar door bracht aan dat kleine kastje en luisterden naar alles wat muziek was , het gewone lied , over de operetten naar de grootmeesters die ons op oudere leeftijd werden gebracht als waren het " kinderen der Goden " hier ligt dan wel de kern van mijn romantische ziel en denken ............ tot weldra gaan we verder reizen ....
Toen nog over 56 jaar ......Jong en overmoedig trokken wij met onze "kever " de grenzen over Duitsland in de Eifel door langs Moesel en Rijn steeds maar kijken en zoeken naar de bergen , die bergen met een grote"B " en zo kwamen wij in Beieren met één oog naar Oostenrijk het andere naar Zwitserland , waar wij in de Saasvalei het eerste oogkontakt hadden met de eerste vierduizenders , de eeuwige sneeuw , de grootheid , de pracht de kracht die daar van uitging had ons te pakken , hoe onverklaarbaar schoon was die eerste aanblik , als een droom meer als een dagdroom , hierwas het werkelijkheid , hier zou ik verwijlen en naar de stem van de schepper luisteren, hier heb ik mij dikwijls tussen hemel en aarde gevoeld , tussen de wolken de eeuwige sneeuw van de gletshers , de zingende wouden , groene weiden en grazende koeien hier kon het stil zijn en kon men er naar luisteren ......; Over stilte gesproken , zo hadden wij eens in en berghut geslapen " De Weismies " boven de drie duizend meter , geslapen als ge het zo wilt noemen in die omstandigheden het was in de zeer vroege morgen zowat vier uur toen het bergrood ons betoverde ,en de heilige zucht van de bergen die ontwaakten , en een ritselend lied lieten glijden over de kristallen sneeuw als wilde hij de rotsen wekken om het roos ontwaken van de zon ..........we gaan zo verder.......oo
Hello Folks ! Gaan jullie mee op reis ?......... Daar gaan wij dan . Wij reizen om te leren was eens een gezegde die wij tot de onze hadden gemaakt; ik ga trachten een paar indrukken neer te pennen welke zich hebben vast gepint tijdens het doorkruisen der continenten , van Europa naar de U.S.A van Mexico naar Azié steeds opzoek naar de "roets"van ons bestaan en geloven , een zoeken dat steeds voor verassingen zorgde , en de geest ieder maal verrijkte, het ontmoeten van mensen , van alle kleur of ras , van klas of stand , cultuur of godsdienst, heeft ons steeds sterk geboeid ,en rijker gemaakt . In deze dromerijen ga ik toch een beetje orde leggen , wij draaien de klok even 56 jaar terug , pas getrouwd wat wil zeggen dat het ertoen heel anders aan toeging , geen sateliet verbindingen ; geen T.G.V. of supper snelle vliegtuigen ; geen computers ..... alles was rustiger en sappiger ? wij hadden onze eerste volkswagen " Kever " Waar de eerste experimenten werden mee gestart . en nu vooruit ..........
Hallo de film las is hersteld en hoe? ik heb me een spinter nieuwe computer aan geschaft , En nu is het even wennen , die mannekes zijn zo vlug dat dien "oude" moet lopen maar op hetg emakske zullen wij "hem " wel onder de knie krijgen en nu terug zoeken naar "onze Peter " onze poedel " al is hij er al niet meer hij is toch de patroon van mijn blog ?
De bron is een penne vrucht een dag aan zee ......
Glijdend elegant dansen witte kopjes een ballet op de blauwe diamanten zee Wit rollende schuimstrepen laten een notenbalk op het gouden strand Sierlijk tekenen de meeuwen in hun glijdende vlucht de volle noten En....gedragen door en lichte bries komt een fluisterend lied uit de zee en vleit zich in ons oor Een melody , een zang vol melancholie van weidsche oorden en dansende nimfen voor Neptunus troon De Meester der grote wateren omgeven door sirenen die Witte wolken tekenen op de eeuwig deinende horizont Van sterven en nieuw leven ;
Als oorlogs vrijwilliger bij de R.A.F.vertrok ik naar Engeland de angst voor het onzekere werd overwonnen door de strijdlust van een jong idialist , die nu aanvoelde wat het was van onder een juk te komen ; Maar niet tegenstaande al het meegemaakte in de gruwel van de oorlog , zou het een nieuwe proef worden , hoe sterk men was in al zijn overmoed ?? het afscheid nemen van zijn moedertje deed toch pijn van binnen , en als zij nog een kruisje op het voorhoofd plaatste , ja dat was vroeger zo , kwam een krob in de keel . Eerst droeg ik het rode kruis op mijn borst als roodkruissoldaat en nu kon het misschien een andr kruis worden ..... maar niets is bestand tegen het geweld van bevrijde vogels ....
Ja , Even terug .........Op allerlei gebied heeft de oorlog , niet bij mij alleen grote invloed, gehad , op de vorming van mijn karakter en persoonlijk doen . De dicipline , het leren je iets te ontzeggen tot zelfs de ontbering te aanvaarden ; Het leren zwijgen en leren luisteren , heeft men moeten ondergaan , voor men kon of mocht spreken .Het onderscheid maken tussen fictie en werkelijkheid , bedrog en en waarheid , tussen tragedie en romantiek . Het onderscheid tussen de kleuren leren kennen , zij het wit , zij het zwart , al zijn dat geen kleuren ? zij het dan rood ; geel of blauw , het zijn harde kleuren en soms moeilijk op het palet te bewerken ,en te verwerken tot een symphonie van recht lijnige structuren ; Geen sinecure om in deze wereld die soms wel een jungle lijkt ; uw weg te vinden en uw man te staan . zo moet je eerst uw geloof verliezen , zo als Christus dit even deed , en eerst dan ontdekt men de mens , namelijk door het herkennen van het"ik" in de kern van vele zaken en men vaststeld , waar tegen woordig de vervreemding schuilt. het is alles als een koud beeldhouwwerk waar nog de warmte dient in te komen , de warmte van liefde , begrip en openheid ; Dan voelt men op 80 jarige leeftijd wat het leven van u gemaakt heeft en of je , je les geleerd hebt . De les van" wit en zwart " van" staat en kerk " van "oorlog en vrede " Dan hoeft men niet om te kijken en kan men van uit zijn hart zeggen : "Mijn les heb ik geleerd , en de vruchten geplukt ", Even bedenken .............. Peter
8Mei 2005 memorabele dag 60jaar na de wapenstilstand van de oorlog 1940-45 Als wij even verdwalen in onze gedachten en de memories van die oorlog, die dan voor onze generatie zo veel betekend , en ons dan ook heeft getekend na vier jaren van ellende bezetting en angst ; dan komen vele beleven en gebeurtenissen naar boven enkele wil ik u wel vertellen ............
Bij ons vieren wij Moederdag , Moeder het mooiste woord op aarde. Moederdag ! Mijn grote vreugde zou zijn te kunnen vertellen, vertellen aan de mensen over , hoe een gewone man , de liefde voor de geest van zijn moeder tot een werkelijkheid is gekomen . Een liefde gegroeid uit een diep denken , over het alles omvattende leven , het leven dat toch steeds groeit in de schoot van een vrouw , of ze nu wit, zwart , geel bruin , of koolzwart is, steeds is het een vrucht van nieuw leven , een nieuw leven,.Niets komt tot iets ; als het niet de warmte van een schoot heeft gekend : en in barens weeen is gespeend. Het zijn de vreugde , de liefde en de pijn ; die zin aan het leven geven , en de misteries van zijn leven beter doen begrijpen , is het niet wonderbaar ; dat mensen steeds grijpen naar de hand van hun moeder , wanneer er nood is of leed ; wat zijn wij zonder haar troostende woorden , wat zijn wij zonder haar vreugde , zonder haar liefde .Wat zonder pijn ? hoe zouden wij het geluk van het leven kunnen begrijpen zonder al deze , Daarom zal een hart dat weent, zijn tranen drogen aan "de bron ". Zijn ogen zullen weer gaan stralen , en door zich te geven aan andere , zal zijn hart weer gaan slaan , door de glimlach van zijn Moeder , deze staling zal hem eeuwig doen leven ; Daarom is "De moeder " het leven van de gemeenschap .......;
Sorry ik was even aan het weg deemsteren maar daar om die bloemen voor alle Moeders ; Peter .
Regen in de stad........ Ook bij regen kan" het stad "er schoon bij zijn .... al is het dan wel anders Een kille , veregende stad Onder een bol geslagen regenscherm Zoeken twee mensen wadend een pad tussen plassen en modder berm; Koud verstijfd staan terrasstoelen tegen hun tafeltje gedrukt dicht bij mekaar om't nat niet tevoelen Hun ruggen voor de buien gebukt. Een stads duif trippeld dik gepluimd door het weerspiegelend nat haar donkeren schaduw, slecht geluimd Pikt nu lings , dan rechts maar wat . Ongelukkig staan gebouwen en torens zich te spiegelen vervormd en onthuts , in het nat , te wiegelen . Wat zijn wij toch veel mooier in het gouden zonnelicht dan nu met onze natte knoken zo vol jicht . . Toe klokken roept de lente zon !...... maar "Roeland" zucht ....als ik maar kon en weer stoomt de regen neer op mens en dier en oude steen als wilt hij ons knetterend tergen om ons verweer ons verkillen tot op het been Maar niets zal het u baten Weldra moet gij ons verlaten gij "oscar " der natte winden en... dan zullen wij een fijn terrasje vinden .
dat was even een tourtje in de veregende stad groetjes tot kijk . Peter .
Toen nog over 56 jaar ......Jong en overmoedig trokken wij met onze "kever " de grenzen over Duitsland in de Eifel door langs Moesel en Rijn steeds maar kijken en zoeken naar de bergen , die bergen met een grote"B " en zo kwamen wij in Beieren met één oog naar Oostenrijk het andere naar Zwitserland , waar wij in de Saasvalei het eerste oogkontakt hadden met de eerste vierduizenders , de eeuwige sneeuw , de grootheid , de pracht de kracht die daar van uitging had ons te pakken , hoe onverklaarbaar schoon was die eerste aanblik , als een droom meer als een dagdroom , hierwas het werkelijkheid , hier zou ik verwijlen en naar de stem van de schepper luisteren, hier heb ik mij dikwijls tussen hemel en aarde gevoeld , tussen de wolken de eeuwige sneeuw van de gletshers , de zingende wouden , groene weiden en grazende koeien hier kon het stil zijn en kon men er naar luisteren ......; Over stilte gesproken , zo hadden wij eens in en berghut geslapen " De Weismies " boven de drie duizend meter , geslapen als ge het zo wilt noemen in die omstandigheden 
Als oorlogs vrijwilliger bij de R.A.F.vertrok ik naar Engeland de angst voor het onzekere werd overwonnen door de strijdlust van een jong idialist , die nu aanvoelde wat het was van onder een juk te komen ; Maar niet tegenstaande al het meegemaakte in de gruwel van de oorlog , zou het een nieuwe proef worden , hoe sterk men was in al zijn overmoed ?? het afscheid nemen van zijn moedertje deed toch pijn van binnen , en als zij nog een kruisje op het voorhoofd plaatste , ja dat was vroeger zo , kwam een krob in de keel . Eerst droeg ik het rode kruis op mijn borst als roodkruissoldaat en nu kon het misschien een andr kruis worden ..... maar niets is bestand tegen het geweld van bevrijde vogels ....
