Wij maken nog eens even een overtochtje ? ........
Zo vloden wij van het eene continent naar het andere, om te leren en mensen te ontmoeten ; mensen die een schakel zijn in ons begrip " wereld " Neen Europa is de wereld niet alléén , India meer dan achthonderd millioen mensen is een leven in een universum , een onderdeel van de schepping , een atoom in een structuur, niet los te maken uit het geheel van denken en ontstaan , van bestaan en voortbestaan , van leven en overleven . Een eerste kontakt doet huiveren , niet begrijpen , maar bij nader toezien , herzien wij onze denkwijze en worden het element angst en afkeer overwogen , kan men zelfs in de origenalen onze " roots " van godsdiensten en levens regels vinden . India " moeder " der wijzen . Wie zal het ons zeggen , iets wat wij hebben geleerd op al deze reizen is " leren geven " En dat wij moeten leren dankbaar zijn te kunnen geven ; De armste onder hen hebben ons het getoond zij hadden niets maar gaven ons toch een lotusbloem .
Is dromen bedrog .......... ik had wel gezegd dat wij naar het hoge noorden gingen maar het goede weer deze dagen dreef mij af naar ? Florida , Disney world , Kenedy space center , Cruises ? exotische namen als Venezuela , Carracas , de eilanden van de wind ........ Martinique St Thomas . eigenlijk hadden wij nooit durven denken of dromen dat , "Dat " eens zou kunnen werkelijkheid worden ....... En nu is het of wij één nacht hebben gedroomd , een droom die ons eens te meer zo mens verijkend heeft gemaakt , nog meer omdat wij dit maal enkel met ons beidjes het grote avontuur te gemoet traden , een intrede in de wereld der fantasie ; met een grote vogel van uit dat kleine Duffel naar het grote AMERIKA .... here we comme .....
Door purperen luchten en over blauwe zeeen de U.S.A. ontdekken zo als Columbus het deed , al was er toen nog geen Disney world , dat in een alles over schrijdende fantasie ;toch die "koele " europeanen kon ontdooien in de warmte van kinderlijke eenvoud : Een mooi gevoel , u terug als kind te voelen en een droom in werkelijkheid te beleven . Wij spreken dan wel van die goede ouden tijd , maar we zijn dan wel gelukkig te mogen leven in de eeuw van de evoluties .... en revoluties .... morgen gaan we verden dag
U herinnerd nog die vroege morgen in de bergen.......van vorige week , hier was het dat ik de bron ontdekte van mijn mens zijn ,wat ons doet leven , en wat het voedsel is voor onze ziel .Van dan af ben ik beginnen te zoeken naar de reden van ons bestaan , wat wij vernomen en geleerd hebben op die morgen bij het ontwaken van de bergen, heeft veel wegen geopend voor het zoeken naar de waarheid , hoe ze te vinden ,en waar . En zo starte ik de zoektocht , verder door de wereld op zoek naar " mijn roets "want na het vinden van de ziel ,vroeg ook de geest om voer en welk land kon ons het meest vertrouwt maken met de oude kulturen dan het land der Romeinen , Italia :Langs Oostenrijk over berg en dal , langs Cortina over " de strade del sole "naar Milaan , Verona , Rome , Vaticanstad , Venezia .Napels ; Allemaal namen die bruisen van kunst , muziek , architectuur , van operas en beeldende kunsten alles in een symphonie gedirigeerd door het toverstokje van moeder natuur . Rome de eeuwige stad met haar groot verleden , haar Carracala , haar zuil van triaanus , de triomfboog van Augustinus het colliseum, het Vatikaan twistpunt van ons geloof , vraagteken bij bezoekers naar de bronnen van de leer , de weg naar de Heer van de cosmos . Hoe groot was dit rijk in de geschiedenis ? Hoe mooi omkaderd de natuur de historische monumenten .Hoe wijzen de grote groene cipressen hun lange vingersop naar de blauwe luchten , hoe weerspiegeld de Dogenstad zich in de kanalen , en droomden wij van de Borgeas en de Medicies . Hoe zalig was het te varen in een gondel op het " canale grande " onder de brug de zuchten , of een "cola " te drinken op het St Marcus plein , wat waren we toen al gelukkig , dit alles te zien en te kunnen mee maken ....... maar de trek in ons zocht reeds andere horizonten van het zuiden naar het hooge noorden ..........
hier gaan we verder ........ om het lichtspel op de hemelse kathedralen tegen het purperen hemel spansel mede te beleven . Het spelen van de wind werd als een wolk van strelende muziek ,op zo een moment vraagt men zichaf " is het niet hier dat de muziek "word geboren ? is het niet hier , in die sfeer dat gevoel voor muziek in een mensen kind word geboren.Het deed me terug denken aan mijn prille jeugd , en kinderjaren , toen ik op moeders schoot luisterde , in de zalige geborgenheid van haar liefde , naar het neurien van liedjes die gingen over vogeltjes en bloemen en lieve mensen ; .ik denk dat toen het instinkt zich heeft onwikkeld en met de komst van de radio , ja het is zo ik wijk even af maar het was zo over vijfenzeventig jaren de radio was nieuw en een bron voor ons , het geluid dat op een magise wijze tot ons kwam . Ik herinner mij nog zeer goed die avonden , die ik samen met haar door bracht aan dat kleine kastje en luisterden naar alles wat muziek was , het gewone lied , over de operetten naar de grootmeesters die ons op oudere leeftijd werden gebracht als waren het " kinderen der Goden " hier ligt dan wel de kern van mijn romantische ziel en denken ............ tot weldra gaan we verder reizen ....
Toen nog over 56 jaar ......Jong en overmoedig trokken wij met onze "kever " de grenzen over Duitsland in de Eifel door langs Moesel en Rijn steeds maar kijken en zoeken naar de bergen , die bergen met een grote"B " en zo kwamen wij in Beieren met één oog naar Oostenrijk het andere naar Zwitserland , waar wij in de Saasvalei het eerste oogkontakt hadden met de eerste vierduizenders , de eeuwige sneeuw , de grootheid , de pracht de kracht die daar van uitging had ons te pakken , hoe onverklaarbaar schoon was die eerste aanblik , als een droom meer als een dagdroom , hierwas het werkelijkheid , hier zou ik verwijlen en naar de stem van de schepper luisteren, hier heb ik mij dikwijls tussen hemel en aarde gevoeld , tussen de wolken de eeuwige sneeuw van de gletshers , de zingende wouden , groene weiden en grazende koeien hier kon het stil zijn en kon men er naar luisteren ......; Over stilte gesproken , zo hadden wij eens in en berghut geslapen " De Weismies " boven de drie duizend meter , geslapen als ge het zo wilt noemen in die omstandigheden het was in de zeer vroege morgen zowat vier uur toen het bergrood ons betoverde ,en de heilige zucht van de bergen die ontwaakten , en een ritselend lied lieten glijden over de kristallen sneeuw als wilde hij de rotsen wekken om het roos ontwaken van de zon ..........we gaan zo verder.......oo
Hello Folks ! Gaan jullie mee op reis ?......... Daar gaan wij dan . Wij reizen om te leren was eens een gezegde die wij tot de onze hadden gemaakt; ik ga trachten een paar indrukken neer te pennen welke zich hebben vast gepint tijdens het doorkruisen der continenten , van Europa naar de U.S.A van Mexico naar Azié steeds opzoek naar de "roets"van ons bestaan en geloven , een zoeken dat steeds voor verassingen zorgde , en de geest ieder maal verrijkte, het ontmoeten van mensen , van alle kleur of ras , van klas of stand , cultuur of godsdienst, heeft ons steeds sterk geboeid ,en rijker gemaakt . In deze dromerijen ga ik toch een beetje orde leggen , wij draaien de klok even 56 jaar terug , pas getrouwd wat wil zeggen dat het ertoen heel anders aan toeging , geen sateliet verbindingen ; geen T.G.V. of supper snelle vliegtuigen ; geen computers ..... alles was rustiger en sappiger ? wij hadden onze eerste volkswagen " Kever " Waar de eerste experimenten werden mee gestart . en nu vooruit ..........
Hallo de film las is hersteld en hoe? ik heb me een spinter nieuwe computer aan geschaft , En nu is het even wennen , die mannekes zijn zo vlug dat dien "oude" moet lopen maar op hetg emakske zullen wij "hem " wel onder de knie krijgen en nu terug zoeken naar "onze Peter " onze poedel " al is hij er al niet meer hij is toch de patroon van mijn blog ?
De bron is een penne vrucht een dag aan zee ......
Glijdend elegant dansen witte kopjes een ballet op de blauwe diamanten zee Wit rollende schuimstrepen laten een notenbalk op het gouden strand Sierlijk tekenen de meeuwen in hun glijdende vlucht de volle noten En....gedragen door en lichte bries komt een fluisterend lied uit de zee en vleit zich in ons oor Een melody , een zang vol melancholie van weidsche oorden en dansende nimfen voor Neptunus troon De Meester der grote wateren omgeven door sirenen die Witte wolken tekenen op de eeuwig deinende horizont Van sterven en nieuw leven ;
Mijn beste bezoeker .........
Toen nog over 56 jaar ......Jong en overmoedig trokken wij met onze "kever " de grenzen over Duitsland in de Eifel door langs Moesel en Rijn steeds maar kijken en zoeken naar de bergen , die bergen met een grote"B " en zo kwamen wij in Beieren met één oog naar Oostenrijk het andere naar Zwitserland , waar wij in de Saasvalei het eerste oogkontakt hadden met de eerste vierduizenders , de eeuwige sneeuw , de grootheid , de pracht de kracht die daar van uitging had ons te pakken , hoe onverklaarbaar schoon was die eerste aanblik , als een droom meer als een dagdroom , hierwas het werkelijkheid , hier zou ik verwijlen en naar de stem van de schepper luisteren, hier heb ik mij dikwijls tussen hemel en aarde gevoeld , tussen de wolken de eeuwige sneeuw van de gletshers , de zingende wouden , groene weiden en grazende koeien hier kon het stil zijn en kon men er naar luisteren ......; Over stilte gesproken , zo hadden wij eens in en berghut geslapen " De Weismies " boven de drie duizend meter , geslapen als ge het zo wilt noemen in die omstandigheden 
