( FotoFransche vliegenier Guynemer)We hebben gehoord dat onze Belgische ook enigszinsaan dit offensief deelnamen door de verovering van Vijfhuizen bij Merkem. Daar stonden ze waarlijk aan den boord van een echt moeras, waarin verder doordringen onmogelijk was. Door die vorderingen bezaten ze ook den Westkant van het Blankaart-meer. De plas strekt zich uit tusschen Woumen en Merkem achter het kasteel van Woumen, en scheidde nu het frond.We zullen straks zien, dat het bezit van en oever voor ons een voordeel was. Maar eerst moeten we nog een ander feit van ons front meedeelen, getuigend van de onversaagdheid onzer troepen. Het speelde zich af wat Noordelijker, in het vak van Diksmuide. Iedere soldaat kende de " minoterie"; de in puin geschoten meelfabriek van Diksmuide, maar nu een hoogte, die voor de vijand een uitnemenden waarnemingspost bood en hem in staat stelde onze voorste loopgraven te bestoken.Ha, hoeveel verliezen had dit helsch punt ons reeds berokkend.Wie in de eerste linie over den IJzer zich even bloot gaf, werd door de scherpschutters gegrepen en de Duitschers zorgden dater altijd van die kerels in dienst waren. dan weer braakten alle machienegeweren een hevig vuur van daar op de stellingen. Die minoterie was een opsessie. Men beschoot ze voortdurend, maar wat baatte het? Stukken vlogen er af, doch de tegenpartij bouwde, metselde en herstelde de schade.En den IJzer was zoo smal,de afstand zoo klein. Men zou in den nacht van 29 op 30 Oktober 1917 eenpoging wagen om die geduchte sterkte te veroveren."t Was een waagstuk, doch men deedeen beroep op de patroeljeurs van het 5*, stoutmoedige kerels, die nooit achteruit deinsden, hoe groot ook 't gevaar was , waarin men hen zond. De kanonnen mokerden vooraf de positie en trouwens gansch Diksmuide. De patroeljeurs werden geholpen door mannen der infanterie en der genie, die een loopbrug moesten leggen, want men moest over den IJzer en volop in vijandelijk gebied.Ja 't was een waagstuk. Zou het gelukken? Wie de "minoterie" bezat, was ook meester van Diksmuide en al kon men met de mislukking van het offensief der Britten bij Ieperen, op geen doorbraak rekenen; de verovering van van het helsch nest, zou voor ons frond een zegen zijn. Alle maatregelen werden getroffen. De patroeljeurs lagen te Alveringem gekantonneerd. Over Oeren voerde men zoo ver mogelijk per auto bij het punt van den aanval, om hun krachten te sparen voor het stoute stuk. Laten we, om naar waarheid dien aanval te beschrijven, iemand aan het woord, die den yocht meemaakte en deezen beschrijft in zijn dagboek, namelijk Hubert Lefebvre, regimentair-adjudant-verkenner; van het 5* linie. Levendig is zijn verhaal , dat den raid teekent van 't begin tot het einde."29" Oktober. Oeren,-Op? Vooruit,jongens. Niet aarzelen. Vooruit? en uit onze onkennelijke eerste linie, door een bres in den dijk, springen de patroeljeerders van het 8* bataljon van C....vooraan, op de loopbrug. Volgens de vastgestelde orde volg ik hem met mijne mannen.vervolg op 2
|
