De Duitschers verliezen hun overmoed en zeggen dat ze niet doorbreken kunnen.en veel soldaten vragen aan de boeren,welke forten daar bij Ieperen toch liggen."Namen, Maubeuge, Antwerpen,hadden wij zo gauw en hier gaat het niet". zeggen ze in hun bewondering?Dat vermeende fort is Polygoonveld ten Z_O. van Ieperen.Tusschen dennebosschen op 't golvend land lag daar't oefeningsplein voor de legerrijschool van de stad.En ja ,de Engelschen hebben die voordeelige stelling nu in een fort veranderd,sterker dan de moderne koepelvestigingen,waarop men zo vertrouwde.Achter boomstammen en stalen platen, in onderaardse gangen zitten en in een onneembare plaats.En menig Duitsch soldaat,die zijn kameraden heeft zien vallen en gewonden wegdragen,en aan ouders of vrouw en kinderen denkt,zegt,wanner hij afgemat en beslijkt de loopgraven verlaat,tot den Vlaamschen boer:" Belgien wird uns Grab."Een kerkhof was het daar.ook voor ru'inen..."O in de eerste tijd,zei mij een boer, die eindelijk van daar weggetrokken is." was het heel gewoon,dat we, wanneer we 's avonds ons hoofd eens buiten staken,vier,vijf hoeven zagen branden."Tisschen Roeselare en Ieperen staat maar één molen meer: de Arkemolen;hij draagt echter ook al menige wonde en mag niet meer draaien, want... de mulder moest eens met niet de wieken seinen geven aan den vijand.Zoo werd niet alleen een stad als Ieperen ten doode opgeschreven, maar een ganch gewest:en men was nog maar in het begin?Den 6'e November hernam den vijand ijn aanvallen.Hij richte ze nu op de Franschen bij Zillebeke.Deze werden wat achteruitgeduwd.Maar de vijandelijke kwam in massa op, en de Franschen weken opnieuw achteruit op de Engelsche inlandsche kavalerie,waarvan er twee eskadrons in dubbele rij den weg bezetten om den vlucht te stremmen.Voor een oogenblik was er wilde wanorde.Franschen,Engelschen en opkommende Duitschers waren ondereengemengd in de dorpstraten.Kolonel Gardon Wilson van de Bleus een heldhaftig soldaat,werd gedood door geschot uit de huizen.Majoor Hugh Dawnay, die den staf van 't hoofdkwartier verlaten had om het 2é lijfwacht aan te voeren,leidde zijn volk tot aanval,en bracht de vijand vreede verliezen toe.Twee honderd jaar voordien had in de Vlaamsche velden de Fransche"Maison du roi" een wanhopigen slag gedaan:'t waren de beroemde"Gants glacés",gekleed in kanten en staal,met pluimhoeden op, en met vurige paarden.Schrommelijk anders was den aanval nu van de Engelsche inlandsche kavalerie- bemodderde mannen in kaki, stormloopend te voete,met de bajonet.'t Was oorlog zonder ijdelheid of praal, een strijd van naakte hardnekkigheid en stalen moed.
wordt vervolgd