Hugh Dawnay viel aan t hooft van zijner mannen,doch niet vooraleer hij orde gehouden had onder de vijand.Zijn dood was vruchtbaar,want den aanval waarin hij viel,redde den toestand der Engelschen.7 November, Weer hartnekkige gevechten.'s Avonds was Lauwford's  22"e brigade gesmolten tot op den aanvoerder,vijf oficieren en 700 man.Toen volgde er weer kalmte tot 10 November. Maar de rust was er een voor een onweer.Op Woensdag den 11è",vertaalt Callewaert de beschrijving van John Buchan,kwam de oppermachtige poging.Lijk Napoleon zijn lijfwacht gebruikt had voor den eind aanval te Waterloo;ook deed Keizer Wilhelm met het elfde doel te Ieperen.De '1 en 4'brigade van Pruisische lijfwacht waren opgebracht uit het Arras-gewest en ze worden losgelaten tegen het punt van onzen uitsprong.en hadden geleden te Charleroi en te Guise,schromelijk geleden in de moerassen van Saint-Gond,bijna even schrommelijk te Reims,maar nu vochten ze onder de oogen van hunnen Keizer,en ze rukten voorwaarts als op den eersten dag van den oorlog.Maar wat ongelooflijk scheen ,en wat onze mannen hunne oogen deed uitwrijven van verwondering voor 't geene ze zagen .of wat ze slechts meenden te zien in de duisternis van de kleine uurtjes van den nacht, het was dat die beroemde troepen de optocht deden in hun welbekenden...parademarsch I.Ze kwamen den steenweg van Meenen op tegen Geluwe-velt en lang vooraleer ze naderden had den bliksemslag van het Engelsch vuur een zwaaren tol op hen genomen.Maar zoo was de regeltucht,dat hunne massa vast ineengedrongen bleef. wordt vervolgd