Dadelijk bevonden zich onder de gewelven zestien muzikanten, twee kinderen en de herbergiester. Daar bij deze laatste de tanden klapperden, zie een vrouw om haar gerust te stellen:" Wees niet bang,madam, binnen vijf minuten zal alles over zijn."De woorden waren pas geuit, toen een granaat den buitenmuur als een blad papier doorboorde en in den kelder kwam ontploffen. Eerst werden allen tegen den muur geslingerd of op den grond geboogen... waar weldra klonk uit het puin een lang gehuil van ontetting en angst op; lieden, die slechts een been of een arm meer hadden, de oogen uit de kassen, hieven zich op, vol wonden en begonnen te kermen.Een der kinderen was dadelijk gedood geweest,evenals een der muzikanten. Anderen waren in den buik gewond of verblind,doof, kreupel.Zij, die niet aan de beenen getroffen waren, ontvluchtten al schreeuwend, gevolgd door hen die niets hadden, maar toch ook huilden. Eenige oogenblikken later verliet kolonel Jacques de herberg Den Vrede,waarvan den top afgeslagen was, en richtte zich naar den andere zijde van het plein,naar " De gouden Balance", toen door dit koffiehuis een granaat vloog, waarvan een scherf de kolonel aan den voet kwetste.Terwijl hij te midden van een vreeselijke gedaver voortging met spreken tot den kommandant Leclercq, die hem verbond, wees Jacques , toen de andere huizen ook vernield werden, de beneden verdieping van het stadhuis als zetel van de staf aan. Terwijl men er de papieren overbracht, droegen brankardiers op baren de gewonden uit de Concorde heen, die men door een bres in den keldermuur haalde.Het was nu middag voorbij. Het mombardement verminderde. Wat burgers kwamen te voorschijn, een bakker keerde naar zijn oven terug.Bij het gebouw der Broeders van Liefde zag men boven boven een puinhoop een vrouwenhoofd. In het gesticht zaten de kinderen onder de gewelven godsdienstige liederen te zingen.Weldra hernamen de Duitschers hun beschieting.Diksmuide's leger afdeelingen stonden onder bevel van admiraal Ronarc'h, die van de Belgische groot hoofdkwartier afhing. Onder eijn kommando had hij ook de Belgische brigade Meiser van het 11°en 12° linie en de artillerie van kolonel Vleeschhouwer. Ronar'h had zijn post aan de halte van Kaaskerke gevestigd en kolonel Meiser aan de Hooge Brug. De verdediging der stad elf was toevertrouwd aan kolonel( later generaal) Jacques, dien wij op de markt zagen.Neen, het was niet de beloofde rust in Frankrijk voor onze soldaten ?Nooit was de beproeving zoo waar geweest als thans. Nimmer in de vorige gevechten had men van de Belgen geeischt, wat men nu van hen vergen zou, dagen,neen weken vol te houden, zonder zwaar geschut,met weinig munitie, bijna zonder voedsel, en ook zonder rust, tegen een overmachtigen vijand, welke geen volk ontzag en tekens nieuwe troepen liet aanrukken.De loopgraven begonnen bij den IJzer BIJ Beerst-Bloote, kruisten dan den weg Diksmuide-Beerst even ten Noorden van Keizershoek, bogen zich langs het Bloedputteken iver het kanaaltje van Handzae, doorsneden de spoorweg en steenweg naar Eessen, richtten zich naar het kerkhof op de baan van Woumen en stuitten opnieuw op den rivier: ze vormden dus een halven cirkel. . Daarna zaten one troepen, het 1° bataljon van het 12° linie ten noorden van den spoorlijn het 2° ten Zuiden, het bataljon was bij de stad in reserve.De fusilliers-mariniers bevonden zich nog over den IJzer,gereed om als versterking aan te rukken.vervolg op 10) foto Oude abdij te Meessen)
|
