(Foto Gevechten om Nieuwpoort, Belgische soldaten verscholen achter een muur)Geen georganiseerde eenheid meer; ieder worstelt voor zich zelf,'t is een verwarring van met slijk en bloed bedekte mannen,het gelaat zwart van den rook der ontploffingen... zoodat het niets meer menschelijks meer schijnt te bezitten. en die soldaten strijden met moede gebaren en verwilderden blik,tusschen het flikkeren van een hellevisie. Wat gaat dat worden? Is het het einde van alles? Op dat oogenblik komt het bevel het offensief te nemen, en in een algemeenen tegenaanval kost wat kost den vijand over den stroom te werpen. De instruktie luidt als volgt;" Dat uw charge een wilde stormloop zij?"Als een stroom loopt dit order door de ontwrichte rangen.Al deze vlottende wrakken van troepen vormen weer een blok en ieder neemt plaats in die rij,daar waar hij zich bevindt; de troepen vermengen zich."Maar den stormloop stuit op het geweldig vuur.Artan de Saint-Martin, kommandant van het 3° bataljon van het 4° valt een der eersten.Hij heeft zijn mannen dapper aangevoerd, hen meegesleurd door de veschrikking, onder granaten, door kogels. De vijand heeft de beweging gezien, en vuurt geweldiger nog. De overste roept zijn soldaten hem te volgen,wijst den weg, maar stort in een watergang en werdwijnt. komandant De Hollogne neemt het bevel over.Wat al strijders vallen rond hem. De helft van het bataljon is wedra buiten gevecht. De een hecht zich aan het kruid,dat los laat en den ongelukkige plonst in den vliet , worstelt nog om zijn leven,zakt in het slijk, voelt zijn laatste kracht bezwijken en is nu geheel verloren;de ander kruipt, springt om een sprong voorwaarts te doen, wordt bij deze beweging door een kogel geraakt,slaakt een gil en valt bloedend neer. Weer anderen sterven zonder een blik,blijven bewaard voor een bangen, langen doodstrijd.Twee kompagnies van het 24° volgen het 4° maar zien den weg afgesloten door een gordijn van vuur.Ze kwamen niet verder, de afgematte soldaten, wien de vermoeienis van twee, drie weken op de leden weegt.Majoor Lauwers van de karabiniers wardt ernstig gewond.Wat later treft hetzelfde lot kolonel Biebuyck.Van het 3°bataljon van het 4° kunnen eidelijk nog slechts 190 man naar den weg van Schoorbakke wijken.Ook de grenediers hebben het zwaar te verantwoorden. Zij komen van Pervijse; marscheren nog in volkomen orde;het 2° bataljon van het 1° voorop, onder majoor 'dOulteremont.Deze heeft zijn mannen als volgt toegesproken:"Grenadiers den cijand is den Yzer overgetrokken Men vertrouwt u de eer toe hen terug te werpen.Als straks uw vrees beklemt, went u dan tot mij en volgt mijn voorbeeld?Vooruit, voor het recht, den koning en het vaderland?" In de naakte weiden, waarover het vuur schijnt te laaien, wordt de orde verbroken.De klaroenen schallen om de mannen aan te moedigen. Men ijlt over planken,welke bruggen vormen over de vlieten en buigen onder het gewicht, dan moet men door de verwenschte watergangen doorwaden, omhoog kruipen langs de glibberige oevers, en dat alles geschiedt onder het vreeselijkst bombardement in een orkaan van vuur.wordt vervolgd op 11.
|
