(Foto Verduin ligt ver)En nu noemen wij Gabrielle Petit.Ze was geboren te Doornik,op 20 Februari 1893.Vroeg verloor ze haar brave moeder. Na met haar zuster Hèlène in een gesticht opgevoed te zijn,kwam ze naar de hoofdstad wonen, waar ze in 1915 haar meter, vrouw Hèlène Sagard, de zuster harer moeder ,leerde kennen.Gabrielle was een flinke jonge vrouw,schoon van lichaamsbouw,maar nog schooner door de reinheid van haar zielenadel. Als winkeldochter voorzag ze te Brussel in haar levensonderhoud.Ze was verloofd met een Belgische soldaat. In haar 24° levensjaar werd ze den1 April 1916 ter schietbaan van de hoofdstad, door de Duitsche militaire barbaren gefusilleerd. Haar verloofde was bij Luik gewond. ze verpleegde hem en na zijn genezing bracht ze hem door de Duitsche linies naar nederland en vergezelde hem naar Engeland. Dan besloot ze naar Belgiè terug te keeren.En daar neemt haar werkelijk militair leven aanvang:Achtergebleven Belgische jongeren naar Holland oversmokkelen en over de bewegingen van het Duitsche leger de nuttigste inlichtingen in winnen.Haar opsporingen oefent zij uit op een voornaam deel der vijandelijke vuurlijn,van bij Ieperen over Rijsel tot Maubeuge,te Brussel,te Antwerpen.En ze weet de Duitsche tegen spionnen te verschalken.Vandaag is ze kindermeid, natuurlijk om de Duitsche soldaten des te gemakkelijker te kunnen uithooren; morgen zit ze op een belangrijk strategisch punt, langs de waterkant rustig te visschen, maar haar oog en haar geest nemen aandachtig op wat rondom oprukt en terugkeert; overmorgen heeft zij't uitzicht van een handelsreizigster aangenomen, daarna verkoopt ze gazetten, om kort nadien een arme vluchtelinge te zijn, door medelijdende menschen in huis opgenomen.Niet al te lang duurt het, of de voornaamste chefs van haar dienst,wie ze de verzamelde inlichtingen moet overmaken, worden aangehouden, veroordeeld en terechtgesteld?Maar dat is voor Gabrielle Petiet geen sein tot aftocht.Integendeel,zoo mogelijk wordt haar ontembare ijver er nog meer door aangehitst. Tot een vertrouwelinge zei ze:"'tGevaar,ik vrees het niet.'kVervul de schoonste roeping welke een vrouw in oorlogstijd droomen kan?Mijn plicht zal ik doen,trots alles?'kWeet het wel, word ik gesnapt,dan plaatsen ze mij tegen den muur?" " En dan?" " Wel,dan ben ik in den Hemel? en koester maar geen vrees voor mij.Aan de " Boeges"zal ik geen mensch verklappen, zelfs niet in de wreedste folteringen.?Moet ik sterven, 't zal zijn in den dienst van mijn land, als soldaat, met geest en hart aan 't vaandel gewijd?.Haar oorlogsnaam was juffrouw Legrand.De Duitschers loerden op har en hielden haar koerier aan.Door een tegenspion liep ze in de val.'t Was een Hollander , die het wachtwoord kende. Ze aarzelde even, maar toch vertrouwde ze hem de brieven voor Holland toe-- militaire inlichtingen---De judas droeg ze recht naar de DuitschersWordt vervolgd op 3
|