Zoo was nu Vlaanderen.en dat leed schokte u nog meer, als ge aan t verleden van dit gewest dacht,als ge al die welvarende,vroolijke dorpen kent in het zonnige harte van West- Vlaanderen ,als ge ze u voorstellen kunt met hoeven en molens in t golvend landschap,als je meent het windje te hooren suizen door de boschen, over de graanakkers, door de welige boomgaarden,als ge er t'liedeke der vlaswiedsters,t' gefluit van een boer,t' getramp van de koeien beluisterd hebt ,als ge dat gewest leerde beminnen,zoodat ge er gaarne dooldet,er sprak van boeren en boerinnen,zoo eenvoudig, zoo goedhartig, en ondanks gebreken,zoo flink en trouw .O, wat is er daar geleden.En alle lazaretten, de kerk van Dadizeele,die van Roozebeke en kloosters van Meenen,Wervik en Kortrijk, het seminarie te Roeselare,lagen vol gewonden;het bedehuis van Lendelede moest ambulance worden;en treinen voerden onophoudelijk gekwetstenNoord-en Oostwaarts.En in deze dagen wzren de militaire kerkhoven van Hooge,Becelare,Roozebeke,Moorsele,Kruiseike en andere doodenakkers in t' veld,veel uitgestrekter geworden.Maar ook aan de andere zijde waren de verliezen zwaar en lieten zelfs tal van burgers het leven.Het centrum der Engelschen stond nu met de linker-en rechter vleugels ver voouit.Vooral links dreigde er gevaar, want daar strekte zich het woud van Houthulst uit.Dit zullen we van nu af aan meermalen hooren noemen.Na de oorlog zou het zoo goed als verdwenen zijn.Laten we het even nader beschouwen.t' Woud van Houdhulst,ginds t' (den Vrijbusch) geheeten en waarin as het ware de herinnering nog hing aan d" roover Bakelandt en zijn bende,was vroeger veel uitgestrekter dan thans. Het lag tusschen het dorp Houthulst,(welke kloosters thans lazaret was der Duitschers,en voor welks gebouw een groot kerkhof lag) Langemark,Klerken en Merksem.
(volende keer verder)
|
