Ik sukkel al een aantal weken met pijn in mijn linkerknie. En dat terwijl ik ook al een tenniselleboog heb. Ik word dus 's morgens wakker met pijn en ga 's avonds slapen met pijn. Ik neem pijnstillers en ontstekingsremmers en die helpen wel een beetje maar daarmee gaat de pijn toch niet volledig weg. Vandaag tijdens een bezoekje aan de markt gaf mijn linkerknie het echter volledig op. Zij blokkeerde en dat deed geweldig pijn. Ik had vorige week omwille van de aanhoudende pijn al mijn huisarts geraadpleegd en die had een voorschrift gegeven om een MRI te laten nemen. Daarvoor heb ik een afspraak voor morgenvroeg. Door de hevige pijn van vandaag toch maar even naar de spoed gegaan in Sint Augustinus. Wij werden doorverwezen naar de consultatie van Orthopedie. Na vier uur wachten heb ik die specialist dan 10 minuutjes gezien. Hij heeft wat met die knie bewogen en gewrongen. Conclusie : na de MRI kan hij pas een echt beeld hebben van de problemen aan de meniscus. Maar waarschijnlijk wordt het toch een kijkoperatie. Hopelijk kan dat dan op korte termijn gebeuren want die dagen vol pijn beginnen wel op mijn humeur te wegen. Gelukkig heb ik een warmtekussen en als ik dat op de pijnlijke knie leg, dan mildert dat gelukkig een beetje de pijn. Morgen gaat Jan even mee voor het MRI onderzoek - ik heb namelijk moeite met zelf autorijden door het feit dat ik slecht kan schakelen - en dan weten we hopelijk meer. Intussen ben ik al even op de site gaan kijken met wat meer uitleg over een atheroscopie. Dat lijkt wel mee te vallen. Het gaat om een dagoperatie en daarna blijkt er spoedig volledig herstel op te treden. Afwachten maar. Jammer is nu wel dat wij nu onze voorjaarsvakantie aan zee zullen moeten uitstellen. Maar een korte vakantie met de auto behoort nog wel tot de mogelijkheden. Wij wandelen dan zogezegd rond met de auto. In het noorden van Frankrijk of in Nederland zijn er nog voldoende plekjes om te ontdekken.
Vandaag een korte vakantie vastgelegd in De Panne. Wij gaan het verlengde OH Hemelvaartweekend daar doorbrengen. Dat stuk van onze Belgische kust kennen wij nog niet zo goed en dan kunnen wij ook eens een dag naar Plopsaland gaan. Ook een tochtje over de grens en een tochtje naar het binnenland zijn beste leuke bestemmingen. Vermits het agentschap op woensdag haar wekelijkse sluitingsdag heeft en natuurlijk ook op OH Hemelvaart gesloten is zal ik al dinsdagnamiddag met de trein afreizen om de sleutel te gaan afhalen. Jan en de kinderen komen dan woensdagnamiddag met de auto na. En nu maar hopen dat de weergoden ons goed gezind zijn, hoewel een flinke storm aan onze Noordzeekust ook wel zijn charme heeft. In de zomermaanden blijven wij dit jaar in ons charmante cottagewoning lekker thuis. Hopelijk wordt het een prachtige zomer en kunnen wij volop genieten van onze mooie tuin. En in september gaan wij Berlijn (her)ontdekken twintig jaar na de val van de muur. Er zal sinds ons laatste bezoek (1995) al heel wat veranderd en vernieuwd zijn. Vooral de Reichstag met zijn nieuwe koepel willen wij zeker een bezoekje brengen.
Vandaag zijn een aantal werven in Vlaanderen open voor bezichtiging. In Antwerpen is oa de werf van de toekomstige jeugdherberg Pulicinella open. Die naam werd gekozen omdat de jeugdherberg in het centrum van de wijk komt waar de Poesje eerstijds ontstond. De aannemer vond het een leuk idee om voor wat animatie te zorgen en contacteerde dus ons poesjenellentheater Lange Wapper om de bezoekers wat te verstrooien. Wij gaan daar graag op in want alle promotie voor ons theater is altijd meegenomen en zo bereiken wij ook eens een ander publiek. In de voormiddag doen wij alleen animatie en in de namiddag spelen wij kleine stukjes. Zo zijn er misschien toekomstige bezoekers geinteresseerd om eens met een groep een ganse avond naar één van onze stukken te komen kijken. Het blijft dan altijd spannend wachten tot e eigen naam of die van een van je vrienden/collega's valt en welke goede/slechte eigenschap je wordt toegedacht. Wij proberen met onze stukken ook de actualiteit te volgen en inspireren wij ons op TV programma's of bestaande toneelstukken. Voor de meeste mensen is het een aangename kennismaking en houden zij er een mooie herinnering aan over.
Vandaag hebben wij met ons gezin deelgenomen aan Mortsel fleurt op. Bedoeling was dat jij je straat en je oprit onder handen nam en onkruidvrij maakte. Dat was wel een hele karwei want tussen de stenen van de straat zowel als de kleinere van onze oprit groeit heel wat groen. Vermits wij een gemeenschappelijke oprit hebben met onze buren is dat toch 15 meter straat en een oprit van 6 meter breedte. Maar wij kregen van de stad per gezin 6 vlijtige liesjes en die komen altijd van pas. Daarna naar den Brico gereden voor haken voor de hangmanden. De pelargoniums en de eenjarigen hadden blijkbaar weinig kopers gevonden de afgelopen week dus ging de hele handel vandaag aan 50 % de deur uit. Daar heb ik meteen van geprofiteerd om genoeg planten te kopen om de hangmanden te vullen. Ik zat wel met een vervoersprobleem want ik was met de fiets Gelukkig kwam daar net iemand uit onze straat (die ik via de actie mortsel fleurt op had leren kennen) ook langs en hij was zo vriendelijk de planten met zijn auto mee te nemen. Als tegenprestatie mocht hij een zak vullen met de houtsnippers van onze gevelde bomen. Zo pasten wij het principe van de diabolo toe. Als twee driehoekjes (onze wijk heet Den Drijhoek) elkaar helpen ontstaat een diabolo waaraan beide partijen plezier hebben. Dit principe wordt talloze keren toegepast. Als buren elkaar kunnen helpen door toestellen samen te gebruiken (grasmachines, verticuteerders, haagscharen) dan zullen zij dat niet laten maar ook door tuintenten uit te lenen voor familiefeesten, door plantjes uit te wisselen, door elkaars kinderen op te passen, door de post uit de brievenbus te halen of het gazon af te rijden tijdens vakanties, door boodschappen mee te brengen van de markt enz enz. Het werkt prima, is eigenlijk gebaseerd op het Lets systeem uit Ierland en werkt al jaren zonder problemen in onze wijk. Als verschillende driehoeken samenwerken vormen zij een taart en dan kunnen er grotere projecten worden uitgevoerd zoals de jaarlijkse barbecue, de nieuwsjaarsreceptie of de burendag.
Een te kort bezoekje aan het arboretum in Kalmthout
Vanmiddag met ons mama naar het arboretum in Kalmthout gereden. Samen met zestien andere medebewoners maakten wij een mooie uitstap naar dit prachtig domein. Een deskundige gids stond ons al op te wachten. Claire werkt al dertig jaar in dit park en kan ons dus heel wat vertellen over de unieke bomen van heel de wereld (zoals de koreaanse boom, de hartenboom, de vaantjesboom, de ceders en de japanse esdoorns), struiken (rhododendrons in alle kleuren, azalea's, parelstruik) en bloemen (zoals de postelein ( dit plantje nam Jelena De Belder mee tijdens een bezoek aan een tuinsymposium waarbij de lezingen haar niet zo konden boeien en zij dan maar een kijkje nam in het park waar zij dit schattige bloempje ontdekte. Zij smokkelde het in haar mantel gedraaid mee naar Vlaanderen en het voelt zich prima thuis in haar domein want nu groeit het er zeer welig. De ontmoeting van Jelena en haar toekomstige echtgenoot is ook gekenmerkt door haar liefde voor unieke bomen en planten. Zij had namelijk gelezen dat in het park in Kalmthout een boom uit Korea groeide en dat wilde zij wel eens met eigen ogen zien. Omdat het om een privaat domein ging was zij zo onverschrokken om over de tuinmuur te klimmer waar zij een eerst boze maar daarna zeer bevlogen tuinier leerde kennen en enkele maanden later waren zij al gehuwd. Zij hebben het domein verder uitgebouwd met prachtige Azalea's en Hamamelissen (niet minder dan 150 soorten). Zij verzonden zaden en stekken over de hele wereld en bouwden zo hun eigen collecties verder uit. Helena hield van rozen en had aanvankelijk heel wat problemen daarmee tot zij de liaanrozen ontdekte die het inderdaad schitterend doen en binnenkort een zee van bloeiende roosjes laten zien. Wij konden al de talrijke knoppen zien. Dus hoewel de rondleiding maar één uurtje duurde hebben we heel wat nieuws opgestoken over planten, bomen en bloemen. Ik ga zeker nog eens kijken volgend jaar als van half januari tot half februari de hamamelissen bloeien. Zij hebben zelfs een rododendron die bloeit met kerstmis. Uit de winkel nam ik een gele vingerhoedskruid mee. Die zal wel een plaatsje vinden in de voortuin. En hopelijk veel zaadjes vormen zodat ik er volgend jaar al meerder exemplaren over de tuin kan van verdelen. Na een lekker kopje koffie keerden wij tevreden terug naar huis. Planten en bloemen, een hobby waarin ik me helemaal kan verliezen....
Vanmiddag naar "den Ikea' gegaan. . Deze week werd er de zweedse voeding extra in de kijker gesteld. Doorheen de winkel stonden verschillende standjes waar je van lekkere recepten gemaakt met zweedse producten kon proeven. De rolletjes met gerookte zalm en de zweedse kaas konden mij wel bekoren. Zweden behoort so wie so tot mijn favoriete landen. Ik hoop er binnenkort nog eens op vakantie te kunnen gaan. Mijn zus en haar familie hebben er een directe link via een neef die daar gaan wonen is met zijn gezin en ook zij zijn echte zwedenfans geworden. Intussen kijk je natuurlijk ook even naar de nieuwste aanwinsten in de winkel. Een mooi gestileerde gieter, een papiermand en een groene fleecedeken vonden dus via mij de weg naar de uitgang. Uit statistieken is gebleken dat inmiddels 50 % van de europeanen in een Ikea-bed worden verwekt. Ook onze zoon heeft zich inmiddels zo'n bed aangeschaft dus onze toekomstige kleinkinderen zouden ook tot deze 50 % kunnen gaan behoren. Wat mijn man wel stoort is de eenvormigheid van interieurs. Omdat de Ikea-brochure nu wereldwijd wordt verspreid (hij is meer verspreid dan de Bijbel) vind je nu dezelfde tafels, stoelen en kasten over heel de wereld. Wel van een mooie design maar wel overal dezelfde. Jan vindt dat daardoor de lokale cultuur te veel verloren gaat en het vakmanschap geen kans meer krijgt. Toch ben ik ervan overtuigd dat wie daar bewust voor kiest toch zal opteren voor handwerk uit eigen streek. Ook in ons huis vind je trouwens de mix van oude familiestukken (schilderijen en beeldjes), lokaal vakmanschap (eiken meubelen) en enkele stukken van Ikea. (vooral decoratie-artikelen en keukenvoorwerpen) Toen wij destijds in Chicago en Berlijn woonden hadden wij ook Ikea meubelen gekocht, gewoon omdat die eenvoudig te transporteren zijn en (vrij gemakkelijk) kunnen gemonteerd, gedemonteerde en terug verkocht of verhuisd worden. Jan's nichtje Marian die nu tijdelijk in Oregon woont, vermelde in haar blog dat ook zij verschillende ritjes naar het lokale woonwarenhuis had gemaakt. Het idee van Ikea (genoemd naar de voornamen van de stichter en de eerste letters van zijn geboortedorp) is intussen wel degelijk een wereldwijd succes geworden.
Mijn ouders waren destijds heel grote fans van Toon Hermans. Telkens hij met een nieuwe one-man show naar Antwerpen kwam gingen zij kijken. Als er een nieuwe LP verscheen werd die gekocht. En als de show op TV werd uitgezonden zat het ganse gezin steevast voor de buis. En de latere shows werden op video opgenomen. Ikzelf heb hem maar één keer life aan het werk gezien. Ik was wel te vinden voor zijn boeken met mooie teksten. Ik denk dat ik ze inmiddels wel allemaal in mijn bezit heb. Nu onze papa al lang overleden is en ons mama naar haar nieuwe RVT is verhuisd, kwam die ganse collecite Toon Hermans memorabilia bij mij terecht. En daar heb ik al vreugde aan beleefd ! Nu leer ik hem pas écht kennen, van het allereerste aarzelende begin tot het toppunt van zijn succes. Alle shows verschenen ooit op video (inmiddels ook al op DVD) en dus kan je alle shows één voor één bekijken. Ons mama nam ook alle speciale programma's rond vb 75ste verjaardag en het in memoriam Toon Hermans op en zo is die collectie dus echt wel volledig. Want ook het boek met zijn schilderijen behoord tot de collectie. Ik heb mij inmiddels ingeschreven op de nieuwsbrief over Toon Hermans en ben zeker van plan in het kort eens een bezoekje te brengen aan Sittard (waar een beeld van Toon Hermans staat) en het theater van Maasstricht (waar een profieltekening van hem staat in de hall) Toon Hermans heeft er inmiddels een nieuwe fan bijgemaakt want ook onze jongste zoon Mirco heeft hem nu ontdekt en kan heel smakelijk lachen met zijn conferences.
Vanmiddag had ik afgesproken met onze Mirco om in het shoppingcenter van Wijnegem te gaan rondkijken voor nieuwe kleding. In onze favoriete winkel (H&M) vonden wij al gauw de gewenste items. Een beige broek, een witte sweater (oei oei die zal ik vaak in de was tegenkomen), een bruine T-shirt met Hawai print, een bruine trui en een set met vier paar korte sokken. Voor mezelf heb ik ook nog twee nieuwe T-shirts gekocht. Wij waren dus snel gesteld en hebben toen nog wat verder rondgekeken in het immense shoppingparadijs. Zo brachten wij nog een bezoekje aan de Free Record Shop. Ik had onlangs nog een geschenkenbon gekregen en heb die gebruikt om de nieuwe Cd album Lentekriebels aan te kopen. Daarna nog even langs de krantenwinkel voor een deelname vanavond aan de trekking van de Lotto. Shoppen is één woord maar de rekeningen moeten ook aan het einde van de maand betaald worden en dan is iets extra altijd meegenomen. Ik kan mij trouwens niet voorstellen wat het zou zijn als ik eens werkelijk de hele pot zou winnen. Het zou behoorlijk stresserend zijn en extra stress kan ik nog altijd missen als kiespijn. Het zou er waarschijnlijk op uitdraaien dat ik het geld zou opzijzetten voor de drie kinderen later, eens een mooie (wereld) reis maken en ook enkele goede doelen met een extra subsidie zou bedenken.
Sinds enkele weken volg ik een cursus Aquagym in ons lokaal zwembad. Wij zijn met een kleine groep (een twaalftal) en beleven er elke keer weer meer plezier aan. Door dat het water je 'draagt' zijn die oefeningen zeker efficient. De lesgever weet het ludiek te houden. Gisteren moesten wij zelfs badeendjes stelen uit het kamp van de tegenpartij. Het leken net uitgelaten kleuters in plaats van bezadigde dames. De volgende morgen voel je wel het effect van de inspanning. Stijve spieren en een zekere stramheid moet je die dag toch wel overwinnen. Het contact met de andere deelnemers komt ook stilaan op gang. Na afloop blijven wij meer en meer wat nababbelen en leren elkaar zo wat beter kennnen. Zo ontmoette ik gisteren een jonge moeder wiens twee jonge zonen (3 jaar en 10 maanden) zeer slechte slapers waren. Ik had deze week op seniorennet de uitspraak gelezen : Mensen die zeggen dat ze slapen als babies hebben nooit een baby gehad. Daar kan zij gelukkig smakelijk mee lachen. De generatie die na ons komt heeft het inderdaad heel wat moeilijker. Wij konden als jonge mama er nog voor kiezen om tijdelijk wat minder te werken zodat wij overdag wat konden bijslapen met slechte slapers maar tegenwoordig moeten beide ouders wel full time werken willen ze zich tenminste de luxe kunnen veroorloven om een eigen woning aan te kopen... Gelukkig bestaan er mogelijkheden als loopbaanonderbreking of ouderverlof maar niet iedereen kan daar gebruik van maken. Veel werkgevers (vooral in KMO's )zien hun ervaren personeel niet graag tijdelijk vertrekken. Dat is dan misschien het enige voordeel van de huidige crisis. Heel wat jonge ouders moeten nu tijdelijk wat minder werken al heeft dat toch ook wel zijn financiele consequenties.
Zondagmorgen onder leiding van een gids de tentoonstelling Goya Redon Ensor bezocht in het Museum van Schone Kunsten in Antwerpen. De uitleg was zeer gedetailleerd maar toch heel begrijpelijk. Ann kon de drie kunstenaars prima situeren in hun tijd en kon ook de verschillende invloeden waaronder hun werk stond uitleggen. Ook wees zij op de inspiratie die zij in elkaars werk vonden. Het is pas als zo'n gids je wijst op details dat je nog meer kan genieten van zo'n tentoonstelling. Anders gaat vaak de essentie van de getoonde werken verloren. Ik ben vooral een fan van het werk van Ensor. Misschien gaat het om de kleuren die hij hanteert. Ik hou namelijk meer van de lichtere kleuren in zijn werken. Zijn schilderijen - vooral diegene van na 1886 - toen hij stopte met realistische schilderijen en zich meer ging toeleggen op maskers en skeletten kunnen mij echt wel beroeren.
In de namiddag nog even naar de bloemenmarkt van Lier geweest. Inmiddels een jaarlijkse traditie. Al zijn de prijzen van de eenjarigen aan de dure kant (toch in vergelijking met de prijzen die ik betaalde in de serre) hun aanbod aan kleine struiken is ook erg mooi. Zo kocht ik een witte vlinderstruik een witte hortensia Annabelle. en een witte meidoorn Die vormen een mooie aanvulling in de rechterborder in de tuin waar de hoofdkleuren wit en blauw zijn. Daarna nog even een terrasje in De Fagoempel (een typisch Lierse benaming) en daarna keerden wij tevreden terug naar huis. De zon was inmiddels helemaal teruggekeerd zodat wij nog even van haar konden genieten op ons terrasje (nadat de nieuwe aanwinsten eerst hun plaatsje hadden gevonden in de tuin)
Vandaag werden wij allemaal verwacht in de parktuin van ons Gerlinde voor de familiereunie. 't Was prachtig weer en dat maakte het natuurlijk des te aangenamer. In haar tuin heeft ons zus 8 linden geplant en dus konden wij daar onder (unter den linden) heerlijk bijbabbelen en genieten van alle lekkernijen die alle deelnemers hadden meegebracht. Op de uitnodiging was gevraagd dat ieder zijn favoriete dessert zou meebrengen. Zo konden wij proeven van de lekkere plattekaastaart van Anit, de plattekaasyoghourtdessert van Lut, de appeltaart van Hilde, de amandelcake van Coby enz enz. Tof was ook dat de achterkleinkinderen zo ook eens met elkaar konden kennismaken. Onze Mirco kon het meteen goed vinden met Arno en kon de hele middag voetballen en plezier maken. 's Avonds hadden wij afgesproken met drie andere koppels voor ons jaarlijks etentje. Het zijn allemaal ex-collega's van Jan maar wij houden nog altijd een tof contact. Paul was een grote treinfan en reisde op die manier de wereld rond. Hij woont intussen al jarenlang in Grenoble en is enkele jaren geleden gehuwd met Victoria, uit het verre Letland. Zij is kinderarts maar kan dat beroep helaas nu niet meer uitoefenen (haar diploma wordt in haar nieuwe vaderland niet erkend) George en Martine zijn echte levensgenieters, die regelmatig een korte citytrip maken. Hun favoriete land is Groot Brittanie maar een weekend op een wijnboerderij kunnen ze ook best smaken. Theo en Suzy werken niet meer maar kunnen hun dagen nog prima opvullen door vrijwilligerswerk allerhande. Uiteindelijk zijn wij dus het enige koppel met (adoptie)kinderen maar dat maakt het ook zo verfrissend om de andere kant eens te beluisteren. Het is inderdaad een ander leven als je geen kinderen hebt, hoewel er toch raakpunten blijven door de zorg voor de ouders of de hobbies en interesses. George nodigde ons uit voor het feest voor zijn vijftigste verjaardag op 28 juni. Dus zullen wij elkaar dit jaar meer dan een keer zien. Jan had een toffe taverne ontdekt in Berchem De Merode en wij lieten de vispannetjes, steaks en vislasagnes heerlijk smaken. Ook de glaasje witte en rode wijn lieten zich prima opdrinken. Jan vertelde het verhaal van de Zatte Vrienden (het beeldhouwwerk dat op het pleintje naast de taverne staat) en wees op de nabijheid van de oude gebouwen van Atea, die nu een nieuw leven hebben gekregen als bedrijvencentrum. (hij heeft net een heel boek geschreven over de geschiedenis van Atea) 1 mei was dus voor ons een dag van het weerzien en het bijbabbelen maar daar kunnen wij nu echt van genieten.
Mijn boezemvriendin Hilde en ik hebben zilver behaald met onze vriendschap. Ik leerde haar destijds kennen als de echtgenote van Jan's baas Dirk tijdens de jaarlijkse barbecue die toen nog in hun tuin plaatsvond. Nadat het aantal personeelsleden steeds toenam werd die barbecue regelmatig verplaatst naar een (nog grotere) andere locatie. Maar de koppels die elkaar daar ontmoeten, gingen ook samen naar toneel, namen deel aan gegidste wandelingen en staken één keer per jaar de landsgrens over voor een buitenlandse dagtrip. In die vijfentwintig jaar kregen wij kinderen die opgroeiden tot (moeilijke) pubers, met horten en stoten het ouderlijk nest verlieten, kleinkinderen werden geboren en helaas zagen wij ons geconfronteerd met soms levensbedreigende ziektes van familieleden (borstkanker bij mijn zus; schoonzus en mama) of van onszelfs (lupus bij haar en bij mij), en nu spijtig genoeg ook parkinson bij haar (deze ziekte was mij wel bekend want ons papa is daar tien jaar geleden aan overleden) maar hoe dan ook de vriendschap bleef bestaan en het was telkens een genoegen elkaar weer te zien. Nu bezoek ik haar om de zes weken in Bouwel. Haar gezondheid is nu erg bedreigd door de ziekte van Parkinson maar gelukkig slaat de medicatie wel goed aan. Wij kunnen dan wel niet meer samen naar interieursbeurzen (zoals Countryside) of naar de lokale tuincentra (voor de kerstbeurs) maar een toffe babbel laten wij ons niet ontnemen. Gisteren had ik zelfs serviettes meegenomen die ik bij Vroom en Dreesman had gekocht met als tekening twee kwebbelende buurvrouwen die bij een tas thee de laatste roddels bespraken.... Hilde had net de borders van haar tuin laten heraanleggen en de echte geraniums (ooievaarsbek) die ik uit eigen tuin had meegenomen konden gelukkig nog een mooi plaatsje veroveren. Hilde had een mooie tekst van Bernard Dewulf uit De Morgen gecopieerd voor al haar tuinvriendinnen :
LENTE
Er kijkt ineens lente in de lucht. Zij zegt : ik ga in de tuin werken. Ze gaat naar de kelder, haalt gerei op. Snoeischaar, hark, draad. Het ontroert mij maar leg dat maar eens uit. Altijd zie ik haar graag in de lente vertrekken naar de tuin. De tuin is vlakbij, één deur. toch is het een vertrek. Naar elders. Na de deur kijkt zij nog even om, glimlachts en dat staat zij stil : waar te beginnnen ? Ook de tuin glimlacht. Laag in de krokussen, hoog in de berk. Ik denk dat de tuin haar ontvangt. Dan vangt zij aan. Hurken, strekken, harken, bukken, spreiden. De choreografie van haar tuinieren : een stilgebied. Langzaam wiedt en snoeit zij zich weg van het huis, het gezin, de baan. Haar hele drukke bestaan blijkt achter waar ik zit, in het huis, toe te kijken hoe zij verdwijnt. Hoe meer zij beweegt, hoe meer er, in een onbegrijpelijke richting, tegen elke tijd in , een meisje groeit uit de vrouw. Verzonken in het eigen lichaam, nog louter beweging, een mij onbekende danseres in de tuin met de vertrouwde gebaren van de vrouw. Soms stopt zij en kijkt op naar haar werk. Dan spreekt zij met de tuin. Nooit meer kijkt zij terug naar het huis. Iets heeft haar ontvoerdnaar haar. Zij gaat maar door, haalt weg, rukt uit, plant bij, sticht orde, richt een nieuwe wereld in : straks wordt zij nog Eva in haar paradijs. Zoals zij nu oplost in de tuin, het werk en zichzelf: zo is alles altijd op zijn mooist. Wanneer later het licht daalt, houdt zij op. Dan kom ik weer kijken. Nog even wandelt zij langs het verrichte werk. Ten slotte schudt zij haar verwarde haar, er vallen twijgjes en andere tuinresten uit, en komt traag naar binnen. Alles in orde daar ? vraag ik. Ze blikt nog even om, knikt tevreden, doet tuinklompen uit en zegt, al helemaal terug : alleen wat pijn in de rug.
Het is hoe toffe mensen omspringen met hun ziektebeleving die het mogelijk en aangenaam maakt om hen te blijven bezoeken. Ik denk dat wij er beiden tenvolle van genieten....
De mexico-griep is zich aan het verspreiden over de wereld. Meteen een bewijs dat die wereld lang niet meer zo groot is dan wij soms wel denken. Als in enkele dagen zich zo'n virus over alle continenten kan verspreiden, geeft dat toch aan wat de mobiliteit is van de bevolking. Vreemd is wel dat er meteen zo'n schrikreactie op gang komt. Want tot nu toe zijn er alleen maar overlijdens te betreuren in Mexico-stad. In alle andere landen zijn er weliswaar griepslachtoffers maar daar verloopt de ziekte veel milder en is ze (tot nu toe) niet dodelijk. In onze wereld zijn wij voorbereid op zulke pandemie (men verwachtte zich al enkele jaren aan een nieuwe mondiale griepepidemie) Journaliste Greet De Keyser die naar Mexico ertrok en dus door haar huisarts werd aangeraden om preventief Tamiflu te nemen ondervond al heel wat problemen om dit product nog te kunnen vinden bij een apotheker. Hoewel er dus nog geen enkele bewezen besmetting is in ons land, blijkt dat bij de apothekers het meeste courante antigriepmiddel al niet meer verkrijgbaar (hoewel het alleen op voorschrift kan bekomen worden !) Door de recente vogelgriep zijn wij in ons land echt goed voorbereid om voldoende medicijnen te gaan maken. Maar die medicijnen nu al gaan nemen (dus preventief) heeft echt weinig zin tenzij je dus naar risico-gebied zou willen reizen. De afgelopen week reisde de winnaars van Radio 2 doorheen Mexico. Hopelijk is een van deze deelnemers niet het eerste Belgische slachtoffer....
Dankzij Gazet van Antwerpen zijn wij zaterdagavond nog eens naar Nekkanacht 2009 kunnen gaan. Het was voor ons vijftigers een echte trip naar het verleden. Wij groeiden immers op in de jaren dat Kleinkunst nog volop furore maakte en de meeste zangers zijn nog of terug actief. Yevgueni was (voor ons) een nieuwkomer en een leuke ontdekking. Zij hadden Jan DeWilde, Stef Kamil Carels (van Deus) , Thé Lau en Sarah Bettens (voor het eerst in het nederlands)uitgenodigd. Het werd een Nekka-nacht van de duetten maar dat was best te pruimen. Na de pauze kwamen Zjef Van Uytsel en Boudewijn De Groot en Boudewijn De Groot aan de Beurt. Hun onsterfelijke liederen zoals "s'Morgens wordt ik wakker met een houten kop" en "Verdronken Vlinder" werden door iedereen (en we waren met 12.000 aanwezigen) meegebruld.
Vandaag sloeg de wet van Murphy toe in ons gezin. Wij gingen allemaal samen naar Bobbejaanland en dus werd "ons ulla" (zo noemen wij onze GPS) nog eens boven gehaald. Op een bepaald ogenblik gaf zij ons de droge mededeling "binnen tweehonderd meter hebt U Uw bestemming bereikt" Bleek nu dat mijn liefste echtgenoot een verkeerde bestemming had ingeplugd (waar hij op 5 mei wordt verwacht) Wij hebben meteen een nieuwe benaming gegeven aan GPS (gewenste positie (juist) selecteren. Als je natuurlijk een verkeerd adres aangeeft, mag je niet van ons Ulla verwachten dat zij je dan naar het juiste adres voert... In Bobbejaanland aangekomen namen wij onze digitale camera want wij wilden deze uitstap voor de toekomst vastleggen. Wat bleek : mijn allerliefste echtgenoot (alweer) had het geheugenkaartje thuis laten liggen. Conclusie : de wet van Murphy in combinatie met de verstrooidheid van mijn dierbare is geen goede combinatie. Aanvankelijk regende het ook nog maar gelukkig brak vrij snel de zon door en hebben wij er toch nog een leuke uitstap van gemaakt. In El Rio kregen wij bovendien nog een heus nat pak... Thuisgekomen hebben wij ons opgewarmd en waren wij benieuwd naar de resultaten van de sportieve familie van zuslief die met liefst vijf leden aan de Antwerpse 10 miles verscheen. Zoonlief was heel tevreden met de prima resultaten van zijn voetbalploeg. Zijn Antwerpen had zich geplaatst voor de eindronde.
Vandaag naar Houden van gaan kijken in het sportpaleis met ons mama. Het wordt stilaan een traditie, reeds de zevende keer. Op het programma veel bekende namen zoals Nicole en Hugo, Bart Kael, Vader Abraham, Liliane St Pierre, Jelle Cleymans (de verrassing van de namiddag (hij zong een eigen compositie over Wannes met gitaarbegeleiding)al zou je zo'n jonkie van 23 niet op een seniorennamiddag verwachten maar hij heeftzijn verdienst al ten overvloede bewezen met rollen in Kuifje en Daens)), en Peter Schaap (heeft ook één heel bekende hit gezongen nl Adem mijn adem). Het geheel werd aan elkaar gepraat door Luc Appermont. Omdat elk van deze artiesten wel een paar serieuze hits op zijn (haar) naam heeft was het geen probleem om het hele sportpaleis mee te laten zingen (van een senirorenkoor gesproken, is dat geen vermelding in het guiness book of records waard ?) Op de eretribune zaten heel wat coryfeën zoals Will Ferdy, Yvette Ravel, Jean Walter, Jo Leemans en (ik vergeet er ongetwijfeld nog enkele...) Dankzij de samenwerking tussen het provinciebestuur (die vroeger Griffelrock organiseerde) en Houden van kon deze show nu aangeboden worden aan de spotprijs van 5 euro. Heel wat gemeentebesturen hadden daarenboven ook nog een gratis bus ingelegd voor het vervoer naar het sportpaleis. Aangezien de namiddagvoorstelling wel heel snel was uitverkocht (13.000 aanwezigen) werd er ook nog een ochtendvoorstelling toegevoegd (met toch ook nog 6000 aanwezigen). Volgend jaar zijn er opnieuw twee namiddagvoorstellingen gepland. Wij hadden prima plaatsen omdat alle rolstoelpatiënten en hun begeleiders op het middenplein mochten plaatsnemen. Het wit-gele kruis was ingeschakeld om eventuele hellingen te overbruggen. Een puike organisatie ! De show eindigde met een hommage aan Joe Harris door alle artiesten samen. Een ontroerend moment omdat op de schermen ook vele herinneringen aan deze betreurde artiest werden geprojecteerd. Kortom wij hebben ervan genoten en komen zeker volgend jaar terug !
Vandaag stond in het teken van Radio 2. De afgelopen dagen had men een oproep gedaan aan de luisteraars om tips in te sturenhoe jij de crisis bestrijdt. Ik zond een mailtjehoe ik bespaar op ontspanning door deel te nemen aan allerlei wedstrijden via internet of sms. Dat geeft mij vb deze maand alleen als een winst van 160 euro. Wij konden naar de première van "Te gek voor woorden" in het CC Berchem (dank U Radio 1) en zaterdagavond gaan wij naar Nekka-nacht in het Sportpalei (dank U Gazet van Antwerpen) Blijkbaar viel mijn bijdrage in de smaak, want ik kreeg een mailtje van Radio 2 dat mijn bijdrage was geselecteerd en of ik die even wou inspreken op woensdagmorgen. Zij zouden dan een opname maken in de studio. Op vrijdag a.s. staat de ganse dag in het teken van de bestrijding van de crisis en zenden zij elk uur een tip uit. Benieuwd om mijn bijdrage te horen... Af en toe gaan wij ook naar de opname van een radio-programma van Radio 2. Dat kost je wel 10 euro maar je krijgt er wel een lekkere koude schotel en dessert voor en drank à volonté en een afwisselend showprogramma. Zo gingen wij gisterenavond naar de opname van "En nu serieus" het ochtendprogramma met Luc Alloo en Christel Vandyck die zal uitgezonden worden op zaterdag 2 mei a.s. op Radio 2. Het was heel boeiend : gesprekken met Herman Brusselmans, Zaki, Filip Peeters en Mark Thijsmans en optredens van Leki en Nicole en Hugo Kortom een gezellige avond voor ons beiden.
Vandaag brachten wij (ons mama, mijn man en ik) een bezoek aan de serres van Laken. In één woord : prachtig ! De tuinmannen van het paleis hadden weer hun beste beentje voorgezet. De camelia's, aronskelken, fuchsia's, pelargoniums, sleutelbloemen, appelsienenbomen, azealea's en japanse kerselaars. Om ze allemaal te samen in bloei te krijgen zodat zij op hun mooiste zijn tijdens de twee weken open deur. Het blijft een prestatie ! Het kunstwerk van Dang, de dansende vergeetmenietjes was ook erg mooi. Wat mij vooral aansprak waren de prachtige bogen en koepels in de serres. Deze glazen paradijzen hebben wij nog te danken aan koning Leopold II en zijn op zich al een bezoekje waard. Mooi zijn ook de doorzichten naar idylische plaatjes die niet voor het publiek toegankelijk zijn. Je kan je zo inbeelden dat Albert en Paola daar rustig hun thee of aperitiefje nemen tussen de bloemen.... In één van de serres is naar verluid ook een zwembad gebouwd waar de inmiddels 8 kleinkinderen zich naar hartelust kunnen uitleven. Begrijpelijk want het zou qua security niet haalbaar zijn met hen naar een gewoon aquapark te gaan.... Onderweg zijn de uitzichten op vijvers, de japanse toren en het paleis ook de moeite waard. Wij kozen speciaal vandaag dinsdag voor ons bezoek omdat deze dag gereserveerd was voor de gehandicapten. Zo konden wij ons mama ook eens op een bezoek verrassen. De para's zorgden ervoor dat elke rolstoel over elke hindernis geraakte. En zij leverden prima werk. Het was een prachtige dag met schitterende temperaturen. Je gaat ook niet elke dag op visite bij het koninklijk paleis.....
Vandaag heerlijk van onze tuin genoten. Toen ik vaststelde dat de naaktslakken het (opnieuw !) op mijn hosta's hadden gemunt, toch maar eens naar het tuincentrum gereden voor escargo, een biologisch product dat in het verleden zijn nut al heeft bewezen. Op de rit naar het tuincentrum rij ik doorheen de Boniverlei in Edegem. Langs beide kanten beplant met japanse kerselaars die nu in volle bloei staan, echt een prachtig gezicht. Wij hebben ook zo'n prachtexemplaar in onze voortuin staan en wij hebben dus maar tijdelijk de vitrage opzij geschoven om er maximaal van te kunnen genieten. In het tuincentrum aangekomen was het net alsof alles er gratis werd weggegeven. Het kostte me heel wat moeite om een parkeerplaatsje te vinden. Het mooie lenteweer spoort mensen aan om hun tuin extra mooi te maken. Zij die er niet tijdig aan dachten om bollen of struiken te planten, kiezen nu voor extra bloeiende exemplaren die vaak een fors prijskaartje dragen. Hopelijk zullen de minder groene vingers van deze tuiniers deze met veel liefde opgekweekte exemplaren met de nodige zorgen omringen.... Ik koos voor verschillende witte eenjarigen om de plaats van de (uitgebloeide) narcissen in te nemen in onze voortuin. Ik hoop binnenkort in onze tuin nog een vijver aan te leggen. Jaren geleden tekende een tuinarchitect eens een plan voor de aanleg van onze tuin. Alle adviezen heb ik intussen toegepast alleen die vijver dat is er tot nu toe nog niet van gekomen. De randbeplanting met lissen en rotan staat er al wel dus moet het er dit jaar maar eens van komen. Zal ik mijn beide zonen eens aan het werk zetten om de vijver uit te spitten ? Ik wil hem ook redelijk diep zodat ik ook waterlelies kan planten.... Het mooie weer van vandaag zou nog de ganse week duren. Wat een mooi vooruitzicht !
Onze oudste zoon Jonathan heeft aangekondigd dat hij binnen korte tijd gaat samenwonen met zijn allerliefste Thalia. Zij hebben een appartement op het oog dat qua ligging uitstekend is. Zijn boezemvriend Vincent woonde er twee jaren en het is een mooie flat voor een redelijke prijs. Bovendien ligt zij in de straat waar Thalia naar school gaat dus dat is zeker een pluspunt. Volgende stap zal allicht zijn om eens te gaan rondneuzen in de kelder van mijn zus waar alle meubelen van ons mama zijn opgeslagen. Hij neemt zijn bed mee dat hij vorig jaar al had gekocht. Al kwam onze Jonathan nu nog maar af en toe langs - het leek alsof hij kotstudent was - maar definitief verhuizen is toch weer een stap verder zetten. Ons jonge koppel zal het aanvankelijk nog zwaar krijgen omdat alleen Jonathan al full time zal werken maar zij leven ook nog van de liefde....
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
Ik sukkel al een aantal weken met pijn in mijn linkerknie. En dat terwijl ik ook al een tenniselleboog heb. Ik word dus 's morgens wakker met pijn en ga 's avonds slapen met pijn. Ik neem pijnstillers en ontstekingsremmers en die helpen wel een beetje maar daarmee gaat de pijn toch niet volledig weg.
Vandaag een korte vakantie vastgelegd in De Panne. Wij gaan het verlengde OH Hemelvaartweekend daar doorbrengen. Dat stuk van onze Belgische kust kennen wij nog niet zo goed en dan kunnen wij ook eens een dag naar Plopsaland gaan. Ook een tochtje over de grens en een tochtje naar het binnenland zijn beste leuke bestemmingen.
Vandaag zijn een aantal werven in Vlaanderen open voor bezichtiging.
Vandaag hebben wij met ons gezin deelgenomen aan Mortsel fleurt op.
Vanmiddag met ons mama naar het arboretum in Kalmthout gereden. Samen met zestien andere medebewoners maakten wij een mooie uitstap naar dit prachtig domein. Een deskundige gids stond ons al op te wachten. Claire werkt al dertig jaar in dit park en kan ons dus heel wat vertellen over de unieke bomen van heel de wereld (zoals de koreaanse boom, de hartenboom, de vaantjesboom, de ceders en de japanse esdoorns), struiken (rhododendrons in alle kleuren, azalea's, parelstruik) en bloemen (zoals de postelein ( dit plantje nam Jelena De Belder mee tijdens een bezoek aan een tuinsymposium waarbij de lezingen haar niet zo konden boeien en zij dan maar een kijkje nam in het park waar zij dit schattige bloempje ontdekte. Zij smokkelde het in haar mantel gedraaid mee naar Vlaanderen en het voelt zich prima thuis in haar domein want nu groeit het er zeer welig.
Vanmiddag naar "den Ikea' gegaan. . Deze week werd er de zweedse voeding extra in de kijker gesteld. Doorheen de winkel stonden verschillende standjes waar je van lekkere recepten gemaakt met zweedse producten kon proeven. De rolletjes met gerookte zalm en de zweedse kaas konden mij wel bekoren. Zweden behoort so wie so tot mijn favoriete landen. Ik hoop er binnenkort nog eens op vakantie te kunnen gaan. Mijn zus en haar familie hebben er een directe link via een neef die daar gaan wonen is met zijn gezin en ook zij zijn echte zwedenfans geworden.
Mijn ouders waren destijds heel grote fans van Toon Hermans. Telkens hij met een nieuwe one-man show naar Antwerpen kwam gingen zij kijken.
Vanmiddag had ik afgesproken met onze Mirco om in het shoppingcenter van Wijnegem te gaan rondkijken voor nieuwe kleding.
Vandaag werden wij allemaal verwacht in de parktuin van ons Gerlinde voor de familiereunie.
Vandaag heerlijk van onze tuin genoten. Toen ik vaststelde dat de naaktslakken het (opnieuw !) op mijn hosta's hadden gemunt, toch maar eens naar het tuincentrum gereden voor escargo, een biologisch product dat in het verleden zijn nut al heeft bewezen. 
Onze oudste zoon Jonathan heeft aangekondigd dat hij binnen korte tijd gaat samenwonen met zijn allerliefste Thalia. Zij hebben een appartement op het oog dat qua ligging uitstekend is. Zijn boezemvriend Vincent woonde er twee jaren en het is een mooie flat voor een redelijke prijs. Bovendien ligt zij in de straat waar Thalia naar school gaat dus dat is zeker een pluspunt.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .