Argentinië presenteert zich als een land vol tegenstrijdigheden: Buenos Aires, met zijn blik gericht op het oude continent, Europa; het binnenland, gericht naar zichzelf in volle ontplooiing. Wat drijft mensen om een nieuw land te bevolken? Dit boek probeert de voetsporen te volgen van de goudzoekers in Patagonië. Patagonië, het einde van de wereld, het begin van een nieuw leven. Voor vele Europeanen is dit een totaal onbekende streek, hoewel de geschiedenis verbonden is met die van Europa.
De taal is het voornaamste instrument waarmee de mens weigert de wereld te accepteren zoals ze is.
Wij hebben het vermogen, de behoefte, de wereld te loochenen of te 'ontzeggen', ons een andere voorstelling te maken, haar anders te beschrijven.
George Steiner
Hoe vaak zeggen we niet : woorden schieten me tekort. Meestal is dat om emoties uit te drukken. Emoties van spijt, dank, verdriet, plezier, liefde... Juist dan komen echte woorden. Woorden in tranen, in een schaterlach, in een omhelzing. En dat zijn Echte Woorden voor mij.
Voor Pascal Paepen zijn zakendoen en economie altijd al een tweede natuur geweest. In Londen, diep in het financiële hart van de City, voelt hij zich dan ook thuis.
The Crosse Keys is een pub gevestigd in een voormalige bank die zaken deed met China. Binnenin gaat het er druk en luid aan toe en Paepen lacht wanneer hij onze verwonderde blikken ziet. "Dit is waarschijnlijk een van de goedkoopste adresjes in deze buurt. Het moederbedrijf JD Wetherspoon is beursgenoteerd, maar deze pub houdt de prijzen voor gerechten bewust laag. Hier maken ze geen winst op het eten, maar enkel op de sloten bier." Toen enkele jaren geleden KBC een Britse bank overnam die juist hierin was gespecialiseerd, greep Paepen snel de kans om zijn koffers te pakken en naar Londen te verhuizen. Voordien was hij zeven jaar lang trader in de marktenzaal van Brussel.
Ook een kopje koffie?
27-12-2007
Het nieuwe jaar beginnen met een goed boek
Ik wil jullie mijn laatste dialoog met mijn schoonvader, Argentijn, niet onthouden. Hij kwam van mijn echtgenoot, Juan, te weten dat ik bezig ben met een boekje over Patagonie. Hij heeft daar een tijdje gewoond, maar is een geboren porteño (inwoners van buenos aires en onhebbelijke betweters..) Zijn vrouw, de moeder van Juan is wel van Patagonië, zij is 9 jaar geleden overleden. Hij nodigde me uit voor een theetje en zei me dat ik alles mocht vragen want dat hij een expert was in het thema Patagonië en nationale geschiedenis. Het verliep zo:
- zo, Rein en wat heb je al allemaal verzameld van info? - Wel eigenlijk heb ik al alles gevonden wat ik zou willen weten, maar achtergrond informatie is altijd welkom - Alles al? Zo rap? - Nu ja ik ben er al wel twee jaar mee bezig he. - Dan had je me wel eerder om raad kunnen komen vragen. - (klein detail: ik had geen raad gevraagd, juan had zijn mond voorbijgepraat, dat is iets anders) ja maar het is misschien interessanter om samen te praten als ik al iets van het thema afweet, dan kan ik meer gerichtere vragen stellen. - Heel goed idee. - Uiteraard ( ik ben wel geen porteño, maar ik ben wel van antwerpen he ) - Allee vraag dan maar. - Ok: toen u er woonde, hebt u dan indianen ontmoet, leefde zij buiten de stad of tussen de migranten? - He??? Migranten? Indianen? Meisje waar heb jij informatie gehaald? Ten eerste zijn er geen migranten in Patagonie, dat zijn allemaal Argentijnen en ten tweede, wie houdt zich nu bezig met indianen? Luister, ik weet dat je soms raar ideeen hebt, maar over indianen moet je niet schrijven. Dat waren heel wrede mensen en dieven. En LUI! Ongelooflijk. Nee dat moet je buiten je boek houden. Ik ga niet zeggen dat ze ze allemaal mochten uitmoorden, het zijn ook mensen, maar zoals ze nu bezig zijn, stel je voor die denken dat ze meer rechten hebben dan wij!! - Heu tja, maar ik kan moeilijk niet over de indianen praten want ik begin in de tijd van voor de spanjaarden. - Dat kan niet, want toen waren hier geen mensen, er woonde niemand voor de spanjaarden. - Hee? Jawel: mapuches, Caciques, Lonko's... - Maar meisje toch, nu genoeg gezeverd over die indianen, ik weet er alles van ik was er bij . (mijn schoonvader was bij alles bij, hij weet het altijd van eerste hand, volgens mij is hij zo oud als metuzalem) - Ok volgende vraag dan: toen u er woonde was Asselborn, de laatste onafhankelijke goudzoeker actief in Rio Gallegos. Hebt u hem gekend? - Wie? - Asselborn, hij woonde op het strand aan de vuurtoren - Haa die, vaag, was een gek, daar ga je toch ook niets over schrijven zeker? - Nee nee, was gewoon een vraagje...(hypocriete ik dus) - Ha gelukkig, je moet schrijven over Roca, over Sarmiento, over Piedras Buenas, Saavedra... - Maar daar is al zoveel over geschreven, ik wil juist een patagonie belichten over de gewone mensen, over de mensen waarover de geschiedenis gaat, niet over diegene die de geschiedenis herschreven hebben - Hoe kan je nu over Argentinië schrijven zonder deze grote heren? Jij wil over de gewone man in patagonie schrijven, maar dat zijn gewoon vreselijke mensen, onhebbelijke betweters, die alleen maar werkten en ongeletterd waren, een hoop arme chilenen die in eigen land geen eten hadden en een paar snobistische engelsen en ieren waar geen donder mee aan te vangen was.. (en ik die dacht dat er geen migranten in patagonie waren, het woordgebruik wordt door hem gehanteerd zoals het voor hem goed uitkomt) - Neem nu mijn schoonvader..., vervolgde hij..(ja, dacht ik, ik heb hem waar ik hem wilde hebben...nu komt er een echt verhaal) maar daar ga ik niet over uitweiden want dat was een vreselijke man en het vernoemen niet waard...
tja lap...voor hem zal ik mijn boek niet moeten vertalen naar het Spaans...
Reacties op bericht (1)
01-01-2008
gelukkig nieuwjaar!
dag lieve Reini
Van over de grote plas stuur ik je mijn beste wensen voor 2008!
'k wens je bergen van geluk (nog hoger dan de Argentijnse)
het ganse jaar door aan één stuk ! !
Het verhaaltje dat je hier schrijft doet me alleen maar nog meer verlangen om het boek te lezen ... en wat die Indianen betreft: ze boeien me al heel mijn leven om hun grote levenswijsheid..
dikke nieuwjaarsknuffel y que todo os vaya bien!
Producten van Peyeche, de moeite waard om eens een kijkje te nemen.
Over mijzelf
Ik ben Rein Remaut
Ik ben een vrouw en woon in Buenos Aires (Argentinie) en mijn beroep is levensgenietster.
Ik ben geboren op 04/02/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, lezen, zwemmen, mediteren, observeren, zoeken.
Deze site ben ik begonnen om in discussie te gaan over waar we naartoe wandelen, waar het leven ons brengen kan. Discussieren is niet echt het juiste woord, een koffieklappeke houden, wat tetteren, gedachten wisselen. Ik hoor heel graag iets van jullie. B
Ik ben Rein Remaut
