Fiona Bijl, Eindhovens Dagblad
Doorgaans worden doorzichtige smoesjes aangevoerd, zoals 'ze weten niet beter' en 'er is sprake van een snelle dood' of 'ik zie mijn pensioen in rook opgaan', ter rechtvaardiging van gruwelijkheden in pelsdierfokkerijen.

Zo ook door pelsdierhouder Jasper Jaspers uit Valkenswaard die in het Eindhovens Dagblad van zaterdag 8 mei wordt geciteerd in het artikel 'Nerts heeft het zo slecht nog niet'.

Dat nertsen het zo goed hebben in de fokkerij, zoals Jaspers beweert, is onjuist. Sterker nog, het tegendeel is waar. Nertsen zijn nog steeds 'wilde' dieren. Ze worden al generaties lang gefokt in bontfokkerijen, maar de gefokte dieren wijken qua behoeften in geen enkel opzicht af van hun 'normale' wilde soortgenoten.

Nertsen zijn roofdieren. Ook na honderd jaar gevangenschap zijn ze nog niet gedomesticeerd. Dat werd in 2007 weer eens bevestigd door onderzoek van de Animal Science Group (Wageningen), uitgevoerd in opdracht van het ministerie van LNV. Nertsen in gevangenschap hebben nog steeds dezelfde eigenschappen als nertsen in het wild. In gevangenschap kunnen zij weinig natuurlijke gedrag vertonen. In hun krappe traliekooi kunnen zij geen prooien bejagen, geen holen bouwen, rennen of vluchten. Geen wonder dat ze gek worden van verveling en frustratie als ze in een klein kooitje moeten leven.

Dat is ook te zien. In gevangenschap vertonen ze vaak abnormaal gedrag, zoals zinloze bewegingen of bijten in de eigen staart.

De moederdieren moeten vier jaar in deze situatie leven. Bij de jongen ligt de omloopsnelheid wat hoger, want die worden na zeven maanden vergast.Ook het Wetenschappelijke comité voor diergezondheid en -welzijn van de Europese Unie concludeerde in december 2001 al dat het met het welzijn van gehouden pelsdieren slecht gesteld is. De dieren zijn volgens het comité niet zodanig te domesticeren als andere landbouwdieren, met alle problemen van dien.
Het comité wijst onder meer op de noodzaak van zwemwater voor nertsen.
Nertsenfokkers daarentegen beweren al jaren dat zwemmen een luxe is waar nertsen best buiten kunnen. De dieren, die in de natuur bij beken en rivieren leven, kunnen zich volgens de fokkers prima aanpassen in gevangenschap. Volgens de bontfokkers zijn nertsen op een fokkerij 'vergeten' dat ze eigenlijk zwemmers zijn. Meer klikken dan
De nertsenfokkers hebben het ook wat dit betreft bij het verkeerde eind. Onderzoekers van de universiteit van Oxford hebben aangetoond dat nertsen in gevangenschap vooral lijden omdat ze zich niet natuurlijk kunnen gedragen. Nertsen in het wild steken hun kop onder water op zoek naar een prooi. Dit gedrag wordt 'headdip' genoemd. De nertsen die in dit onderzoek een bak water kregen, staken meteen hun kop onder water. Zelfs nertsen die nog nooit eerder water hadden gezien vertoonden dit gedrag. Ze weten niet beter, mijnheer Jaspers? Integendeel, zo blijkt uit de onderzoeken. De nertsen in het onderzoek gingen zelfs tot het uiterste om hun zwembehoefte te kunnen bevredigen. Ze liepen dwars door steeds zwaarder wordende klapdeurtjes heen om een bad te kunnen nemen. De onderzoekers concluderen dat de gefokte nertsen hun zwembehoefte nooit zijn 'vergeten'.In het verenigingsblad van de fokkers is een artikel over zwemwater en nertsen gepubliceerd. Dat artikel beschrijft de schadelijke effecten van zwemwater op de pelskwaliteit. Nertsen kunnen het zwemmen dus voorgoed vergeten, want het tast de pels aan. Alles voor een mooi bontje…
Ondanks het feit dat een fokverbod al jaren op de politieke agenda staat, is niets gedaan aan het instellen van een groeistop voor deze sector. De groei van 2,8 miljoen nertsen in 1999 naar 4,8 miljoen in 2009 is niet te verantwoorden. Er moet nu eindelijk een besluit genomen worden om het fokken van nertsen te verbieden. Dit is tevens een logische stap naar een agrarische sector die milieuvriendelijk is en dierenwelzijn respecteert. Het is niet voor niets dat Bont voor Dieren al jaren, mede namens de Dierenbescherming, strijdt tegen de bontindustrie.
Jasper Jaspers, zelf inmiddels 55 jaar, is bang voor de toekomst van zijn bedrijf en die van zijn zonen (26 en 25), zo lezen we in het ED-artikel. Het huidige wetsvoorstel hanteert echter een 'sluitingstijd' van veertien jaar. Tegen die tijd, in 2024, is Jaspers 69 jaar. Een leeftijd voorbij de (beoogde) AOW-grens, dus heeft hij niets te vrezen met betrekking tot zijn pensioen.
Natuurlijk moeten de honderdtachtig nertsenfokkers in Nederland niet van vandaag op morgen zonder broodwinning zitten. En dat gebeurt ook niet. Wat de zonen van Jaspers betreft geldt echter dat die jong – en hopelijk slim – genoeg zijn om niet in deze sector te willen stappen, ook al is deze zeer winstgevend.
Zij die nu nog een bedrijf in deze sector opstarten of overnemen, willen duidelijk niet beter weten. Zij moeten dan ook niet klagen als het verbod op het fokken van pelsdieren in Nederland er uiteindelijk gewoon komt. Dat dient ook minister Gerda Verburg zich te realiseren, ook al is zij om financiële redenen tegen een verbod op de fokkerij. Gezien de publieke opinie en de sterke aversie die in Nederland bestaat tegen het dragen van bont, heeft deze bedrijfstak in ons land geen toekomst.
De auteur is bestuursvoorzitter van de afdeling Brabant Zuid-Oost van de Dierenbescherming.
(Bron: http://www.ed.nl/)