In 1999 publiceerde CIWF de film 'Some lie dying', een schokkend relaas over de lijdensweg van miljoenen dieren dwars door Europa. Na het zien van deze film beloofden de landbouwministers van de EU de naleving van de regels voor veetransporten beter te gaan controleren en meer landbouwministers dan ooit tevoren schaarden zich achter de CIWF-eis om een maximumduur van acht uur voor alle veetransporten in te stellen. Helaas is dat nog steeds niet gebeurd. CIWF blijft daarom actie voeren tegen de lange afstandstransporten van levende landbouwdieren. CIWF onderzoekers zullen ook blijven filmen om het leed dat de dieren nog steeds wordt aangedaan te onthullen.
Klik hier om 'Some lie dying' te zien - [9.320 KB] -- CIWF dankt Animal Angels voor het mogen gebruiken van de beelden van ezels en paarden op deze pagina --
Hier volgt het uitgeschreven commentaar bij de film :
' Some lie dying '
Compassion in World Farming
Elk jaar worden miljoenen schapen, varkens en runderen dwars door Europa vervoerd. Vaak zijn de dieren meer dan 40 uur onderweg. Onderzoekers van Compassion in World Farming en Animals Angels volgden daarom de veewagens, om te zien wat er in de praktijk terechtkomt van de Europese regels ter bescherming van dieren tijdens transport.
Schapen
Groot Brittannië exporteert elk jaar méér dan een miljoen schapen. Veel van deze dieren worden na een stop in Nederland of België na 24 uur opnieuw geëxporteerd naar slachthuizen in Italië, Griekenland of Spanje. We volgden deze schapen meer dan 2000 kilometer, van België naar Zuid Italië. De totale reistijd vanuit Groot Brittannië bedroeg zeker méér dan 40 uur. Eerder al filmden we in Italië hoe de schapen die we volgden geslacht werden.
Grote aantallen schapen uit Engeland, Spanje en Frankrijk komen samen in de Italiaanse havenstad Bari, waar vandaan ze verscheept worden naar Griekse slachthuizen. Eén maal zagen we in Bari twee vrachtwagens met Britse en Franse schapen, die 48 uur stonden te wachten op een boot naar Griekenland. Al die tijd bleven de dieren in de brandende zon, zonder water opgesloten in de auto.
Na herhaaldelijk aandringen door onze onderzoekers beslisten de Italiaanse autoriteiten uiteindelijk dat de dieren uitgeladen moesten worden. Voor veel dieren was het echter al te laat. Onze onderzoekers, die hielpen bij het uitladen, zagen dat veel dieren al dood of bijna dood waren.
De volgende dagen stierven nog meer dieren. Volgens het officiële Italiaanse rapport overleefden uiteindelijk 115 Britse lammeren en 45 Franse schapen deze rampreis niet.
Varkens
Ook varkens worden in groten getale vervoerd. In de meeste Europese landen worden fokzeugen apart gehouden tussen stalen stangen, in een ruimte die zo krap is dat de dieren zich niet eens kunnen omdraaien. Gelukkig heeft Nederland besloten deze 'individuele huisvesting' te verbieden, maar Nederlandse zeugen kunnen over de grens wel in zo'n krap hok terechtkomen. Nederland exporteert ongeveer 6 miljoen levende varkens per jaar. Meer dan een miljoen varkens worden naar Italië en Spanje gebracht om daar geslacht of afgemest te worden.
Runderen
Duizenden runderen worden jaarlijks van Ierland en Duitsland naar Italië en Spanje vervoerd en van Frankrijk naar Griekenland. Jonge kalveren komen van Ierland, via Frankrijk naar mesterijen in Nederland. Hier worden ze opgesloten in krappe hokken of in de beruchte 'kalverkisten'.
Gedurende het laden en lossen worden dieren vaak ruw behandeld. Dieren worden vaak geslagen om ze in beweging te krijgen.
Elk jaar worden meer dan 100.000 slachtpaarden van Oost-Europa naar de Europese Unie gebracht. Meestal is de bestemming Italië. Onderzoekers van Animals Angels volgden deze paarden vanuit Litouwen. Via Polen bereiken ze de Tsjechische overslagplaats Zebrzydowice. Dan vervolgen ze hun reis via Tsjechië, Slowakije en Hongarije. Eenmaal in Hongarije zijn de paarden vaak uitgeput en gewond. En toch zijn ze pas op de helft van hun lange reis naar het Italiaanse slachthuis.
Uiteindelijk wordt het uit zijn lijden verlost. Daarna wordt de hoef afgehakt. Tenslotte wordt het dode dier uit de truck gegooid. Een nieuw slachtoffer van de wrede paardenhandel.
-- Ook ezels worden van Roemenië naar Italiaanse slachthuizen gebracht. Sommigen sterven halverwege. Deze ezels kunnen maar met moeite de steile helling beklimmen --
Via Slovenië bereiken de Litouwse paarden na 46 uur Italië. Hier worden ze gelost. Omdat het zondag is, is er geen veearts beschikbaar. De volgende dag gaat de reis verder, dwars door Italië. Het is nu de vierde nacht van de lange reis. Via de haven van Piombino gaan ze per boot naar Sardinië. Daarna, opnieuw per veewagen, dwars over het eiland naar Cagliari. Daar worden ze geslacht. Alles bij elkaar was de reis van Litouwen naar Sardinië 2500 kilometer lang. Ze duurde 95 uur.
We zagen al hoe Britse schapen lijden tijdens het transport naar Griekenland. Daar wacht de overlevende dieren een vreselijk lot : de dood in een Grieks slachthuis.
Twee deden geen enkele poging de dieren vóór de slacht te verdoven. Hun kelen werden bij vol bewustzijn doorgesneden. Daarna bloedden de dieren dood. Het derde slachthuis verdoofde de dieren wel, maar deed dat zó onbekwaam dat sommige weer bij bewustzijn kwamen voordat hun keel werd doorgesneden.
Elk jaar worden duizenden Britse schapen naar Frankrijk gebracht waar ze in de open lucht geslacht worden tijdens het jaarlijkse Eid-el-Kabir festival. De keel van het dier op de achtergrond is al doorgesneden. Toch leeft het dier nog. De schapen worden vastgehouden en hun keel wordt bij vol bewustzijn doorgesneden. In de Europese Unie is het verboden dieren in de open lucht te slachten.
Elk jaar worden grote aantallen runderen van de Europese Unie naar het Midden Oosten uitgevoerd. In dit Libanese slachthuis treffen we een Ierse stier aan. Omdat de veewagen niet voorzien is van een helling valt het dier uit de auto. Zijn voorpoot is vastgebonden, zodat het boven een afvoer komt te hangen, waardoor het bloed na de slacht weg kan stromen.
De Europese Unie subsidieert de export naar derde landen, om zo te voorkomen dat het vlees op de Europese vleesberg terechtkomt.
In het Midden Oosten is het niet gebruikelijk dieren te verdoven.
Na jaren actie voeren en undercover zware inbreuken vaststellen zijn er eindelijk een paar parlementsleden - Elizabeth Lynne, Sidonia Elżbieta Jędrzejewska, Carl Schlyter - bereid een schriftelijke vraag in te dienen voor een aanloop naar een wettekst om aan die misbreuken paal en perk te stellen.
Na met de uitbreiding van de EEG met 10 landen, hebben we ook meer handtekeningen nodig om een meerderheid van parlementsleden te hebben om een wettekst te kunnen indienen. Gelukkig zijn er ook veel dierenvrienden in al de partijen over de grenzen heen die mee zullen lobbyen om hun partijleden te overtuigen ook te tekenen.
Door massaal brieven te schrijven naar ál de parlements leden kunnen we dit bereiken. U kunt ofwel zélf een brief schrijven of onze voorbeeldbrief kopiëren en in een maitlje plakken, tekenen en verzenden.
We rekenen op uw medewerking om massaal brieven te sturen of te mailen, zodat we bewijzen dat de Europeanen achter dit voorstel staan. Uw reacties kunnen we dan ook als drukkingsmiddel kunnen gebruiken en veel parlementsleden overtuigen om ook te tekenen.
We mogen deze kans niet laten liggen. Laat alle inspanningen van al die jaren niet verloren gaan (zoals destijds met de actie tot afschaffing van het stierenvechten is gebeurd) !
Verspreid op uw beurt deze mail en plaats hem op zoveel mogelijke sites, contractgroepen, blogs enz.
De tijd dringt !
De Schriftelijke Verklaring moet getekend zijn vóór 20 januari 2010.
De dieren rekenen op u !
Modelbrief
Dear Madam, Dear Sir,
Every year millions of animals suffer unnecessarily as they travel thousands of kilometers across Europe to a slaughterhouse.
The animals are suffering in unacceptable conditions. The shocking reality is that the EU legislation is being ignored. Illegal transportations are still taking place. Animals are packed into overstocked lorries in temperatures exceeding 40°C and plummeting to minus 30°C. The inhospitable environment of a slaughter lorry causes many problems. The animals don't get sufficient food and water, often none at all and insufficient rest. Such a trip, depending on the place of departure can last from 20h to 70h. A long road to Calvary.
At their arrival at the slaughterhouse they are discharged in the most cruel and brutal way. I don't want to elaborate here on the often barbaric way they are slaughtered.
As citizens of the EU we need your help to protect the abused animals and therefore we are demanding you to sign the Written Declaration 54/2009 and to convince your colleagues to do the same. You are the only persons who can force a breakthrough.
We thank you for the attention you will pay to this request. We intend to publish the names of all MP's signing the declaration on several websites throughout Europe.
Yours Sincerely,
Name : Country :
Kopiëer deze brief, plak hem op een mail en stuur hem naar :
De Vietnamese regering had ons en andere organisaties beloofd een uitdoofbeleid in te voeren, maar ze houdt haar belofte niet !
DAAROM :
Help ons de Vietnamese regering ervan te overtuigen dat het niet kan dat er nog steeds 79 beren illegaal gehouden worden op boerderijen in Ha Long Bay, Quang Ninh in Vietnam.
Ondanks constant overleg en lobbyen bij de autoriteiten van Dieren Azië en andere NGO's in de afgelopen twee jaar zijn deze beren nog steeds aan de galboeren overgeleverd.
We willen - in november nog - de Vietnamese premier duizende brieven overhandigen - uit de hele wereld !
Beren schreeuwen om een humane behandeling in China
Beren schreeuwen om een humane behandeling in China
- Gal uit de galblaas van een beer -
Animal Frontline, (laatst bijgewerkt) 08-10-2002
Het moderne China
Je kunt het je bijna niet voorstellen dat er in de 20ste eeuw nog steeds dierlijke ingrediënten worden gebruikt voor zogenaamde medicijnen en 'liefdesdrankjes'. Dit soort dingen horen thuis in de middeleeuwen. Helaas is in het 'moderne' China nog niet veel veranderd. In dit land worden nog steeds dit soort wonderdrankjes verkocht. En er zijn ook nog steeds mensen die geloven in die onzin en daadwerkelijk die producten aanschaffen.
Vroeger
Vroeger hadden alleen de hele voorname mensen toegang tot dit soort middelen. Oude keizers en zijn hof gebruikten al gal uit de galblaas van een beer om 'medicinale' redenen.
Het middel zou overal tegen werken, hoofdpijn, nierstenen, een kater e.d. De laatste tijd worden er ook shampoos en liefdesdrankjes van gemaakt. Dit terwijl er niet eens zeker is of het middel überhaupt wel werkt. Tegenwoordig hebben duizenden Aziaten toegang tot het product. De vraag ernaar is zo gestegen, dat China zelfs beren vanuit andere landen laat overkomen om de aan de vraag te kunnen beantwoorden. Van de 8 soorten die ze kopen, behoren er 6 tot de bedreigde diersoorten.
Waar gaat het om ?
Het gaat hier om de gal, verkregen uit de galblaas van een beer. De beren, die soms vanuit de hele wereld komen, worden in kooien gestopt die net iets groter zijn dan henzelf. Veel dieren brengen ongeveer 15 jaar in deze positie door. Dit heeft tot gevolg dat hun botten vergroeien en de dieren dan ook nooit meer normaal kunnen functioneren. Op de buik van de beer is een soort van 'aftapkraan' gemonteerd, die in de galblaas is aangebracht. Als men de galblaas van zijn gal wil ontdoen plaatsen ze hier een slang aan die (gekoppeld aan een speciaal mechanisme) het gal uit de galblaas zuigt. De beren voelen hierbij een onbeschrijfelijke pijn. Ze brullen, verminken zich of doden zichzelf. Toen in 1995 de zaken werden uitgebreid, werden honderden berenboerderijen gebouwd, waar meer dan 10.000 beren gevangen worden gehouden, horizontaal liggend in hun eigen urine en uitwerpselen die branden op hun huid. De kooi is zo klein dat ze niet kunnen bewegen, niet eens krabben. Met hun poot trekken ze het eten door een smalle opening in de kooi. Wanneer ze dorst hebben moeten deze arme dieren hun tong uitrekken om water van de tralies van de kooi te kunnen likken.
De wreedheid van het zuigen van galblaassap uit levende beren in China
Hieronder volgt een verhaal om nogmaals aan te geven hoe verschrikkelijk wreed deze boerderijen zijn. Dit verhaal is echt gebeurd en geschreven door een Chinese auteur. Dit artikel geeft het beste beeld van de berenboerderijen in China. De beren lijden folterende pijnen en staan doodsangst uit als het galblaassap uit hun lichaam wordt gezogen.
De dierenmishandeling zoals beschreven in het volgende ooggetuigeverslag is ongelofelijk en er moet iets gedaan worden om dit onmiddellijk te stoppen. Doe a.u.b. alles wat je kan om dit bericht te verspreiden en deze waanzin te beëindigen.
The cruelty of sucking gallbladder juice (bile) from live bears in China
Youn Show Lee (translated by Vicky Ho Lynn from the Chinese) World Journal, April 15, 1998
Vicky Ho Lynn is the founder of "Asians for Humans, Animals & Nature(AHAN)" - Address : 3739 Balboa Street, Suite 228, San Francisco, CA 94121 U.S.A. - E-mail : AHAN@worldnet.att.net Tel. : 415-379-9937 Fax : 415-379-9938 - Copies of the article in Chinese may be obtained by contacting Ms. Lynn
A few months ago while on a business trip, I had a chance to visit Angel Bridge at the foot of Long Day Mountain in China. At that time, we also went to explore a large bear farm which is surrounded by forest and beautiful scenery --- it is truly an isolated paradise. All of sudden I saw about fifteen large cages with bears in them. The farm owner told me this is a gallbladder farm, the purpose of which is to continuously extract fluid from the bears' gallbladders. Because of the high demand, it is an extremely profitable business.
When we arrived at the farm, the bears and the caretaker seemed to be getting along very well, all was calm. Suddenly four huge men showed up and the bears suddenly started screaming fearfully and rocking their cages hard as if they saw a ghost. The caretaker told me every morning at eight o'clock liquid is drawn from their gallbladders. Around seven-forty-five, the bears become agitated and have no appetite to eat and they start screaming and crying desperately for help.
In white uniforms, and without any emotion on their faces, the four men went into one of the cages. They quickly used a steel wire to snatch the bear by the neck, at which point the bear's eyes bulged out and it started gnashing its teeth and crying. They are so scared to death and this trauma causes them to defecate at the same time.
In the bear's stomach, there is a hole with a steel tube inserted directly into the gallbladder. Outside the area there is a plastic tube connected to the steel tube for drawing the liquid. The area is covered tightly with surgical tape. When the time comes, the tape and cover are removed and a syringe is used to withdraw the green liquid from the gallbladder. Three big men went in and pressed bear's 4 legs with force and inserted a syringe into plastic tube. When the dark green gallbladder juice was sucked from bear's body, the poor bear opened her mouth so big, her two eyes were bulging and her entire body was trembling so hard throughout the whole procedure.
This kind of severe torturing went on for about two hours until all the bears had been subjected to the same torture. The crying and screaming was so hard and loud and echoed the entire mountain and valley. It frightened me so much, my heart ached and my head started spinning.
After this unthinkable torture, the bears used their paws to hold their stomachs. They curled up and shivered and I could see tears in their bright little eyes...
Around 10:30, someone cried out that there had been an accident in cage number 5. We followed the owner to rush into the bear farm and were shocked at what we saw. A brown bear had managed to pull out his own intestines and was holding them up in the air, roaring and screaming, as if he were madly "protesting" the cruelty and insanity of the humans. There was blood all over the cage. It was so difficult to watch such a suicidal scene. Never in my life had I been in such shock or so devastated. At that time, someone rang the security alarm, immediately people rushed into the bear farm and waving the sharp ax and big steel hook. The owner shouted : "Hurry to 'rescue' the bear paws !" The man in the cage was reluctant to continue to go forward. But the owner stamped his feet and kept yelling : "You have to cut them off while the bear is alive. That is the only way they are saleable !" Right after that, I saw the sharp ax swung and the number 5 bear's paws were immediately chopped off with blood gushing out...
Perhaps the killing smell filled in the cage number 5. The other bears then suddenly started to cry and scream sadly and desperately again and had the tendency to be violent. It shook the whole island. The farm owner had a butcher background. When the bears appeared ready to act violently and workers were panicking and running away, the owner stopped them and ordered them to put "steel jackets" on five of the most aggressive bears and give them a shot of morphine. As soon as the bears saw the "steel jackets", they immediately became quiet. It seemed the bears all got the painful lessons from the "steel jackets", otherwise they would not calm down so quickly.
This whole unbelievable incident affected me so deeply that their sad and innocent faces haunted me day and night and will continue to haunt me until the day I die. I felt a strong need to expose this incident to the world. Please widely distribute this true story and hope that everyone who reads this will do something to stop this kind of insanity from Chinese bear farms and to help these desperate poor creatures. Definitely, the Chinese Animals protection law needs to be improved, urgently.
We hebben het vanuit het Engels vertaald
:
De wreedheid van het zuigen van gal uit levende beren in China
Youn Show Lee (vertaald van het Chinees naar het Engels door Vicky Ho Lynn) World Journal, April 15, 1998 Vicky Ho Lynn is de stichter van "Asians for Humans, Animals & Nature(AHAN)" - Adres : 3739 Balboa Street, Suite 228, San Francisco, CA 94121 U.S.A. - E-mail : AHAN@worldnet.att.net Tel. : 415-379-9937 Fax : 415-379-9938 - Copies van het artikel (in het Chinees) kunnen bekomen worden : contacteer Ms. Lynn
Een paar maanden geleden toen ik op een zakenreis was, had ik de kans om 'Angel Bridge' aan de voet van de 'Long Day Mountain' in China te bezoeken. In die zelfde tijd bezochten we ook een berenboerderij welke was omgeven door bos en een mooi omgeving. Het was een waar paradijs. Plotseling zag ik ongeveer 15 grote kooien met beren erin. De boerderij eigenaar vertelde me dat dit een galblaasboerderij was. Hier werd het sap uit de galblazen van de beren afgetapt. Vanwege de vele vraag een lucratieve business.
Toen we aankwamen bij de boerderij leek het of de verzorger en de beren goed met elkaar op konden schieten. Alles was kalm. Plotseling verschenen er vier grote mannen en de beren begonnen opeens vreselijk schreeuwen en met hun kooien te schudden, alsof ze een geest hadden gezien. De verzorger vertelde me dat elke ochtend om acht uur sap uit hun galblaas werd gezogen. Omstreeks kwart voor acht raken de beren geagiteerd en hebben ze geen trek om te eten. Ook beginnen ze te schreeuwen en roepen ze ten einde raad om hulp.
In witte uniformen en zonder enige emotie op hun gezicht, gaan de vier mannen een van de kooien binnen. Ze gebruiken snel een stalen draad om de beer bij de nek te grijpen. Daardoor puilen de beer zijn ogen uit en begint hij te tandenknarsen en te huilen. Ze zijn doodsbang en dit trauma zorgt ervoor dat ze ook nog hun ontlasting laten lopen.
In de beer zijn maag zit een gat met een stalen buis die direct verbonden is met de galblaas. Buiten de buik zit een plastic buis aan de stalen buis vast om sappen naar buiten te zuigen. Het hele gebied is compleet bedekt met chirurgisch tape. Als de tijd daar is wordt de tape verwijderd en wordt een insulinespuit gebruikt om de vloeistof van uit de galblaas naar buiten te zuigen. Drie grote mannen houden de poten van de beer stevig tegen de grond en brengen een insulinespuit in de plastic buis in. Toen de dondergroene galblaassap uit de beers lichaam werd gezogen, opende de arme beer zijn bek zo verschrikkelijk wijd, zijn ogen begonnen te draaien en zijn totale lichaam schudde enorm hard tijden de procedure.
Deze manier van wrede marteling ging ongeveer 2 uur door, totdat alle beren waren onderworpen aan dezelfde marteling. Het huilen en het schreeuwen was zo hard dat het door de bergen en de hele vallei heen echode. Ik werd er zo bang van dat mijn hart er pijn van deed en mijn hoofd begon te tollen.
Na deze onvoorstelbare marteling, gebruikten de beren hun poten om hun magen vast te houden. Ze rolden zich op en rilden. Ook zag ik tranen in hun ogen heldere kleine oogjes.
Omstreeks 10:30 riep er iemand dat er een ongeluk was gebeurd in kooi nummer 5. We volgden de eigenaar die zich de boerderij op haastte en waren geschokt door wat we zagen. Een bruine beer had het voor elkaar gekregen om zijn eigen ingewanden naar buiten te trekken en hij hield ze hoog in de lucht. Grommend en schreeuwend alsof hij wilde protesteren tegen de wreedheid en waanzin van de mensheid. De hele kooi zat onder het bloed. Het was verschrikkelijk moeilijk om zo'n zelfmoordscène te zien. Nog nooit in mijn leven was in zo in een shock en voelde ik me zo verslagen.
Op hetzelfde moment luide iemand de alarmbel. Onmiddellijk renden mensen de berenboerderij op en zwaaiden met scherpe bijlen en grote stalen haken. De eigenaar schreeuwde : "Snel, red de beer zijn klauwen !"
De man in de kooi had echter geen zin om verder naar voren te gaan. Maar de eigenaar stampte met zijn voeten en bleef schreeuwen : "Je moet ze eraf snijden als de beer nog leeft. Dat is de enige manier dat ze verkoopbaar zijn !" Vlak daarna zag ik de scherpe bijl door de lucht klieven en beer nummer 5 zijn poten werden afgehakt terwijl het bloed eruit gutste.
Misschien was het de geur die kooi nummer 5 vulde, maar de andere beren begonnen plotseling te huilen en schreeuwen. Droevig en ten einde raad en had de neiging om agressief te klinken. Het deed het hele eiland schudden. De boerderijeigenaar had een slagersachtergrond. Toen het leek of de beren gewelddadig zouden reageren en de medewerkers in paniek weg wilden rennen, werden ze gestopt door de eigenaar die ze beval om de 5 meest agressieve beren een 'stalen jas' en een shot morfine te geven. Zo gauw de beren de 'stalen jassen' zagen werden ze onmiddellijk rustig. Het leek erop dat de beren hun pijnlijke lesje met de 'stalen jassen' reeds geleerd te hebben. Anders zouden ze nooit zo snel zo rustig zijn geworden.
Dit hele ongelofelijke incident heeft me zo diep geraakt dat hun droevige gezichten nog dag en nacht achtervolgen. En ze zullen me blijven achtervolgen tot aan de dag dat ik sterf. Ik voelde een dringende noodzaak om dit incident aan de wereld mede te delen. Verspreidt dit echte verhaal a.u.b. wereldwijd. Ik hoop dat iedereen die dit document leest iets zal doen om de waanzin van de Chinese beren boerderijen te helpen beëindigen en om deze arme dieren te helpen.
Het is duidelijk dat de Chinese Dierenbeschermingswet opnieuw herzien en verbeterd moet worden.
Om de culturele reputatie van de Chinese medicijnen te bewaren, overwegen de autoriteiten om de meest recente boerderijen te sluiten mits die verklaren een kruid te gebruiken dat de gal kan vervangen. Wat gaat er gebeuren met de beloften die de regering heeft gemaakt over de vrijheid van de beren in dit kritieke moment van politieke veranderingen in China. Wat zal er gebeuren met deze dieren ? Internationale beroepen op de Chinese regering heeft ze doen besluiten om 2 van hun boerderijen te sluiten (1993-Zhuhai en 1995-Huizhou). Dit heeft tot de vrijlating van een flink aantal beren gezorgd. Deze zijn nu op een beter plek opgevangen en het gaat heel goed met velen van hen. Gelukkig zijn er altijd een aantal organisaties die zich het lot van dit soort dieren aantrekken. Een aantal uit velen zijn :
Fauna Free vecht samen met nationale en internationale organisaties zoals het International Fund for Animal Welfare (IFAW) om mensen te mobiliseren die niet kunnen slapen omdat ze weten dat duizenden beren gruwelijk lijden, elke minuut van hun leven. Er is internationale hulp nodig om druk op de Chinese regering te kunnen blijven uitoefenen ! Hoe lang moeten we wachten terwijl we weten dat deze beren blijven lijden ? De beren kunnen niet langer wachten !
Wat kun je doen ?
Diegenen die zich het lot aantrekken van de beren van China en willen helpen maar niet weten hoe, kunnen contact opnemen met Fauna Free op het e-mailadres : ramona@unikey.com.br -. Probeer zoveel mogelijk handtekeningen te verzamelen om een einde te maken aan de berenboerderijen als je kunt. Zij hebben foto's beschikbaar voor de media en iedereen die zich interesseert in onze zaak.
We roepen iedereen op om mensen te mobiliseren en de Chinese autoriteiten te overtuigen om deze wreedheden te stoppen. Verspreidt deze informatie onder je vrienden, familieleden, media enz. Zet je in voor de beren die lijden, de hele 15 jaren van hun leven lang.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:berenboerderijen, bile from live bears, gal uit de galblaas van een beer, galblaassap uit levende beren, gallbladder juice from live bears
De walvisvloot van Japan is donderdag uitgevaren. Dat meldde de milieuorganisatie Greenpeace. Een aantal schepen vertrok in de ochtend uit de havens van Innoshima en Shiogama.
De vissers varen richting de wateren bij Antarctica en willen daar in een periode van vijf maanden maximaal duizend walvissen om het leven brengen. Het Japanse visserijagentschap stelde dat vorig jaar 679 dwergvinvissen werden gedood, terwijl er vergunningen waren afgegeven voor de vangst van maximaal 935 van deze dieren. Daarnaast zou één gewone vinvis zijn gedood. Deze walvis kan 27 meter lang worden en is de op een na grootste diersoort ter wereld, na de blauwe vinvis.
De walvisjacht is uiterst omstreden. Japan stelt officieel dat sprake is van wetenschappelijk onderzoek, maar het is een publiek geheim dat het walvisvlees gretig aftrek vindt in Japanse restaurants. Milieuorganisaties spreken al decennia schande van de praktijken.
Spoedig genetische productiedieren op de markt verwacht
Spoedig genetische productiedieren op de markt verwacht
De ontwikkeling blijkt erg snel te gaan
Het Friesch Dagblad meldt dat het instituut voor voedselveiligheid Rikilt van Wageningen UR stelt dat gentechnologie bij landbouwhuisdieren in een vergevorderd stadium van ontwikkeling is en dat de dierlijke producten binnenkort op de markt komen. De onderzoekers pleiten dan ook voor nieuwe methoden om genetisch gemodificeerde dieren te kunnen opsporen.
Wageningen - Het instituut voor voedselveiligheid Rikilt van Wageningen UR stelt dat gentechnologie bij landbouwhuisdieren in een vergevorderd stadium van ontwikkeling is en dat de dierlijke producten binnenkort op de markt komen. De onderzoekers pleiten dan ook voor nieuwe methoden om genetisch gemodificeerde dieren te kunnen opsporen.
Gentechnologie bij landbouwhuisdieren kan voor diverse doeleinden worden toegepast, zoals de verbetering en verhoging van de productie, de bescherming van de diergezondheid en de productie van humane geneesmiddelen in melk. Genetisch gemodificeerde dieren voor consumptie zijn momenteel nog niet op de markt, maar de onderzoekers verwachten dat binnenkort buiten de Europese Unie genetisch gemodificeerde dieren voor voedseltoepassingen op de markt komen.
Een voorbeeld is de een kweekzalm die sneller groeit door een toegevoegd gen. Deze is al voor wettelijke toelating aangemeld in de Verenigde Staten. Er is ook al een toepassing van genetisch gemodificeerde dieren in de EU en VS toegelaten die voor voedselconsumptie is. Het gaat hier om een medicijn dat gezuiverd wordt uit de melk van genetisch gemodificeerde geiten.
Om de toepassing van deze ontwikkelingen goed te blijven volgen, pleiten de onderzoekers voor de ontwikkeling van detectiemethoden om producten van genetisch gemodificeerde dieren te kunnen identificeren. In het rapport staan verder aanbevelingen voor identificatie van mogelijke blinde vlekken in de regelgeving en voor een risicoanalyse van dierpopulaties die door klonen zijn ontstaan.
Nederland voert een terughoudend beleid ten aanzien van genetisch gemodificeerde dieren, inclusief dieren voor experimentele, farmaceutische en agrarische doeleinden. Er wordt pas toestemming gegeven als er een wezenlijk maatschappelijk belang gediend is. Daarnaast wordt er gekeken of er geen alternatieve methoden voor hetzelfde doel zijn en of de integriteit, de gezondheid en het welzijn van het proefdier geschaad worden.
Hoe moet de consument een oordeel vellen als wetenschapers nog steggelen ?
Marcel aan de Brugh - NRC Webpagina's, 11-06-1998
Geschiedenis Tientallen geneesmiddelen die hun oorsprong hebben in de biotechnologie zijn er inmiddels geregistreerd. Toch eindigde het 'Stenen Tijdperk' van de farmaceutische industrie nog maar kort voor de Tweede Wereldoorlog. Er waren maar enkele middelen waarmee de patiënt meer goed dan kwaad werd gedaan. Een korte geschiedschrijving Insuline Insuline werd voor het eerst in 1921 geïsoleerd in Toronto door Frederick Banting en Charles Best. Het zou het onderzoek naar geneesmiddelen drastisch veranderen. Banting en Best hadden stap voor stap naar hun doel gewerkt en wisten precies wat het extract uit de alvleesklier van een hond bij hun eerste patiëntje zou doen. Hun onderzoeksmethode werd door tientallen andere laboratoria gevolgd. Humiline Het bedrijf Genentech lanceerde in 1982 de eerste toepassing van recombinant DNA-technologie in de humane geneeskunde. Nu ging het om een humaan insuline. Deze komst van 'Humuline' betekende een doorbraak. Tot die tijd werd insuline gebruikt van varkens of runderen, maar dat was niet ideaal wegens de verschillen met menselijk insuline. Groeihormoon Een tweede doorbraak kwam in 1985 van Genentech met Protopine, een menselijk groeihormoon dat wordt gegeven aan kinderen die te klein blijven. Een jaar later kwam Ortho Biotech op de markt met Orthoclone OKT3, waarmee transplantatie-patiënten worden geholpen. Weer een jaar later sloeg Genentech toe met Activase, dat heilzaam werk kan verrichten bij hartinfarcten. Interferon Belangrijk was in 1988 het eerste interferon alfa (Intron A van Biogen), dat met de DNA-technologie werd geproduceerd. Deze lichaamseigen stof kon voor die tijd alleen maar moeizaam uit bloed van donoren worden gewonnen. Interferon heeft een belangrijke taak bij het tegengaan van virusinfecties en werd halverwege de jaren tachtig gezien als een geavanceerde vorm van Haarlemmer Olie, goed tegen zowel snotneuzen als kanker. Maar het kreeg een zeer bescheiden indicatie. Het mocht worden toegediend bij patiënten met een weinig voorkomende vorm van kanker, hairy cell leucaemia. Het peperdure interferon heeft nog steeds een bescheiden marktaandeel, ook al is onder andere aids er als indicatie bij gekomen. Bloedlichaampjes In 1989 kwam Amgen met twee erytropoëtinen op de markt, een hormoon uit de nieren dat aanzet tot de vorming van rode bloedlichaampjes. Ze werden populair bij atleten en wielrenners omdat meer rode bloedlichaampjes worden geacht een 'zuurstofvoorsprong' te geven. Cfr. : http://www.nrc.nl/W2/Lab/Profiel/Manipulatie/geschiedenis.html
Is genetisch gemanipuleerde soja goed of slecht ?
En hoe zit het met koeien, zalmen, aardbeien, wortelen, bacteriën en virussen waarvan het erfelijk materiaal is veranderd ? Kan dat ? Mág dat ?
Veel burgers die daarop een antwoord moeten geven, strijken zich eens door de haren. Ze weten het niet. Terwijl er steeds meer producten in de winkels, apotheken en huishoudens verschijnen die via genetische manipulatie zijn gemaakt.
Tegenstanders van DNA-technologie proberen de ontwikkelingen te blokkeren of op zijn minst af te remmen. Een referendum, dat afgelopen weekeinde in Zwitserland werd gehouden, is daarvan een goed voorbeeld. De Zwitserse burgers moesten zich uitspreken over de Gen-Schutz-Initiative, die de productie en patentering van genetisch gemanipuleerde planten en dieren zou moeten verbieden. Het initiatief - genomen door milieu-, consumenten- en religieuze organisaties, dierenbeschermers en kleine boeren - werd verworpen. Van het Zwitserse electoraat stemde 67 procent tegen het voorstel.
In Nederland is de tijd van splintergroepen als de Ziedende Bintjes en de Vurige Virussen achter de rug. Niettemin roept het woord 'genetische manipulatie' nog steeds heftige 'onderbuik-reacties' op. De angst voor een Frankenstein-scenario is diep geworteld. Dat blijkt onder andere uit een Amerikaanse enquête in 1993. Bij het horen van het woord 'genetische manipulatie' dacht 20 procent van de geïnterviewden meteen aan 'nazi/Hitler', 'gestoorde wetenschappers', 'monsters' of 'ontsnappende virussen'.
Die angst wordt blijkbaar niet weggenomen door de invoering van regels voor genetische experimenten. Europa kent sinds 1990 richtlijnen waaraan een onderzoeker zich dient te houden bij experimenten met genetisch gemanipuleerde planten. In Nederland gelden strenge regels voor de genetische manipulatie van dieren. Een onderzoeker moet voldoen aan drie wetten (de Wet op de Dierproeven, de Gezondheids- en Welzijnswet en de Wet Milieugevaarlijke Stoffen) voordat hij aan een proef kan beginnen. Toch blijft die angst voor een uit de hand lopende techniek bestaan.
Uit enquêtes blijkt hoezeer mensen zich tegen genetische manipulatie keren. Onderzoekers van de Universiteit Twente publiceerden onlangs de resultaten van een enquête, waaruit blijkt dat 20 procent van de ondervraagden het genetisch manipuleren van voeding volstrekt onaanvaardbaar vindt. Zes procent is er uitermate enthousiast over, de rest is ambivalenter in zijn oordeel.
Vragen over genetische manipulatie bij dieren leverden vergelijkbare getallen op. Genetische manipulatie bij mensen gold als het minst acceptabel. Maar eenduidig is dat oordeel niet. Want het veranderen van de menselijke genetische structuur om daarmee bepaalde ziekten te voorkomen, mag van 60 procent weer wel.
Vrouwen zijn over het algemeen wat terughoudender dan mannen. Ook mensen met een laag of gemiddeld opleidingsniveau, met een geloofsovertuiging of mensen die lid zijn van een belangenorganisatie zijn wat minder gunstig gestemd over biotechnologie.
Waardoor wordt alle tegenstand opgeroepen ? Door angst, onder andere. De vrees voor een oncontroleerbare techniek welt op, aangewakkerd door boeken als 'The Boys from Brazil', 'Brave New World' en fantasiefilms als 'Jurassic Parc', 'Species', 'Mimic' en 'DNA'. Nieuwe technologieën roepen in de Westerse wereld vaak een negatief beeld op. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een onderzoek van het Instituut voor Strategisch Consumentenonderzoek. Mensen die het woord biotechnologie niet kennen, ontleden het in 'bio' en 'technologie'. Het eerste woord roept associaties op met bio-garde yoghurt, met biologisch-dynamische teelt, met planten, dieren en micro-organismen en met leven in het algemeen. Het element technologie roept weerstand op. Technologie zou in verkeerde handen kunnen vallen. Of nog erger, de techniek zou op hol kunnen slaan en oncontroleerbaar worden.
De mens vreest voor machteloosheid : niet alleen tegenover de techniek zelf, maar ook tegenover de gebruiker ervan. Toen de eerste Amerikaanse schepen hun ladingen genetisch gemanipuleerde soja en maïs in de Europese havens losten, lokte dat ernstige protesten uit. Maar onder druk van het vrijhandelsverdrag bleven de ladingen toch aangevoerd worden. Dit probleem geldt echter niet alleen voor de biotechnologie.
Weerstand tegen genetische manipulatie is er ook om principiële redenen. Aan het leven mag je niet sleutelen. Maar of die houding altijd even terecht is ? Lang niet iedereen beseft bijvoorbeeld dat hij al dagelijks gebruikmaakt van producten die via genetische manipulatie zijn verkregen. Bijvoorbeeld wasmiddelen, bier, brood, wijn, papier en textiel. Bij de bereiding van deze producten worden allerlei enzymen gebruikt. De erfelijke informatie voor deze enzymen stamt uit bacteriën, schimmels of planten. Die informatie wordt meestal overgeplaatst in andere bacteriën of giststammen waarmee de industrie al jarenlang werkt en waarvan ze de optimale kweekomstandigheden goed kent. De genen veranderen tijdens die handeling niet. Ze bevatten nog precies dezelfde informatie.
En is 'sleutelen aan het leven' voorbehouden aan de nieuwe DNA-technologieën ?
Nee, de mens is al honderden jaren met DNA in de weer. Alleen wist hij dat tot voor kort niet. Kruising en selectie van gewassen en landbouwhuisdieren is niets anders dan het vermengen van DNA. De boer wil een koe die meer melk geeft of een maïsplant die beschermd is tegen een ziekteverwekker. Daarvoor gaat hij dieren of planten met elkaar kruisen. De duizenden erfelijke eigenschappen van twee organismen worden daarbij vermengd. Maar de boer wil zijn plant of zijn dier meestal met maar één eigenschap verrijken. Het kost vaak vele kruisingen en vele jaren om uiteindelijk de gewenste koe of maïsplant te krijgen. Sinds de komst van recombinant-DNA-technieken, begin jaren zeventig, gaat het sneller. En preciezer. Onderzoekers kraken steeds meer genen. In een steeds hoger tempo achterhalen ze de functie van al die genen. Via de moderne technieken is het mogelijk een gewenst gen uit een dier, een plant, een schimmel of een bacterie te halen en dat in een ander organisme aan te brengen. Genen zijn verplaatsbare eenheden geworden. Een varken krijgt een menselijk gen, een plant krijgt een bacterieel gen, een bacterie krijgt een schimmelgen.
Is dat een slechte ontwikkeling ?
Tja, is het verwerpelijk om menselijk insuline te laten produceren door gistcellen ? Moet het verboden worden om een plant zo te manipuleren dat zij beter bestand is tegen ziekteverwekkers ? Of dat zij speciale oliën of vetten gaat maken ? Is het slecht om een bacterie zo te manipuleren dat zij moeilijk afbreekbare chemicaliën uit het milieu verwijdert ?
Biotechnologie heeft, net als elke techniek, haar goede en haar twijfelachtige kanten. Vaak zijn het alleen de twijfelachtige kanten die het nieuws halen.
Goede informatievoorziening zou de burger wellicht een afgewogener beeld van het hoe en waarom van genetische manipulatie kunnen schetsen. Maar daar schort het nog aan. Helemaal onbegrijpelijk is dat niet. De biotechnologie bevindt zich nog in de kinderschoenen.
Over veel kwesties steggelen ook de wetenschappers nog, dus hoe moet de consument dan een afgewogen oordeel vellen ?
Zo leidde de introductie van bijvoorbeeld de genetisch gemodificeerde maïs van Novartis twee jaar geleden tot felle discussies. De voorstanders zeiden : de maïs is goed voor het milieu, de boer hoeft minder herbicide te spuiten.
Niet waar, zeiden de tegenstanders. Ze denken dat er juist meer herbicide nodig is. Bovendien is in het gewas nog een extra gen gebracht waardoor het ongevoelig wordt voor het antibioticum ampicilline. Dat gen kan worden overgedragen op micro-organismen in maïs etende koeien. En die zouden dan ongevoelig kunnen raken voor het antibioticum.
Niet waar, zeiden de voorstanders. De kans op ongewenste effecten op genen is verwaarloosbaar klein en bovendien ongevaarlijk
Een consument die op een duidelijk antwoord wacht, schiet met zo'n discussie weinig op. Hij moet maar zien wie hij gelooft.
Ondervraagden bekritiseren de media omdat ze zich alleen op omstreden kwesties werpen, zo blijkt uit het onderzoek van de Universiteit Twente. Daarom betitelen ze de media als 'niet altijd even betrouwbaar'. Maar gevraagd naar de meest wenselijke informatiebron noemen ze toch weer de media.
Het merendeel van de ondervraagden zegt ook meer informatie te willen over biotechnologie, maar brochures over biotechnologie blijven onaangeraakt in winkels en bibliotheken liggen. Ook willen de geënquêteerden dat op het etiket van voedingsmiddelen vermeld staat als ze 'met behulp van moderne biotechnologie' vervaardigd zijn. Maar in de supermarkt blijkt amper iemand die etiketten te lezen.
Dat stemde bijvoorbeeld prof.dr. A.M. Kroon wat treurig. Vier jaar lang is hij voorzitter geweest van de Adviescommissie Voorlichting Biotechnologie die gedurende de afgelopen acht jaar een voorlichtingscampagne begeleidde. Informatie beklijft slecht.
Het publiek blijkt moeilijk te bereiken, zo merkte hij.
Zijn de mensen wel geïnteresseerd in het hoe en waarom van genetisch gemanipuleerde tomaten ?
Lezen ze de etiketten in winkels wel ? Nee dus. Twee maanden geleden vroeg de teleurgestelde Kroon zich bij de afsluiting van de campagne af wat eigenlijk het nut is van uitgebreide voorlichting. Dat is wel erg pessimistisch gedacht. Gerichte voorlichting zal zeker zijn effect hebben, hoe klein ook. Maar het publiek laat zich nu eenmaal moeilijk bereiken met zo'n moeilijk te doorgronden thema. Overheid en bedrijven zullen daarmee voorlopig rekening moeten houden, hopend op een brede acceptatie van biotechnologie.
Varkens
