Merckx niet welkom in Stuttgart (reactie op De Morgen van donderdag)
Is het niet wat hypocriet om nu zoals uitgehongerde vampiers de organisatoren van het WK in Stuttgart op de nek te springen?
Al jaren klaag ik het feit aan dat er blijkbaar twee werelden bestaan: een democratische met al zijn gebreken die voor ieder van ons geldt, en een totalitaire met zijn cultus van repressie en verklikkersmentaliteit die in de sport van kracht is.
Als de sportredactie van De Morgen nog over enige zelfkennis beschikt, zal ze moeten toegeven dat ze hier duchtig aan meegedaan heeft.
Wie de Vuelta heeft gevolgd, kon horen met hoeveel wellust Michel Wuyts deze frase heeft uitgesproken: 'Landis hangt!!!'
Mij deed het denken aan het gepeupel dat in vroegere eeuwen stond te juichen bij openbare terechtstellingen.
Kan die man trouwens twee minuten commentaar leveren zonder het over doping te hebben???
Onze vorige minister van sport, Marino Keulen, heeft dopingzondaars met naam en toenaam bekend gemaakt op het internet. Topatleten moeten maanden van tevoren aangeven waar ze zich zullen bevinden, ook tijdens hun vakanties. Zij kunnen van 06 uur 's morgens tot 22 uur 's avonds onaangekondigd worden gecontroleerd.
Kortom , algemene rechtsregels en mensenrechten worden tegenover de atleten doorlopend geschonden: het recht op privacy, het vermoeden van onschuld tot een vonnis is uitgesproken, het juridische principe van 'non bis in idem' etc
Een verdachte atleet wordt met zijn/haar volledige naam en vaak met foto aan de schandpaal genageld, van een kinderverkrachter of seriemoordenaar geven de media alleen de initialen. Voor criminelen geldt na hun straftijd een recht op reïntegratie: dopingzondaars blijven levenslang geschandvlekt: zie Merckx.
Men oogst in Stuttgart wat men ook bij ons jaren heeft gezaaid: collectieve hysterie. Vergelijk het met de huidige veronderstelde tendens naar seperatisme: als de pers voortdurend die tendens in de verf zet, krijgt ze uiteindelijk de bewijzen in handen.
Beseft men dan echt niet dat men bezig is met manipulatie: welk ander onderwerp kreeg de voorbije jaren zoveel onafgebroken en gepassioneerde aandacht als de doping - precies alsof onze beschaving op het spel stond en staat.
Sommige journalisten zullen tegenwerpen dat het hun opdracht is te registreren wat er in de feiten gebeurt: maar door de selectie en de eenzijdige aandacht doe je veel meer dan registreren, dit is de openbare opinie bespelen en manipuleren.
Nogmaals, mocht het gaan om een zaak die inderdaad onze samenleving bedreigt of die de naleving van onze geproclameerde moraal aan de kaak stelt dan zou ik hier zelfs blij mee zijn: laten we het onrecht aanklagen, de armoede, de uitbuiting, het machtsmisbruik, de verspilling van energiebronnen en grondstoffen etc
Maar gelooft er 1 sportjournalist dat Afrika te redden is met de strijd tegen de doping?
na Kuifje in Kongo, Ahma etcetera in de VS Allicht heeft iedereen de beelden gezien van de ontvangst die de Iraanse president te beurt viel in New York. Bij ons wordt wel eens de term 'bevriend staatshoofd ' gebruikt en dat is Ahma etcetera duidelijk niet in het vaderland van vrijheid en democratie. Kan men zich inbeelden dat een Saudische prins op een gelijkaardige agressieve toon wordt onthaald? Nochtans: de meerderheid van de terroristen van 9/11 waren Saudi's (geen enkele Iraniër), deze bondgenoot van de VS gunt de vrouwen nog minder vrijheid als Iran en past de sharia toe. Maar Saudi-Arabië is een betrouwbare leverancier van petroleum en even trouwe afnemer van Amerikaans oorlogstuig en investeert in toenemende mate in de Amerikaanse economie. Commentatoren merken op dat Ahmaatje de beledigingen over zich heen liet gaan omdat de beelden geschikt zijn voor 'binnenlands gebruik' dus voor zijn persoonlijke propaganda. Dat zal wel: als de Iraanse bevolking moest overtuigd worden dat de VS de bloedvijand is van hun regering dan zijn de beelden ongetwijfeld zeer efficiënt. Maar wat gezegd over 'het binnenlands gebruik' door de Amerikaanse propagandamachine? 'The Evil has landed' kopte een krant, een bevestiging van Bush' axioma over 'the axis of evil'. Kortom, de Amerikaanse bevolking wordt klaargestoomd voor een volgende oorlog. Die uiteraard zal worden gevoerd om 'vrede en veiligheid' te brengen in het Midden-Oosten. De vrede en de veiligheid van het massagraf. Wat mij met verstomming slaat is de gretigheid waarmee onze eigen media meegaan in deze Amerikaanse hypocrisie. Niet dat over de Iraanse dictators leugens worden verteld, wel dat het alleen over Iran gaat en niet over de beschaafde vrienden van Washington en Washington zelf. En steeds stuit je op dat eenzijdige en propagandistische gebruik van de term 'terrorist' of 'terroristische organisatie'. Men blijft dus weigeren over staatsterrorisme te spreken: een officieel leger mag zich de goorste schendingen van de mensenrechten permitteren, dan nog hanteert men termen als 'vergelding', 'ontruiming' of tegenaanval. Tel, voor zover wij de cijfers te zien krijgen, het aantal slachtoffers: vergelijk die van Hamas, Hezbollah en Iran met die van Israël, de VS, en de criminele chaos die de 'coalition of the willing' in Irak heeft gecreëerd. Naar welke kant helt de balans over? Worden wij geïnformeerd of gebrainwashed?
James Bond is alive and kicking. Israël heeft Noord-Koreaans nucleair materiaal ontdekt op een Syrische militaire basis.
Laten we aannemen dat dit spionageverhaal klopt. Dan blijf je toch achter met de vraag waarom dit geniale observatietalent niet in staat is om het onderscheid op te merken tussen gewone burgers en zogenaamde terroristen - evenmin als hun grote beschermheer, de VS, dit kan in Afghanistan en Irak.
Zou het kunnen dat 'collateral damage' de eigentijdse vertaling is van 'quantité négligeable': een mensensoort - indien al geen minderwaardige diersoort - die geen recht heeft op leven?
Intussen suddert de propaganda ons in het sop van de angst: 'the Axis of Evil' (Syrië, Noord-Korea, Iran) bestaat. De Westerse bevolking wordt stap voor stap voorbereid op de 'clash of civilisations' en het zal niet louter een culturele clash zijn.
Noot: Men kan opwerpen dat ik maar op dezelfde spijker blijf hameren, maar ik vrees wel degelijk voor een verder afglijden naar een volgend zwaar militair conflict. De propaganda draait op volle toeren om de bevolking in de USA en ook bij ons in Europa hierop voor te bereiden. De prijs zal geen raketaanval op Brussel of Antwerpen zijn, maar een prijs zullen we betalen - al was het maar in de vorm van een buitensporige stijging van de olieprijzen en een toegenomen onveiligheid bij reizen, in onze grootsteden. Mijn punt is dat onze belangen zogezegd worden verdedigd door charlatans: de kliek rond Bush, hun handlangers in de rest van de wereld. Intussendringende Chinezen steeds dieper door in Afrika, worden we binnenkort economisch voorbijgestoken door India en andere 'economische tijgers' en staren we ons blind op BHV. Soms vangen we een glimp op van de waarheid: wanneer er ontslagen vallen bij een multinational bijvoorbeeld. Maar onze rechtse pers maakt liever een wereldzaak van de splitsing van een kiesarrondissement: daar hangt de toekomst van onze kinderen en kleinkinderen inderdaad van af.
Het valt op hoe de berichten en commentaren zich opstapelen die wijzen op de achterlijkheid en het gevaar van de islam.
Telkens gaat het om een wij-zij-verhaal waarbij 'wij' uiteraard oneindig superieur zijn aan 'zij'.
Ik begin me in alle oprechtheid af te vragen of de rechtse media samen met rechtse politici à la Sarkozy (en de kliek rond Bush) het erop aanleggen om de Europese (en Westerse) bevolking voor te bereiden op een 'clash of civilisations' - niet louter een culturele clash, maar wel degelijk een militaire.
Bij ons hoorde je twee of drie jaar geleden al kardinaal Danneels verklaren dat de islam dringend toe is aan een 'Verlichting'. Ongetwijfeld, maar hoe 'verlicht' is een organisatie waar de top alles te zeggen heeft en de basis niets; waar een seksuele moraal wordt gepropageerd die een efficiënte gezinsplanning in de Derde Wereld onmogelijk maakt en bij ons tegen holebi's zegt: 'wij zullen de homo's als mens gedogen maar zij mogen hun geaardheid niet beleven.'
Naar mijn allicht pover inzicht komt dit neer op psychische castratie.
In een rechtse krant van zaterdag 22 september verklaart Jan Leyers (naar aanleiding van zijn nieuwe reportagereeks op Canvas) onder meer dat revoluties 'ethisch progressief zijn maar niet de islamitische'.
Hoe 'ethisch progressief' was en is Ierland, zowel de republiek als Noord-Ierland? Is het niet zo dat ongewenst zwangere meisjes en vrouwen nog steeds de oversteek naar Engeland moeten maken voor een abortus? Kan iemand zich voorstellen dat bij Ira en Unionisten een medestrijder zich mocht/mag outen als homo?
En wat te zeggen over het Poolse Solidarnosj: wat voor 'ethisch progressief' Polen heeft die beweging opgeleverd - waar elders in de EU vind je zo'n amalgaam van homohaat, racisme en neofascisme als in het uiterst godvrezende Polen?
Zelf deel ik de overtuiging van Richard Dawkins (o.a. 'Kapelaan van de Duivel') en Sigmund Freud (zie: 'Die Zukunft einer Illusion') dat godsdiensten tot een vroegere fase in onze ontwikkeling behoren, maar in een moderne democratie bestaat er nu eenmaal godsdienstvrijheid en die geldt net zo goed voor de ene als voor de andere godsdienst.
Trouwens, de zelfgenoegzaamheid komt ook bij vrijzinnigen voor, meestal niet gehinderd door enige kennis.
Het kan best dat in het oog van de gemiddelde moslim een balk zit, maar men moet minstens de intellectuele eerlijkheid opbrengen om de splinters in het eigen oog te zien.
En, helaas, gezien de ernst van de politieke situatie wereldwijd, is dit geen vrijblijvend filosofisch debat, het zou binnenkort wel eens spelen met vuur kunnen worden.
Ik hoop met reden een doemdenker genoemd te worden.
