Bertje goes to battle.

Scoutsleider Bert Anciaux wil van Vlaanderen een modelstaat maken inzake dopingbestrijding. Hij denkt aan spijtoptanten en al de moderne opsporingstechnieken. Wellicht gaat hij in de leer bij het Amerikaanse gerechtsapparaat waar zij ervaring hebben in het vogelvrij verklaren van hun eigen burgers. Een kliklijn mag zeker niet ontbreken: verklikken wordt stilaan de opperste nationale deugd, de DDR is alive and kicking made in Flanders.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Een paar bedenkingen.

Ten eerste: zowat twee jaren geleden werd de voetballer Tony Herreman toen spelend voor Charleroi voor drie maanden geschorst wegens te veel cafeïne in zijn body. Voor zover ik weet is cafeïne intussen van de dopinglijst gehaald, maar dit heeft alleszins niet geleid tot enig eerherstel voor de betrokkene. Bovendien: in hoeveel competitieve beroepen bleef men toen (en nu nog altijd ) aan de slag dankzij zwarte koffie; zijn er ooit controles geweest bij politici wanneer die wat ouwere mannetjes  en has-been beauties nachtenlang zaten te vergaderen?

Ten tweede: ik heb als student zelf tweemal doping gebruikt, eenmaal op doktersvoorschrift en een andere keer via een student dierengeneeskunde die ‘het spul’ toegeschoven kreeg op medicamentenbeurzen. Zijn er ooit controles geweest bij de studenten, in het bijzonder tijdens de examenperiodes?

Ten derde: iedereen weet dat fotomodellen slikken, snuiven en spuiten om extra slank te blijven. Gebeuren er in dat milieu systematische controles en in ‘the scene’ van popvedetten?

Ik blijf uitgaan van het gelijkheidsbeginsel in onze grondwet en in de Universele Verklaring over de Rechten van de Mens. Aan één bepaalde beroepscategorie normen opleggen kan pas wanneer die normen ook gelden voor gelijkaardige burgers: topsport is een competitief beroep; de politiek, de zakenwereld, de amusementsindustrie zijn dat ook. En gezien de waarde van een diploma op de arbeidsmarkt geldt deze redenering net zo goed voor studenten.

Kortom, zolang dit beginsel niet wordt gerespecteerd, zijn voor dappere Akela Anciaux en soortgenoten drie woorden van toepassing: willekeur, machtsmisbruik en hypocrisie.

Anders gezegd: kan er over doping nog geschreven worden met enige wetenschappelijke afstandelijkheid, met zin voor verhoudingen en met de noodzakelijke zelfkritiek?Nu ontstaat het beeld van de zuiveren versus de corrupten: de zuiveren zijn de dopingdominees à xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />la Michel Wuyts, en bij uitbreiding wij brave burgers allemaal; de corrupten zijn de beroepssporters en de primussen onder de verdorvenen zijn de wielrenners.

Hoe vaak heeft Het Laatste Nieuws al geschreven over de slachtpartijen in Oost-Congo, over de schande van Darfour: aan je prioriteiten herken je de waarde van je moraal.