|
de verloren vaderxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
-surgens non venit ad patrem
stel je een heuvel voor
een wachttoren van een vader
nergens de schaduw van een zoon
die strompelt uit het tegenlicht
neervalt in het zand
geen kalf wordt geslacht
geen wijnvat geledigd
alleen de vader voelt
hoe nacht na nacht
een jakhals de pezen
van zijn beenderen vreet
een schorpioen gif spuit
in zijn trage aders
beeld je zijn rode ogen in
s morgens, wanneer hij
wankelt langs de tafel
de bekers verschuift
de lege schalen
en buiten, hoog op zijn heuvel
ontwortelt hij de bomen
aan de overkant, ze strompelen
uit het tegenlicht, hun armen
slaan als vleugels open, hun ruisen
voert hem nader: de verre
klanken van zijn naam
|
