once a rat alwaysxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- voor Erik en Pat -

zie je, je loopt weer, sluipt

weer als die rat van vroeger

in zijn korte broek, de poort in

van de Nova waar de glazen

kasten hangen, de blokletters:

‘kinderen niet toegelaten’

je vindt weer, net als toen

de sepia strookjes – hou ze

net als die gluiperd van tien

tegen altijd te weinig licht

en altijd te schaarse beeldjes

op één strip, steeds een scheur

te vroeg, een rand die kartelt

en je kantelt van een muur

vermoed het maar,  hoe lippen

open gaan als rode bloemen

hoe zwaar satijn ruist als

het valt, vermoed het maar

hoe een rat zich voelt

in korte broek en sporen

oplossen als rook in nevel

vermoed het maar, het moet