oude man in een containerparkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

hij loopt alsof zijn hoofd

en schouders het grote heimwee

betonen, het delen van weefsel

in de vrede van atomen

hij scharrelt, koestert wat

hij aanraakt, hij wil het al

bewaren, heel dit park van

containers, die oeroude

dieren met hun open muil

hij kan het niet toestaan

deze geeuwhonger die hapt

naar het mooie dat overbodig

werd: een koperen olielamp,

een smeedijzeren naaitafeltje

dat nog krult als meisjeshaar

rusteloos schuifelt hij, schuw

insect, even beroeren zijn

vingers, langer strelen zijn

ogen, hij mompelt een

verschrikt excuus wanneer

hij uit de weg moet gaan

hij luistert naar het piepschuim

dat geduldig wordt gebroken

het werkvolkje plaagt hem:

neem het maar mee