wijding aan de Schelde
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

er was een wijding mee

gemoeid, de boten verschoven

in kralen voorbij de baken van het veer

voorbij de witte zandplaat aan

de monding van de zijrivier

zoals een rozenkrans glijdt

door de vingers van een goedige

grootmoeder of zonovergoten

in de windluwte op Djerba:

een magere moslim

ingedommeld over een bidsnoer

zie je: de deken van zandkleur

en kaneel, geen mantel, alleen

een teint van verbrande aarde

er komt een wijding om je hoofd

wanneer je terugkeert lopend

door een duinenbos, de wereld

afreist, een verleden

dennen ruisen om de kaalte,

water met brede golfslag terwijl

de Schelde zwelt, levervlekken

van schaduw wanneer zij

afdaalt in kalmte

wijding was een mijmeren

over een vrouw aan boord,

een kinderwagen, de stroom

die lispelt, met smakkende

lippen komt likken aan basalt

dagenlang verwijlen aan

een oever, de zwier van populieren:

dag aan dag keert het weer

telkens uit een verdorde zeeden

een kegel woorden valt