powerfeministe Heleen Mees (zie De Morgen van vandaag)
Het is weer zo'n dag dat je niet weet waar het eerst op gereageerd. Zo voert De Morgen een zogenaamde 'powerfeministe' op die de vrouwen oproept om te stoppen met hun 'deeltijdsfeminisme ' . Dit betekent onder meer dat vrouwen moeten ophouden met borstvoeding want dat schaadt hun carrière: haar argument is dat kinderen beter af zijn met een moeder die veel geld verdient. Weerom staan we voor een variant van het dogma dat de economie op al het andere voorrang moet krijgen. En ten tweede stuit je op het steeds toenemende 'gepeuter' aan de biologie. Dit Nederalndse orakel zegt: 'Dat vrouwen geen grote ambities hebben en zich tevreden stellen met voor de kinderen zorgen wil toch zeggen dat ze zich niet voor vol aanzien.' Kortom, alleen ambitieuze mensen nemen zichzelf ernstig en afgaande op het artikel betekent ambitie voor deze dame: veel geld verdienen. We moeten niet terug naar de oude moraal van 'vrouwen aan de haard', maar mogen mensen nog vrij kiezen? Wat is er mis met een vrouw of een man die voldoening vindt in de opvoeding van de kinderen? En als het opgeven van borstvoeding de prijs is die een vrouw moet betalen voor promotie, waar ligt dan het probleem: bij de borstvoeding of bij de economische logica die mensen verplicht om hun meest menselijke eigenschappen en behoeften te verloochenen om te kunnen beantwoorden aan een rolmodel? Het doet eveneens denken aan Terzake van gisteren over de problemen met draagmoeders. In verband met homo's werd gezegd dat het recht op kinderen geen absoluut recht is, maar voor onvruchtbare hetero's zou het dat wel zijn. Iedereen wordt geboren met een aantal beperkingen, en onvruchtbaarheid is voor mensen met een duidelijke kinderwens een heel zware frustratie. Maar moet de overheid daarom allerlei experimenten toestaan onder het motto: 'het is mogelijk dus is het toegelaten'? Iedere kunstenaar droomt ervan een meesterwerk te maken en het inzicht dat het er nooit van zal komen, kan bijzonder pijnlijk zijn: zullen we dan maar wachten op een wonderchip die in onze hersenen wordt ingeplant zodat we allemaal Einsteins of Picasso's kunnen worden?
Het gevecht tegen de grenzen van de eigen mogelijkheden is de motor van wetenschap, ondernemen, kunst en sport, dat is waar. Daartegenover staat dat deze ambitie weinig mensen gelukkiger maakt of dat ambitieuze mensen hun ambities pas waarmaken als zij gesteund worden door een partner die bescheidener is in zijn of haar verlangens.
Al te vaak stel je vast dat deskundologen alle mensen willen herscheppen naar hun eigen beeld en gelijkenis. Ik ben een dichter maar zou geen tweede dichter dagelijks in huis willen hebben, geef mij liever een vrouw die poëzie maakt van onze woning en tuin.