het geheim wapen van de moslima – Bart De Wever in  De Standaard van 30 junixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het opiniestuk van Bart De Wever over het hoofddoekenverbod heeft als voordeel dat het  commentatoren die zichzelf links of progressief noemen uitdaagt tot bezinning over hun standpunten. Maar zijn argumentatie is nogal bedenkelijk, net als de titel van zijn tekst.

De Wever  wijst er voor de zoveelste keer op dat het katholicisme in Vlaanderen anders – minder verdraagzaam – wordt benaderd als de islam zoals tot uiting kwam toen kardinaal Danneels zijn mening gaf over de euthanasie van Hugo Claus.

Het verschil zit hem in de relevantie: het oordeel van de kardinaal kan van beslissende invloed zijn op wat er gebeurt in de Caritasziekenhuizen en die domineren de gezondheidszorg in ons land. Bovendien is het zo dat links en progressief Vlaanderen fel heeft geprotesteerd toen de Antwerpse imam Noredin Taouil het creationisme verdedigde: het is dus niet zo dat men aan de imam toestaat wat men aan de pastoor verbiedt.

De Wever verwijst naar het hoofddoekenverbod in Turkije waar  het grondwettelijk hof een  beslissing van het parlement om de hoofddoek toe te laten heeft herroepen ondanks het feit dat 80% van de parlementsleden pro had gestemd: is deze flagrante ontkenning van een parlementaire meerderheid een voorbeeld om na te volgen?

Bovendien chargeert De Wever voortdurend: hij verwart de hoofddoek met het volledig bedekken van het lichaam ‘in alles verhullende zwarte gewaden’: ik zie op die Antwerpse school geen zwarte gewaden. En  met zijn stelling dat in onze cultuur de mannen zich moeten beheersen en de vrouwen  zich niet moeten bedekken, vergeet hij de protesten die er 30 jaar geleden waren tegen het toelaten van de monokini. Trouwens, in andere opiniestukken heeft De Wever al meer dan eens gefulmineerd tegen de ‘zedeloosheid’ en het verlies van ‘normen en waarden’ van onze tijd. Je mag een beetje consequent zijn.

Bij de discussie over de hoofddoek moeten we een gemeenschappelijk doel in het oog houden: de emancipatie van alle burgers en in het bijzonder van moslima’s. Daarna kan je gaan discussiëren over de methode om dat doel te bereiken en dat is naar mijn mening geen verbod dat dreigt neer te komen op uitsluiting. Emancipatie is een proces van geleidelijkheid – zo is het ook verlopen in onze eigen geschiedenis – en wordt gestimuleerd door onderwijs en sociale promotie via de arbeid. Het komt er dus op aan om de moslima’s zolang mogelijk in contact te houden met onze opvattingen die in de scholen en via ontmoetingen op de werkvloer worden doorgegeven.  Tegelijk dient men de strijd aan te binden met de ware  tegenstanders en dat zijn de imams en mannen die  het autonome beslissingsrecht van de vrouwen onderdrukken. Daarom moeten we zelf imams opleiden en stoppen met het importeren van een reactionair gedachtegoed uit landen zonder democratie en zonder godsdienstvrijheid. De islam is maar aanvaardbaar als het een Europese islam zal zijn met respect voor de verworvenheden van de Verlichting en het humanisme. Dat is ons streefdoel en de weg daartoe gaat niet via het belasten van moslimmeisjes en –vrouwen met een contraproductief verbod.

de haan 30 juni 09