Dehaene lobbyt bij Kabilaxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Oud-premier Dehaene heeft ervoor gezorgd dat het Belgische bedrijf Talent &Vision  de Congolese staatszender RTNC mag moderniseren. Mochten de bemoeienissen van lobbyist Dehaene zich daartoe beperken dan  was er nog niet zoveel aan de hand.

Maar  het Vilvoordse trekpaard wil ook minister Michel van ontwikkelingssamenwerking bewerken net als zijn vader die voorlopig nog Europees commissaris is met dezelfde bevoegdheid en dan gaat het om de besteding van overheidsgeld.

Congo is door minister van buitenlandse zaken, Karel de Gucht, als meer dan eens aangeklaagd als ‘a failed state’: de regering Kabila kan niet instaan voor de veiligheid van haar burgers, soldaten en politieagenten worden ofwel te weinig of helemaal niet betaald zodat ze de neiging vertonen hun burgers af te persen en te terroriseren in plaats van ze te beschermen. Ook het onderwijs en de gezondheidzorg zijn in eenzelfde bedje ziek: onderbetaald en  chaotisch werkend en verkommerd qua uitrusting. Is de modernisering van een  staatszender dan wel de eerste prioriteit voor onze ontwikkelingssamenwerking?

De publieke omroep heeft nu de reputatie een propagandamachine te zijn: welke garanties kan de overeenkomst met  Talent & Vision bieden dat de staatsomroep in de toekomst onafhankelijk zou kunnen werken en een noodzakelijke informatieve en pedagogische rol kan vervullen als aanvulling op een gebrekkig functionerend onderwijs en een even belabberde medische voorlichting? Een privéonderneming kan zoiets onmogelijk afdwingen, zullen Europa en België dit wel kunnen? Het lijkt me al verdacht dat volgens de Belgische ondernemer president Kabila ‘meer dan warm’ loopt voor dit dossier: zou Kabila dan zo’n overtuigd democraat zijn?

Wat bij dit soort deals voorop moet staan is het belang van de bevolking en niet de groeikansen van een privébedrijf wat zou kunnen doen denken aan neokolonialisme.

Het is niet uit te sluiten dat een degelijke openbare omroep de democratie in Congo kan bevorderen, alleen blijft het een open vraag of deze investering de meest dringende prioriteit is in een land waar nog dagelijks wordt gemoord en verkracht. De rebellen en soldaten gaan hun gedrag niet veranderen door naar andere beelden te kijken: een einde maken aan de straffeloosheid lijkt me een veel urgenter opdracht, samen met Kabila als het kan of desnoods afgedwongen door een internationale ordehandhaving onder de vleugels van de UNO.

Je kan je trouwens afvragen hoeveel  televisie- en radiotoestellen er beschikbaar zijn in de Kivu en in het binnenland van Congo: is er wel een elektriciteitsnet om deze apparaten te laten werken?

 de haan 8 jul. 09