Calimero en brullende Leeuw Tijdens de nabespreking met de voorzitters van de Vlaamse partijen hoorde je gisterenavond Calimero van Hecke tegen Vandelanotte zeggen: 'Waarom blijft ge een maffia een zusterpartij noemen terwijl wij die niets misdaan hebben worden behandeld als pestlijders?' Dat, om maar één voorbeeld te noemen, de Atnwerpse diamantairs fortuinen hebben verdiend aan Afrikaanse 'bloeddiamanten' kan deze belaagde onschuld verzwijgen vermits maar weinig Vlamingen hiervan wakker liggen. Opmerkelijk is wel dat niemand van de andere partijen het aandurfde om op te merken dat het VB wel veroordeeld is wegens racisme. Alleen de zelfverblinde arrogantie kan zichzelf presenteren als het Lam Gods en de tegenpartij afschilderen als onverbeterlijke schurken: voor de fanatici van extreem-rechts zijn belastingontduiking, schriftvervalsing en zwartwerk het monopolie van Waalse socialisten - Vlamingen staan daar boven, zeker de Vlamingen die op het VB stemmen. Lernout&Hauspie zijn allicht ook Waalse socialisten en onder de in Vlaanderen wonende middenstanders zijn het alleen de uitbaters van nachtwinkels en Chinese restaurants die sjoemelen. Net zoals alle Vlaamse werklozen - de jonge allochtonen uitgezonderd - staan te springen om zich op de arbeidsmarkt te storten: het 'hangmatsocialisme' is een puur Waals verschijnsel. De burger heeft dus gekozen voor verandering: overloop de namen van alle verkozenen en stel jezelf de vraag wat voor verandering van deze nieuwe elite te verwachten valt. Is er iemand die gelooft dat er met bijvoorbeeld Ulla Werbrouck meer bekwaamheid in het parlement komt? Afgezien van Dedecker zelf: wie van zijn medestanders heeft al enig wetsvoorstel gelanceerd dat het overwegen waard is? Als verandering betekent dat men voor andere gezichten heeft gekozen, dan is er niet meer gebeurd dan het ene behangpapier vervangen door het andere: aan de eventuele lekken in het dak, aan de wegzakkende fundamenten is niets gedaan en zal niets gedaan worden zonder de medewerking van die vervloekte Walen. De vraag is of in een sfeer van beledigingen nog samenwerking mogelijk blijft.