Gaza De meeste tv-kijkers zullen bij de beelden uit Gaza hebben gedacht: 'zie die gekken weer bezig.' Wie dieper op de feiten wil ingaan zal misschien begrip opbrengen voor de beeldspraak van de Palestijnse minister van Buitenlandse Zaken: 'plaats twee broers in een kooi en honger ze uit; je zal zien dat ze beginnen te vechten.' Een economische en financiële boycot kan een eerzaam strijdmiddel zijn als men daarmee de juiste vijand treft. In de strijd tegen de Apartheid trof de toenmalige internationale boycot vooral de Zuid-Afrikaanse mijnbouw en de grote fruitplantages. De boycot van de Palestijnse autoriteit treft zoals perfect te voorspellen was niet de fanatici maar de gemeenschapsdiensten en de gewone mannen, vrouwen en kinderen. Het is niet overdreven te stellen dat de bevolking wordt geterroriseerd. Het heeft mij altijd geërgerd dat de termen 'terreur' en 'terrorisme' eenzijdig worden gehanteerd zowel door politici als door commentatoren. Of het nu gaat om de misdaden van het Russische leger in Tsjetsjenië of die van Israël jegens de Palestijnen, het woord 'staatsterreur' hebben we vrijwel nooit gehoord of gelezen. Van Israël is nog geen enkele keer een schadeloosstelling gevraagd na hun vernielingen en moordpartijen in Libanon - in tegendeel wij ruimen de schade op in hun plaats - ; het Palestijnse volk daarentegen moet boeten en bloeden omdat het voor de verkeerde partij heeft gekozen. Als Europeaan kan ik deze willekeur alleen met schaamte registreren: tegenover het lijden van het Palestijnse volk staan we niet alleen onverschillig, we maken ons eraan medeplichtig.