|
principes en legalisme
Naar aanleiding van de 'nobele' toespraak van premier Verhofstadt, heeft de burgemeester van Mortsel, Ingrid Pira, ons in De Morgen (en ook in het tv-journaal) laten delen in het morele dilemma van iemand die belast is met een uitvoerend mandaat: wat moet je volgen, je geweten of de wet?
Achteraf zwakte Verhofstadt zijn verheven betoog af: hij had het alleen over het vluchtelingenprobleem in het algemeen, niet over het Belgische vreemdelingenbeleid waar hij nog altijd achter staat.
Iedereen kan de inventaris opmaken van 8 jaren vreemdelingenbeleid onder Verhofstadt. Men kan zich beelden voor de geest halen van Iraanse vluchtelingen die in Brussel hun mond moesten dichtnaaien om gehoord te worden, men herinnert zich berichten over kinderen die uit de klas werden geplukt en kinderen die in ons gastvrije land met hun ouders werden opgesloten als potentiële criminelen.
En telkens kwam minister Dewael met cijfers op de proppen om aan te tonen dat het aantal asielaanvragen dalende was en dit werd niet alleen door Dewael en zijn diensten maar ook door de rechtse pers gezien als een succesverhaal. Alsof deze cijfers ook maar iets zegden over het aantal vluchtelingen in de wereld.
Dewael zelf heeft in verscheidene opiniestukken aangegeven waar het om zou moeten gaan - aan inzichten geen gebrek -: een binnenlands beleid, een Europese samenwerking en een engagement dat aan de oorzaken werkt.
Van die Europese samenwerking in de zin van afspraken over criteria, opvangcapaciteiten etc hebben we weinig vernomen. Aan de oorzaken, de onveiligheid en de extreme armoede in de wereld, werd door ons land iets gedaan - bijvoorbeeld in Centraal-Afrika - maar al bij al onvoldoende om een hoge borst op te zetten.
Als je 8 jaren de kans hebt gehad om de beloofde 0,7 % BNP ontwikkelingssamenwerking te realiseren, om de gesubsidieerde export van landbouwoverschotten af te schaffen, om op tal van internationale fora aan te dringen op een rechtvaardiger wereldhandel, en op geen van deze domeinen resultaten kunt voorleggen: hoe oprecht zijn je 'nobele' intenties dan?
Het enige excuus voor Verhofstadt en paars is dat hun roomsrode voorgangers het evenmin hebben gedaan; en paars heeft dan nog de verdienste in Congo bijgedragen te hebben aan het democratiseringsproces.
Maar globaal genomen zijn de realisaties pover en beschamend en de vraag blijft of dit uitsluitend aan de paarse politici is toe te schrijven. Behoort het niet tot de taak van de publieke opinie en van de media om politici het vuur aan de schenen te leggen als het gaat om morele keuzes? Afgezien van sporadische acties, zoals lokale comitees die zich ontfermen over de asielzoekers uit de eigen buurt, of de jaarlijkse geldophalingen, komt het nooit tot een doorgedreven en volgehouden druk: armoede en onrecht, noch in eigen land, noch in de Derde Wereld, zijn 'sexy' onderwerpen die de massa noch de commentaarschrijvers blijvend kunnen bezig houden.
Wij kopen lotjes en pannenkoeken, komen zelfs op straat tegen de uitwijzing van lieve vreemdelingen uit ons dorp of tegen het kappen van een bos, maar uit ons stemgedrag of uit onze lezersbrieven blijkt niet dat we van deze problemen wakker liggen. Nog geen enkele triomfator van 10 juni heeft verklaard dat 'de mensen hebben gekozen voor meer solidariteit' - misschien wel voor meer gevangenissen, lastenverlaging en betaalbare elektriciteit. En ongetwijfeld voor meer Vlaanderen: wat voor Vlaanderen?
|
