jubileum in een voorjaar, een toespraak

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

wat zijn vrienden

zal ik zeggen dat het minnaars zijn

met wie je nooit zal slapen

dat ze zeldzaam zijn

als stenen waar een vis

van een verdwenen soort in zwemt

zal ik zingen met mijn valse stem

dat ze trouw zijn

en eens een vriend, altijd een vriend

ook al drijven op je vel

de levervlekken van het verre zwijgen

want zo zijn onze wegen

bezaaid met landmijnen :

‘zet mij aan land,

heb het land aan mij’

daarom dat we vaak branden

met onze schepen

maar op een dag als deze

vlak voor de heer  verrezen is

die net zo goed een dame kon zijn

een slet mooi en geil en onvolprezen

nu spreken we het uit

er is geen verdict dat afsluit

geen slotsom

vrienden berekenen niet

en daar gaat het om