De 60 000 euro gerechtskosten die veldrijder Ben Berden moet betalen doen denken aan de gigantische dwangsom die een Gentse rechtbank enkele jaren geleden vorderde van Frank Vandenbroucke.
Wat willen deze heren magistraten: een veroordeelde alle zin in het leven ontnemen, sturen zij aan op een geval Pantani, ook bij ons?
Maak even de vergelijking: wat moet een bedrijfsleider zoal niet uitspoken eer hem de helft van zijn vermogen wordt afgepakt?
Wanneer de rechtspraak meedogenloos wordt, leven we niet meer in een democratische rechtsstaat maar in een totalitair regime: mensen kraken is in zo'n stelsel een geliefkoosde sport.
En even verbijsterend is het gemak waarmee dit wordt aanvaard: universitair geschoolde sportjournalisten gaan in deze waanzin kritiekloos mee, sterker nog: ze gedragen zich als de bloedhonden van de drijfjacht. Luister naar het commentaar bij de Vuelta: zelfs Michel Wuyts moet af en toe Karl Vannieuwkerke afremmen wanneer die zegt dat renners het toch moeten weten dat een vermageringspil op de lijst van verboden middelen staat, ook al zeggen specialisten dat zo'n middel geen enkel prestatiebevorderend effect heeft. Sedert wanneer staat de journalistiek klakkeloos aan de kant van het repressieapparaat?