lezend in Rutger Kxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

van de wind kun je niet schrijven

praat jezelf gevoelens aan

een heimwee naar een god

naar het huis waar je wakker lag

omdat straks vader kwam

een schaduw met matrak

bekijk de tijd, hij staat met zijn rug

naar je toe gedraaid

roert door het achterbakse water

dat steeds meer grond tot afgrond maakt

met de dag heb je minder voeten op aarde

bekijk jezelf tussen een glazen plaat

een gaasdraadje dat kronkelt

van toen naar ooit, een pootje

en de kever is verdwenen

het is van de wind dat je moet rijmen

van de ijlte in je hoofd:

waar je ook tast, vind je

een steilte rondom

de zalige zwaarte

van een zwart gestifte mond