|
Linde, telkens weer
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
daarmee moet je het doen :
een zachtmoedig licht
op wang en voorhoofd
haar ogen een vlasveld
wanneer de hemel zich opent
na de hagel
niets om handen
op te leggen
geen vinger op een mond
op al de kreten van ongeduld
en honger naar het mondvol
dat voltooit en afmaakt
eens en nooit
meer
voorlopig dit ongenadig licht
en goedmoedig buigen
naar al wat groeit
en wind en wateren groet
als getuigen ten laste
van ooit en weer:
zie dit meisje, ze maakt
al het oude nieuw, de bliksem
achter je ogen, de donder
in je bloed en dan het
blauwe van hemel en vlas
|
