NVA: van emancipatie naar usurpatie?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maandag heeft NVA nogmaals duidelijk gemaakt dat zij een separatistische partij is. ’s Morgens tijdens een radiodebat zei voorzitter De Wever dat hij het Brusselse Gewest  wil afschaffen en komen tot een soort Europese hoofdstad onder curatele van Vlaanderen en Wallonië. ’s Avonds bij ‘Phara’ pleitte Danny Pieters voor een eigen Vlaams pensioenstelsel wat de facto het einde van de Belgische sociale zekerheid zou betekenen.

Voor wie er nog aan twijfelde: het Brusselse Gewest en de Belgische solidariteit zijn voor de NVA twee struikelblokken op hun weg naar Vlaamse onafhankelijkheid en daarom moeten die uit de weg worden geruimd. De logica van NVA is mooi in haar duidelijkheid maar dringt ze wel voldoende door tot hun potentiële kiezers (25% van de Vlamingen): willen die wel allemaal het separatisme?

Ik ben ‘in two minds’ om een Engelse uitdrukking te gebruiken. Ik ben Vlaamsgezind opgevoed en het einde van België zou bij mij geen trauma  veroorzaken. Maar intussen ben ik aan de Belgische werkelijkheid gewend geraakt: ik vind dit landje best charmant. En ten tweede twijfel ik aan de uiteindelijke bedoelingen van de separatisten.

In de traditie van August Vermeylen en Maurits Coppieters is de Vlaamse Beweging een emanciperende kracht voor wie ontvoogding en solidariteit – ook met andere volkeren – essentieel zijn. Ten opzichte van de Brusselaars gedraagt de NVA zich echter als het tegendeel: ze wil de rechten van de Brusselaars usurperen.

En wat er binnen en buiten het  ooit onafhankelijke Vlaanderen zal overblijven van de solidariteit is mij niet echt duidelijk. Ik vrees dat het Vlaanderen van NVA (en van VB en LDD) vooral een arrogant en zelfzuchtig Vlaanderen zal zijn, gericht op de welstellenden en met weinig oog voor de minderbedeelden.

Bovendien zou het wel eens kunnen dat de splitsingsdrift gebaseerd is op een illusie, namelijk op de waan dat Vlaanderen altijd rijker zal blijven dan Brussel en Wallonië. Er is om te beginnen al de vergrijzing die bij ons het sterkst zal toeslaan, en er is het signaal van de buitenlandse investeringen die talrijker zijn aan de overkant van de taalgrens – ook met de komst van toekomstgerichte bedrijven.

Vlaamse onafhankelijkheid zal dus geen wondermiddel zijn, wat trouwens nu reeds bewezen wordt door onze interne problemen zoals de Lange Wapper die niet echt een voorbeeld is van slagvaardig bestuur.

Mochten de peilingen op 13 juni bevestigd worden, welke situatie krijgen we dan: aan de ene kant een linkse overwinnaar met de PS, en aan onze kant een separatist die de leiding zou moeten nemen van federale onderhandelingen. Kortom, aan een sloper zou worden gevraagd om het Belgische huis te verbouwen: kan het absurder?

de haan 8 jun. 10