informatie of manipulatie?
Zaterdagavond werd op de tv-zenders een intussen reeds bekend ritueel voltrokken.
Op Eén om 19 uur hoorden we dat 3 partijen op de ultieme ja-neen-vragen van Leterme 'ja' hadden geantwoord. Alleen CDH had 'non' gezegd, duidelijke boodschap: het CDH en Joelle Milquet zijn verantwoordelijk voor het afspringen van de onderhandelingen.
Om 19 30 u op La Une kwam Olivier Mangain aan het woord die op de tweede vraag over de fiscale incentieven zeer expliciet negatief antwoordde. De derde vraag noemde hij 'futile' vanwege zijn afwijzen van de tweede. Joelle Milquet kreeg minutenlang de kans haar standpunt toe te lichten en dat was zeker geen ongenuanceerd 'non': wel vroeg zij waarborgen inzake de sociale zekerheid. En zelfs Bart De Wever mocht in de RTBF-studio zijn vertrouwde rol van Calimero komen spelen. Bij de VRT was dit Charles Michel die het leugentje over het FDF herhaalde: er bestaat geen meningsverschil tussen Mangain en Reynders.
Steeds herhalen de media hun nieuwe dogma: we leven met twee verschillende publieke opinies. Maar nooit erkennen diezelfde media dat precies zij hiervoor verantwoordelijk zijn. Dag na dag wordt het publiek aan weerszijden van de taalgrens opgestookt, wordt de tegenpartij gedemoniseerd.
Dit heeft alles van een selffulfilling prophecy: blijkbaar wil men via een mentale splitsing komen tot een staatkundige. En het levert niet alleen stemmen op, het komt blijkbaar ook de kijk- en verkoopcijfers ten goede. Zo ontstaat een merkwaardige coalitie tussen media die van het gestook profijt hebben en politieke communautaire hetzers die hun rechtse sociaal-economische plannen willen doen slikken met 'vele lepels suiker' van communautair radicalisme.
Wellicht blijft dit duren tot 'de mensen' ontwaken uit deze roes van stammenoorlog en hun dagelijkse rekeningen bekijken.
|