|
veldwerk derde versiexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
zij onderwijst het weten
dat haar de jaren gaven
en de eeuwen groefden
in het geheugen van haar bloed:
laat de donkere dagen overwaaien
jij bent het veld dat roerloos ligt
onder het jagen van de wolken
jij bewaakt het zaad
dat werd toevertrouwd
aan de verzonken plooien
van de droom
het zal uitlopen in pluimen
van helmgras en rietkraag
waar de gors in zingt
met al de verborgen zangers
van de zomer
het zal de voedzame granen
dragen op de koperen schotel
van zijn buik
en het puikje van zijn bloemen
hangen, zijn witte en zijn blauwe,
om de hals van meisjes
die het veer bedienen
tussen de aarde en hun hemel
zij zegt: verwen verwens het duister niet
en zijn niet te duiden stromen
die je gebeente schuren
tot precieuze stenen
zij leert al eeuwen het geduld
van al wat grond is
en voorbij laat gaan
om zelf te duren
|
