ontmoeten
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

- 'twee zielen gloeiende aaneen gesmeed. ' Joost Van den Vondel -
 

de eerste frivole nacht

leken hun lichamen

twee gordijnen opgelicht

door een terloopse tocht

ze zeefden een verleden

alsof er zilveren letters

vielen van zwarte bladzijden:

ledematen hadden het koperen

slot geopend van een lijvig boek

met de jaren raakten hun  franjes

in elkander verward, hoe meer

een andere trok – een mogelijkheid

strak als een koord – hoe vaster

de verknoping tot scheiden

niet meer kon zonder

het doorsnijden van aders

damast liep over in damast

zoals verhalen worden overgenomen

van vreemde volken en geen

nog weet wie de bedenker was

soms lijkt een woord bij machte

om te verscheuren wat verweven

is tot ooit de vezels versterven

en beide doeken loslaten

voor dat ene raam

soms een woordenloze dag

die het raam zelf verbrijzelt

bijna:  telkens zijn er weer

deze onzichtbare draden:

ze naaien zich dicht alsof

een hand ze stuurt en het is

geen hand, geen boos

noch blijmoedig oog

gewoon twee gordijnen

even opgelicht door een

frivole tocht, twee franjes

verknoopt tot één weefsel

na een terloopse nacht