weer dat proefwerkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

weer moest je weg uit

de herhaling van beelden:

je ontwaakte in een sprong

de stad was een dorp, het dorp

verstedelijkt, de zon maakte

houtsneden van straat en kade

meisjes hadden bruine, halfblote

borsten, deden hautain alsof

ze meisjes waren – de mooiste

hinkelde over keien en duivendrek

de professor kwam mee naar

het terras in de binnenhaven, zwierde

een wierookvat: zij geloofden

hem niet – hij verdween,

een zwarte spin met alpino,

keerde terug, bracht een boekentas

mee van gebarsten leder

jij had gespiekt, een vondst

van eigen vinding stond

op een pakje Gauloises

al rookte je nog niet

je ging roeien in een wasteil,

beide voeten een speer in het water

de steiger bij de monding was leeg,

obers droegen witte doeken

over de prothese van een arm

terug op het terras hingen

blonde haren voor een gezicht

een theatergordijn schoof open

voor een minzame spotlach